Suchodolski Samuel (Symon) Izydor h. Jastrzębiec odmieniony (zm. 1673/4), chorąży mścisławski, poseł na sejmy.
Pochodził z rodziny osiadłej w woj. mścisławskim już w 1. poł. XVI w. Jego przodkiem był zapewne dworzanin hospodarski, bojar mścisławski Mikołaj, od r. 1533 koniuszy mścisławski. S. był synem Mikołaja (zm. 1622/3), stolnika mścisławskiego od r. 1620, deputata mścisławskiego do Tryb. Lit. (1611, 1615), i Reginy (Rainy) Zołoczewskiej (Złoczewskiej) Bobrownickiej (Bobrowinówny), sędzianki ziemskiej mścisławskiej. Był pełnoletni w r. 1639, gdy, za zasługi ojca, Bazyli Pożarski scedował mu 21 VI cztery służby w Koleśnikach (woj. mścisławskie).
W r. 1648 był S. deputatem mścisławskim do Tryb. Lit., a kiedy po śmierci króla Władysława IV Trybunał przekształcił się w konwokację wileńską, podpisał uchwalony 10 VI t.r. tzw. kaptur W. Ks. Lit. Elekcję Jana Kazimierza (17 XI) podpisał, jako Symon Izydor, z woj. mścisławskim. W r. 1650 tytułował się strukczaszym królewskim. Posłował z woj. mścisławskiego na sejm zwycz. 1654 r. Podczas rozpoczętej t.r. wojny moskiewskiej służył w armii lit. Między 8 V 1659 a 22 VI 1661 został S. stolnikiem mścisławskim. W lutym 1660 wraz z żoną był w Zamościu, gdzie oboje zawarli znajomość z profesorem Akad. Zamojskiej Bazylim Rudomiczem. Dn. 22 VI 1661 w Warszawie podpisał w imieniu swego szwagra, woj. kijowskiego Jana Wyhowskiego, męża Heleny ze Stetkiewiczów, kontrakt z pisarzem ziemskim podolskim Krzysztofem Kawieckim. Przez pewien czas przebywał z żoną w «krajach wołyńskich». Do swych dóbr w pow. orszańskim i woj. mścisławskim wrócili Suchodolscy w r. 1663, jednak ze względu na zniszczenia wojenne i stałe zagrożenie moskiewskie zamieszkali w Mohylowie u tamtejszego wójta Piotra Kazanowicza, u którego przechowywali też kosztowności i dokumenty, m.in. przywileje królewskie i akta dotyczące dóbr; wszystko to spłonęło w pożarze miasta 6 IV 1664. We wrześniu t.r. jeden z przywódców obozu dworskiego na Litwie, kanclerz w. lit. Krzysztof Zygmunt Pac, listownie nalegał na hetmana polnego lit. Michała Kazimierza Paca, aby S. koniecznie został obrany posłem na sejm 1664/5 z woj. mścisławskiego. S. rzeczywiście posłował na ten sejm. W grudniu 1664 podczas pożaru monasteru św. Spasa w Mohylowie uległy zniszczeniu złożone tam na przechowanie ruchomości i dokumenty majątkowe S-ego. S. reprezentował woj. mścisławskie również na konwokacji lit. 3–21 VII 1665 w Grodnie, której uchwały podpisał. W r. 1666 utrzymywał S. stały kontakt korespondencyjny z podkomorzym smoleńskim Janem Antonim Chrapowickim (do którego pisywał już w r. 1664), uczestnikiem rokowań rozejmowych z Moskwą, toczonych w Kadzinie. Na sejm 1667 r. posłował z woj. mińskiego. Dn. 23 IV 1666 za zasługi wojenne, a zapewne również polityczne, gdyż był ważnym i wpływowym przedstawicielem stronnictwa dworskiego w Mścisławskiem, otrzymał dożywotnio królewszczyzny: Horłowo, Czarnousy, Wierzbę, Łosiowszczyznę i Dubrowniki w woj. mścisławskim, po zmarłej w niewoli moskiewskiej Barbarze Suchodolskiej, żonie Jana Albrychta, pisarza ziemskiego mścisławskiego. Między 8 III a 16 IX 1668 został chorążym mścisławskim, miał też tytuł dworzanina pokojowego królewskiego. W r. 1669 wziął udział w elekcji Michała Korybuta Wiśniowieckiego z woj. mścisławskim. Na sejm zwycz. 1672 r. posłował również z tego województwa.
