Badeniowa z Pietruskich Seweryna (1812–1878), żona Kazimierza, filantropka, zyskała na gruncie Lwowa jako społeczna pracownica imię niezapomniane. Wychodząc z tego założenia, że miłość Boga stwierdza się przez miłość bliźniego, pracowała gorliwie długie lata w stow. św. Wincentego à Paulo, założonem przez Jadwigę z Zamoyskich Sapieżynę. Po śmierci założycielki podniosła przy wybitnej pomocy Anny Dzieduszyckiej Stowarzyszenie do wielkiego rozkwitu. Prócz tego, czyniąc bliźnim dobrze prywatnie, gdzie się tylko nadawała sposobność, pomagała stale 12 ubogim studentom Polakom, dając im obiady aż do chwili objęcia posady, zapewniającej im utrzymanie. W celu upamiętnienia ogłoszonego przez Watykan dogmatu o Niepokalanem Poczęciu Marji Panny postawiła w centrum Lwowa piękną statuę marmurową Matki Boskiej z »gwiazdami«. Drugą taką statuę postawiła w Krynicy. W ten sposób obdarzyła katolicki Lwów estetycznym pomnikiem i przyczyniła się do zmiany nazwy placu Ferdynanda na »Plac Marjacki« (1854). Wśród ubogich Lwowa zyskała B-owa piękne imię »matki ubogich«.

Marja Bruchnalska