Kuropatwa Stanisław z Łańcuchowa h. Śreniawa (zm. 1520), starosta i kasztelan chełmski. Był synem Jana Kuropatwy z Łańcuchowa (zob.) i Jadwigi z Janikowa. Źródła wymieniają K-ę w r. 1485 jako dworzanina króla Kazimierza Jagiellończyka i uczestnika zjazdu w Kołomyi, na którym król polski odebrał homagium od Stefana mołdawskiego. Przed r. 1496 otrzymał kasztelanię chełmską, nieco później (1501) również starostwo chełmskie. W r. 1503 sejm lubelski wysłał K-ę na Litwę, w związku z powtarzającymi się atakami Tatarów krymskich na ziemie litewsko-ruskie, w celu zorganizowania wspólnej obrony. K. dla omówienia tej kwestii miał zaprosić reprezentantów Litwy na sejm piotrkowski, zapowiedziany na 21 I 1504 r. Uczestniczył w zjeździe lubelskim uznanym przez króla Aleksandra 19 I 1506 r. za sejm walny, później w grudniu 1512 r. w sejmie piotrkowskim. Przez długie lata K. organizował obronę ziemi chełmskiej przed częstymi zagonami tatarskimi.
Służba K-y na dworze królewskim, a potem wypełnianie innych zadań, powierzanych K-ie przez króla, nie pozostały bez nagrody. Toteż fortuna K-y znacznie wzrosła. W r. 1476 pisał się dziedzicem Mogielnicy i dzierżawcą Nowosielec w ziemi chełmskiej, w r. 1484 otrzymał od króla 100 grzywien na Parczewie i dobra parczewskie w dzierżawę. W r. 1502 jego dobra dziedziczne obejmowały wsi: Ciechanki, Łańcuchów z Wolą, Milejów, Rogalice i Zakrzów, w woj. lubelskim oraz Gawłów i Słomkę w ziemi krakowskiej, a tenuty zastawne: część uposażenia starostwa lubelskiego, nadto w pow. lubelskim Jedlankę, Kolechowice z Wolą, Parczew miasto i wieś, oraz w ziemi bełskiej i chełmskiej – Domanicz, Mostek, Rudę Wyżną i Niżną, Stołpie z Wolą oraz cło w Strachosławiu i Włodawie. W r. 1501 nadto wykupił z rąk Rafała Ryterskiego dobra Rytro. Liczne zapisy gotówki i podarunki królewskie miał K. na żupach krakowskich oraz bezpośrednio w przydziałach wydobywanej tam soli, głównie w l. 1487–1505. Obok soli, w l. 1502–5 dzierżył również liczne stacje królewskie. Rachunki królewskie, zapisy dóbr królewskich na rzecz K-y oraz liczne dzierżawy, zwłaszcza długo eksploatowane przez K-ę starostwo parczewskie, świadczą o wielu operacjach finansowych, jakie K. przeprowadzał z królem i jego skarbnikami. W r. 1519 otrzymał przywilej na utworzenie we wsi dziedzicznej Łańcuchowie miasta na prawie magdeburskim. Był żonaty z Barbarą Kobyleńską. Potomstwo, jeśli nawet synami jego byli Jan i Mikołaj (Boniecki), nie przeżyło go zapewne. Zmarł wiosną 1520 r.

Boniecki; Fedorowicz, Dostojnicy i urzędnicy; – Akta Aleksandra; Cod. Pol., III; Corpus Iuris Pol., III s. 237–41; Liber quitantiarum Alesandri regis ab a. 1502 ad a. 1506, W. 1897, Teki Pawińskiego, I 18, 155, 156, 165, 237, 241; Liber quitantiarum regis Casimiri ab a. 1484 ad 1488, W. 1897, Teki Pawińskiego, II 54,188; Matricularum summ., I–IV.
                                                                                                                                                                                                                                                Feliks Kiryk