Skwierawski Stanisław (1884–1945), ksiądz, zmartwychwstaniec, działacz polonijny w Austrii. Ur. 13 XI we wsi Wiele (pow. chojnicki), był synem Jana i Marii Kmiter-Jaźwińskiej.
S. uczył się początkowo w Wielu, później w Chełmnie. Dn. 18 XII 1902 wstąpił do krakowskiego nowicjatu Zgromadzenia Zmartwychwstania Pańskiego, 14 VII 1904 złożył śluby zakonne. Studiował następnie teologię na Uniw. Gregoriańskim w Rzymie, tam też 10 IV 1909 przyjął święcenia kapłańskie. Po powrocie do kraju objął funkcję prefekta Męskiego Zakładu Wychowawczego Księży Zmartwychwstańców we Lwowie, którą pełnił do r. 1911. W t.r. rozpoczął działalność w duszpasterstwie polonijnym w prowadzonych przez zmartwychwstańców polskich kościołach w Wiedniu: Św. Krzyża przy ul. Rennweg 5a i św. Józefa na Kahlenbergu. W r. 1912 wziął udział w pracach komitetu, który pod przewodnictwem przełożonego wiedeńskiego domu zmartwychwstańców, ks. Jakuba Kuklińskiego przygotowywał XXIII Międzynarodowy Kongres Eucharystyczny. L. 1915–20 spędził na pracy misyjnej w Bośni, w rozproszonych tam polskich koloniach, zwłaszcza w Miliewaczu i w Bakińcach. Po powrocie z Bośni od 2 XI 1920 do końca listopada 1926 pełnił obowiązki przełożonego Misji Polskiej zmartwychwstańców w Wiedniu oraz rektora obu polskich kościołów. Dn. 27 XII 1926 mianowano go przełożonym w Krakowie i tym samym został przedstawicielem przełożonego generalnego na teren Polski, a 24 II 1928 również mistrzem nowicjatu. Dn. 28 V 1931 wziął udział w uroczystym poświęceniu kaplicy króla Jana III na Kahlenbergu. Dn. 18 I 1933 został ponownie przełożonym Misji i rektorem kościołów w Wiedniu; funkcje te pełnił do 31 X 1938. Po powrocie do Wiednia organizował, wraz z Juliuszem Twardowskim, prezesem Komitetu Odbudowy Kahlenbergu, uroczystości obchodów 250. rocznicy odsieczy wiedeńskiej, które odbyły się we wrześniu 1933. Podczas pobytów w Austrii S. był współtwórcą Związku Stowarzyszeń Polskich (ZSP), powstałego 24 VI 1924 w Wiedniu, w którym od r. 1936 pełnił funkcję wiceprezesa. W r. 1924 wszedł do Kuratorium Fundacji «Dom Polski» (desygnowany przez Związek) i wyróżnił się w jego działalności. Czynny był też w poszczególnych organizacjach, współtworzących ZSP głównie w «Strzesze» (wiceprezes od 6 VI 1925) i w Tow. Opieki nad Szkolnictwem Polskim w Wiedniu (wiceprezes od r. 1933), w którym przygotowywał m. in. imprezy gwiazdkowe, zakończenia roku szkolnego i kolonie, organizował także nauczanie religii w szkołach polonijnych. Został też kapelanem wiedeńskiego Hufca Harcerskiego im. Jana III Sobieskiego. Zainicjował zbiorowe pielgrzymki polonijne do Częstochowy, w których uczestniczyli również Austriacy; pierwsza pod przewodnictwem S-ego odbyła się 19–22 V 1934. Największą aktywność przejawiał S. w Stow. Chrześcijańskich Robotników i Robotnic «Ojczyzna» (prezes 30 IV 1933 – początek 1938). Przyczynił się do uzyskania dla «Ojczyzny» osobnego lokalu i biblioteki w «Domu Polskim».
S. publikował artykuły m. in. o Polonii wiedeńskiej i jej kościołach, umieszczał je w „Ateneum Kapłańskim” (m. in. Życie religijne i narodowe Polaków w Wiedniu, R. 12: 1926 t. 17), „Pielgrzymie” (m. in. Historyczna świątynia na Kahlenbergu, R. 65: 1933 nr 106), „Gońcu Pomorskim” oraz w pracy zbiorowej „Marco d’Aviano. Ord. Cap. sein Werk und seine Zeit” (Wien 1933).
W l. 1938–42 S. był przełożonym w Warszawie i do r. 1945 proboszczem parafii św. Bonifacego na Czerniakowie. W końcu marca t.r. objął parafię w Gniewie nad Wisłą, pracował także w okolicznych pozbawionych księży parafiach. Zmarł nagle 1 VII 1945 w Gniewie i tam został pochowany, a w r. 1972 przeniesiony do grobowca zmartwychwstańców na Srebrzysku koło Gdańska-Wrzeszcza.
Fot. w Mater. Red. PSB; – Słownik biograficzny katolicyzmu społecznego w Polsce, L. 1995 III (B. Micewski, bibliogr., fot.) Elenchus venerabilis cleri […] Archidioecesis Leopoliensis […] pro anno 1911; Elenchus venerabilis cleri […] Dioecesis Cracoviensis […] pro anno 1904, 1931, 1933; – Iwicki J., Resurrectionist Charism..., Rome 1992 II, III oprócz indeksu s. 515, 580, 586 (fot. zbiorowe po s. 304); Kucharski W. S., Polacy i Polonia w rdzennej Austrii w XIX i XX wieku, L.-Wiedeń 1994; tenże, Związek Polaków w Austrii „Strzecha” 1894–1994, L.-Wiedeń 1996; Kwiatkowski W., Historia Zgromadzenia Zmartwychwstania Pańskiego, Albano 1942; Micewski B., Nekrologium zmartwychwstańcze, „Resurrectio et Vita” R. 5: 1996 nr 1–2 s. 35; tenże, Osobowy i terytorialny rozwój Zgromadzenia Zmartwychwstania Pańskiego, w: Zmartwychwstańcy w dziejach Kościoła i Narodu, Pod red. Z. Zielińskiego, Kat. 1990 s. 66; tenże, Polonijna działalność zmartwychwstańców, w: Działalność męskich zgromadzeń zakonnych wśród Polonii, L. 1982; Nadolny A., Polskie duszpasterstwo w Austrii 1801–1945, L. 1994; Perzyński M., Zmartwychwstańcy w Polsce, w: Zmartwychwstańcy w dziejach Kościoła i narodu, Pod red. Z. Zielińskiego, Kat. 1990 s. 95; – Jubileusz 25 kapłaństwa, „Głos Wiedeński” 1933 nr 8 s. 6 (fot.); – Archivum Congregationis a Resurrectione w Rzymie: Dokumenty i listy S-ego z l. 1910–40, sygn. 29677–29833; Arch. Pol. Prowincji Zmartwychwstańców w Kr.: Teczka personalna S-ego (fot., kazania); – Koryciński M., Zmartwychwstańcy w Bośni–Hercegowinie 1912–1920, Kr. 1998 (mszp. pracy magisterskiej); Krekora R., Zgromadzenie księży Zmartwychwstania Pańskiego w Polsce w l. 1939–1945, Kr. 1992 s. 26, 134 (mszp. pracy magisterskiej).
Bolesław Micewski