S. miał w woj. mścisławskim liczne dobra: Koleśniki, Chosławicze, Choniucin, Pieczersk, Chodosów, Cimoszków, Mazałowszczyznę, Bakałarowszczyznę i Zubowszczyznę oraz place w Mścisławiu. W r. 1646 matka S-ego i on sam procesowali się w sądzie asesorskim z archimandrytą bazyliańskiego monasteru zwanego Pustyńskim w Mścisławiu o należące do monasteru grunty przyłączone bezprawnie przez Suchodolskich do ich dóbr Koleśniki; ostatecznie grunty musieli zwrócić. Żona S-ego wniosła mu drogą zapisów znaczne majętności: w pow. orszańskim woj. witebskiego miasteczko Bujnicze (Bujwicze) oraz wsie Sielec, Borkułabowo (Borkołabowo), Daszkówka i zapewne Sidorowicze, w woj. mścisławskim Połonicę i Skiporowszczyznę (Nikiporowszczyznę), a w woj. mińskim tzw. księstwo sołomereckie z Sołomereczem, Gródkiem Sołomereckim i Siemkowem. Trzecie części Borkułabowa i Gródka Sołomereckiego, należące do brata żony, Michała Włodzimierza Stetkiewicza, S. odziedziczył po jego śmierci w r. 1656. W r. 1667 miał S. w woj. mścisławskim drugi co do wielkości majątek (267 dymów). S. zmarł między 11 IX 1673 a 9 V 1674.
S. był żonaty (długo przed 8 V 1659) z Anną ze Stetkiewiczów (zm. przed 25 VII 1673), córką Bohdana, kaszt. nowogródzkiego (zob.) i Heleny z Sołomereckich. Potomstwa nie pozostawił. Dobra odziedziczyły po nim jego siostry Krystyna Pilichowska i Marianna Suchodolska; księstwo sołomereckie w r. 1674 sprzedały marsz. w. lit. Aleksandrowi Hilaremu Połubińskiemu, a w Mazałowszczyźnie Marianna w r. 1678 założyła monaster bazylianek, zatwierdzony t.r. przez sejm.
Boniecki, XI (Ciechanowieccy); Boniecki, Poczet rodów, s. 337; Deputaci Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego 1582–1696, Oprac. H. Lulewicz, A. Rachuba, W. 2007; Elektorowie; Kojałowicz, Compendium, s. 287; PSB (Stetkiewicz Bohdan); Słown. Geogr., II (Gródek Siemkowski); Stupnicki H., Herbarz polski i imionospis zasłużonych w Polsce ludzi wszystkich stanów i czasów…, Lw. 1862 III; – Dumin S., Rachuba A., Sikorska-Kulesza J., Ciechanowieccy herbu Dąbrowa, W. 1997 s. 48–9 (błędne nazwisko panieńskie matki S-ego); Kłaczewski W., W przededniu wojny domowej w Polsce. Walka sejmowa lat 1664–1665, L. 1984 s. 149; Matwijów M., Ostatnie sejmy przed abdykacją Jana Kazimierza 1667 i 1668, Wr. 1992 s. 175; Rachuba A., Litwa wobec sądu nad Jerzym Lubomirskim, „Kwart. Hist.” R. 93: 1986 s. 685; – Akta zjazdów stanów Wielkiego Księstwa Litewskiego, Oprac. H. Lulewicz, W. 2006 I; Akty Vil. Archeogr. Kom., IV 19–20, XV; Chrapowicki J. A., Diariusz, Oprac. A. Rachuba, T. Wasilewski, W. 1978–88 I–II; Istoriko-juridičeskije materialy izvlečennyje iz aktovych knig gubernii vitebskoj i mogilevskoj, Vitebsk [b.r.w] XXV; Metryka Litewska. Księga wpisów nr 131, Oprac. A. Rachuba, W. 2001; Rudomicz B., Efemeros czyli Diariusz prywatny…, Oprac. W. Froch, M. L. Klementowski, L. 2002 I (błędnie jako Adam); Vol. leg., V 631; – B. Czart.: rkp. 158 s. 446, rkp. 412 s. 32–3; B. Jag.: rkp. 6147 t. XVII k. 165–6; B. Nauk. PAU i PAN w Kr.: rkp. 360 k. 586–7v; Rossijskij gosudarstvennyj archiv drevnich aktov w Moskwie: Metryka Lit., F. 389 op. 1, nr 113 k. 282v, nr 132 s. 621–2, nr 331 k. 168–9v, nr 584 k. 69v.
Andrzej Haratym