Biały Stanisław (1868–1932), sędzia i parlamentarzysta, ur. się 18 IV w Korniaktowie, pow. łańcuckim, jako syn rolnika. Po ukończeniu gimnazjum w Rzeszowie studjował najpierw teologję w Przemyślu, następnie prawo we Lwowie i Czerniowcach, gdzie uzyskał doktorat praw. Wstąpiwszy do sądownictwa, został naczelnikiem sądu w Brzozowie, później radcą sądu krajowego. Zajmował się gorliwie sprawami społeczno-gospodarczemi powiatu brzozowskiego. Był członkiem Rady gminnej, Rady powiatowej i Wydziału powiatowego, Rady szkolnej okręgowej, prezesem »Sokoła«, Towarzystwa zaliczkowego, Towarzystwa Kółek rolniczych i innych instytucyj w Brzozowie. Pracą w tych instytucjach i stowarzyszeniach zyskał sobie sympatję i szacunek w powiecie. Wybrany z okręgu Brzozów-Tyczyn posłem do parlamentu austr. w r. 1907, a ponownie w r. 1911, zasiadał w nim aż do upadku monarchji austr.-węgier. jako członek klubu posłów polskiego stronnictwa ludowego (od r. 1913 »Piast«), a także (od r. 1908) i Koła polskiego w Wiedniu. W izbie poselskiej rzadko przemawiał na plenum, natomiast pracował pilnie w komisjach parlamentu. Wybrany w r. 1913 do delegacyj wspólnych austr.-węgier., w tym samym roku został posłem na sejm galicyjski z gmin wiejskich okręgu brzozowskiego. Był wiceprezesem klubu sejmowego polskiego stronnictwa ludowego »Piast«. W pierwszych miesiącach wojny światowej należał do nielicznego grona posłów, którzy zajęli się dolą nieszczęśliwych uchodźców wojennych z Galicji. Później służył jako kapitan-audytor w wojsku austr. Podczas wojny polsko-bolszewickiej r. 1920 miał komendę nad oddziałem ochotniczym legji obywatelskiej w Brzozowie. W r. 1922 wybrał go sejm (23 III) członkiem Tymczasowego Wydziału Samorządowego we Lwowie. Objął tam dział spraw autonomicznych powiatowych i gminnych (Departament I). W czasie wyborów w listopadzie 1922 wybrany został senatorem. Należał w r. 1925 do sądu honorowego w senacie z ramienia polskiego stronnictwa ludowego »Piast«. B. był długoletnim, pracowitym, bezwzględnie uczciwym, pod względem politycznym i społecznym umiarkowanym działaczem ludowym. Pisywał do pism ludowych, wydał broszurę w sprawie zwalczania pijaństwa i pieniactwa. W ostatnich latach odsunął się od życia politycznego i oddał adwokaturze. Zmarł w Brzozowie 4 VIII 1932.
»Piast« 1932, nr 33; Das Oesterreichische Abgeordnetenhaus, Wiedeń 1911, 498; Rey M., Założenie »Piasta«, Kr. 1924, 33, 41; Lasocki Z., Polacy w austrjackich obozach barakowych, Kr. 1929, 22, 189; Sprawozdanie z czynności Tymczasowego Wydziału Samorządowego, Lw. 1924, 10, 16; Bełcikowska A., Stronnictwa i związki polityczne w Polsce, W. 1925, 172, 207, 699, 707; Wspomnienia osobiste autora artykułu.
Zygmunt Lasocki