Słupecki Stanisław (1865–1929), generał brygady WP. Ur. 13 V na Podolu, był synem Tadeusza i Alojzy.
S. ukończył 7-klasową szkołę realną w Odessie. Od września 1884 do sierpnia 1887 był studentem w Mikołajewskiej Szkole Inżynieryjnej w Petersburgu. Po jej ukończeniu otrzymał awans na podporucznika i został skierowany do 13. batalionu saperów. W r. 1890 awansował na porucznika, a w r. 1898 – na sztabskapitana. W r. 1900 otrzymał awans na kapitana z równoczesnym przeniesieniem do 4. batalionu kolejowego w Jabłonnej, w którym objął dowództwo 5. kompanii. W r. 1903 został przeniesiony do Mandżurii wraz z kompanią, którą przemianowano na 1. kompanię 1. zaamurskiego batalionu kolejowego. W r. 1905 awansował na podpułkownika i został przeniesiony do 3. rezerwowego batalionu kolejowego. W r. 1911 objął dowództwo 1. zaamurskiego batalionu kolejowego. We wrześniu 1912 otrzymał stopień pułkownika i w 2. zaamurskim pułku kolejowym został zastępcą dowódcy pułku. W r. 1914 wraz z innymi żołnierzami – Polakami przeniesiono go do 35. p. strzelców syberyjskich jako dowódcę 1. batalionu. W r. 1915 został dowódcą zapasowego batalionu strzelców syberyjskich, a w r. 1916 – dowódcą pułku zapasowego strzelców syberyjskich. W styczniu 1918 władze sowieckie zwolniły go ze służby.
W dn. 9 XII 1918 S. wstąpił do WP jako referent do spraw kolejowych przy Dyw. Litewsko-Białoruskiej. W lutym 1919 został dowódcą kolei litewskich, a 11 VIII t.r. mianowano go dowódcą V batalionu kolejowego. Z dn. 1 IV 1920 objął stanowisko szefa kolejnictwa I Armii. Dekretem Naczelnego Wodza z dn. 14 X 1920 został zatwierdzony w stopniu pułkownika w Korpusie Inżynierii i Saperów. Następnie przeszedł na stanowisko referenta wojsk kolejowych przy Dowództwie Okręgu Generalnego I Warszawa. W dn. 6 V 1921 został przeniesiony w stan spoczynku. Następnie zweryfikowano go jako generała brygady z dn. 1 VI 1919. Zmarł 24 XI 1929 w Warszawie i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim Wojskowym. Był odznaczony: Orderem św. Stanisława 2 i 3 kl., Orderem św. Anny 2 i 3 kl., Orderem św. Włodzimierza 4 kl.
S. był żonaty od r. 1898 ze Szczęsną Jaszowską, nauczycielką, z którą miał troje dzieci, m.in. syna Jerzego (zob.).
Kryska-Karski–Żurakowski, Generałowie, [Wyd. 2.] W. 1991; Stawecki P., Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918–1939, W. 1994; Dzien. Personalny MSWojsk., W. 1920 nr 40 s. 1061, 1921 nr 20 s. 952; Rocznik oficerski, W. 1924, 1928; Cmentarz Komunalny Powązki, dawny Wojskowy w Warszawie, W. 1989; – CAW: Ap. 19228, 29991.
Henryk Korczyk