Ankwicz Stanisław h. Habdank (1720–1784), syn Hieronima, kaszt. zawichojskiego i Czernówny, od 7 VI 1752 r. piastował godność stolnika krakowskiego; posłował tylko raz, na elekcję 1764 r. z księstwa oświęcimskiego i zatorskiego. Musiał być zręcznym oportunistą, skoro w młodych latach uchodził za stronnika saskiego, a w r. 1764, oddawszy głos za Poniatowskim, otrzymał odeń w grudniu kasztelanję biecką. Nie wysuwał się naprzód podczas konf. radomskiej; kiedy w województwie gospodarowali Barzanie (1769–1771), A. uznał ich Generalność, ale uczynił to tak cicho, że król w listopadzie 1771 (zaraz po zamachu Strawińskiego) nagrodził jego wierność kasztelanją sandecką, z którego to urzędu A. zrezygnował w r. 1782 na rzecz syna Józefa. Stanisław wyrobił uprzednio sobie i całej rodzinie tytuł hrabiowski austrjacki. A. żonaty był z Salomeą Czernówną († 1756), córką Franciszka, kasztelana wojnickiego, dziedzica Andrychowa, Czańca, Bestwiny, Inwałdu, Wieprza i innych przyległych włości. W r. 1767, pewno na życzenie A., Stanisław August nadał osadzie Andrychów prawo magdeburskie i wyniósł ją do godności miasta, ze względu na rozwinięty tam oddawna przemysł tkacki. Drugi raz ożenił się Stanisław z Teklą Sierakowską, chorążanką krakowską. Umarł dnia 17 X 1784 r. w dobrach swoich w Porębie, gdzie też został pochowany. Osierocił pięcioro dzieci: synów Tadeusza i Józefa i trzy córki.
Boniecki, Herbarz polski; Złota księga szlachty polskiej, XIII, s. 1–3; Niesiecki, Herbarz polski; Enc. Org.; W. Enc. Il.; Słownik geograficzny; Baliński M. i Lipiński T., Starożytna Polska…, W. 1885, s. 267; Łepkowski, Przegląd zabytków okolic Krakowa, W. 1869, s. 140; Drohojowski J., Kazanie podczas pogrzebu Stanisława Ankwicza… 10 marca R. P. 1785 miane; rkp. Czart. 597.
Helena Waniczkówna