Skarbimir h. Awdaniec (zm. po 1231), komornik księżnej krakowskiej Grzymisławy, łowczy łęczycki. Wg W. Semkowicza należał do małopolskiej linii Awdańców. Był synem Skarbimira. Filiacja poświadczona została w dwóch dokumentach z 12 i 13 VI 1224 wystawionych przez Leszka Białego na wiecu w «Rozegrohu». Możliwe, iż S. jest identyczny ze Skarbimirem, wymienionym w „Księdze brackiej” klasztoru benedyktynów w Lubiniu w zapisce z XIII w. Poprzedzają go Przedwój i Cuda, może jego starsi bracia.
Karierę polityczną S. zawdzięczał protekcji woj. krakowskiego Pakosława Starego, najpewniej swego brata stryjeczno stryjecznego. Na wiecu w Prądowie 22 IX 1224 po raz pierwszy wystąpił S. z tytułem komornika księżnej krakowskiej Grzymisławy, czyli najwyższego urzędnika jej dworu. Prawdopodobnie nominacja ta miała zrównoważyć wpływy Gryfitów w Krakowie po przeniesieniu Pakosława Starego na palację sandomierską. Z chwilą objęcia rządów po śmierci Leszka Białego przez Grzymisławę, która przejęła dwór po mężu, urząd komornika przestał istnieć. Jako rekompensatę S. otrzymał łowczostwo łęczyckie. Z tytułem tym pojawił się na wiecu w Krakowie 7 V 1228; był wówczas świadkiem wystawienia przez Pakosława Starego dokumentu nadającego 1 łan z winnicą w Zabawie cystersom z Mogiły. S. rychło przeszedł na stronę Konrada Mazowieckiego, który w r. 1229 opanował Łęczyckie, będące pomostem między Mazowszem a ziemią krakowską. Być może należy identyfikować S-a z komesem wymienionym w dokumencie Władysława Odonica, wystawionym w Gnieźnie 23 IV 1231 w sprawie fundacji cystersów w Obrze, jeśli uznać, że S. sprowadził wówczas posiłki na odsiecz Odonicowi obleganemu w Gnieźnie przez Władysława Laskonogiego (pomoc tę uzgodniono na zjeździe Odonica z Konradem Mazowieckim i jego synami w Zgierzu 23 III 1231).
Data śmierci S-a nie jest znana. Nekrolog lubiński zawiera dzienne daty śmierci trzech Skarbimirów, tych samych zapewne, których wymienia „Księga bracka”. Dzień 16 IV przyjmowany jest w literaturze jako data śmierci palatyna Skarbimira, toteż jedna z kolejnych dat: 28 VIII lub 15 XII może dotyczyć S-a.
Urzędnicy, II/1 s. 50; – Bieniak J., Polska elita polityczna XII wieku, cz. II, w: Społeczeństwo Polski średniowiecznej, W. 1985 III 73; Bogucki A., Komornik i podkomorzy w Polsce piastowskiej, w: tamże, s. 117; Maleczyński K., Studia nad dyplomami i kancelarią Odonica i Laskonogiego (1202–1239), Lw. 1928 s. 38–40; Mitkowski J., Początki klasztoru cystersów w Sulejowie, P. 1949 s. 50–65; Powierski J., Stosunki polsko-pruskie do 1230 r. ze szczególnym uwzględnieniem roli Pomorza Gdańskiego, Tor. 1968 s. 159; Semkowicz W., Ród Awdańców w wiekach średnich, P. 1920 s. 166, 218; Szymczakowa A., Urzędnicy łęczyccy i sieradzcy do połowy XV wieku, Ł. 1984 s. 12; Włodarski B., Polityczne plany Konrada I księcia mazowieckiego, Tor. 1971 s. 28; Zachorowski S., Studia do dziejów wieku XIII w pierwszej jego połowie, Kr. 1920 s. 64–6; Zajączkowski S., Studia nad terytorialnym formowaniem ziemi łęczyckiej i sieradzkiej, Ł. 1951 s. 29–32; Zientara B., Henryk Brodaty i jego czasy, W. 1975 s. 261; – Kod. katedry krak., cz. 1 nr 13, 14; Kod. Mpol., II nr 389 (autentyczna lista świadków); Kod. Wpol., I nr 131; Księga bracka i nekrolog opactwa Panny Marii w Lubiniu, Mon. Pol. Hist. (S.N.), IX cz. 2 s. 11, 94, 111; Zbiór dyplomów klasztoru mogilskiego, Kr. 1867 nr 6.
Alicja Szymczakowa