Syta Stanisław (1903–1988), agronom, poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej.
Ur. 28 V w Józefkowie (pow. opatowski), w wielodzietnej rodzinie Feliksa, administratora majątków, i Teresy z Adamków.
Po ukończeniu gimnazjum w Sandomierzu S. uczył się prawdopodobnie od r. 1922 w Szkole Gospodarstwa Wiejskiego w Cieszynie; praktyki odbył w Danii. Od r. 1924 mieszkał w Zamościu. Działał w związkach rzemieślniczych i młynarskich, był instruktorem kółek rolniczych. Od r. 1927 pełnił funkcję sekretarza Stow. Kupców Polskich. W r. 1930 został wybrany na posła na Sejm z listy BBWR z okręgu zamojskiego (nr 27). Jako poseł sprawozdawca komisji reform rolnych występował w sprawach: przewłaszczenia osad w Poznańskiem (16–17 III 1931), poprawek Senatu do noweli do ustawy o zakresie działania ministra reform rolnych i organizacji urzędów ziemskich (17 II 1932), ustawy o wyłączeniu terenów budowlanych spod działania przepisów o przebudowie ustroju rolnego (21 III 1933) oraz ustawy o ustaleniu granic nieruchomości ziemskich przy przebudowie ustroju rolnego (19 I 1934). Na naradzie kierowników sekretariatów i prezesów lokalnych struktur BBWR, 8 V 1934 w Lublinie, opowiedział się za zaostrzeniem kursu wobec opozycji. Kandydował w wyborach do Sejmu w r. 1935, ale mandatu nie uzyskał. Był członkiem Rady Miasta Zamościa oraz delegatem do Rady Powiatowej. Działał w Związku Młodzieży Wiejskiej, Okręgowym Związku Kółek Rolniczych, Związku Zawodowym Pracowników Spółdzielczych RP oraz Lidze Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej; kierował w Zamościu Powiatowym Zarządem Kółek i Organizacji Rolniczych. Posiadał majątek w Kolonii Hyża (pow. zamojski). Był członkiem Zarządu powstałej w r. 1937 w Zamościu Spółdzielni Rolniczo-Handlowej «Snop». Zapewne wówczas związał się ze Stronnictwem Ludowym. W r. 1939 przeniósł się z Zamościa do Warszawy.
W czasie okupacji niemieckiej mieszkał S. w Legionowie. W 2. poł. r. 1944 został wysiedlony przez Niemców do Jadowa (pow. wołomiński), stamtąd trafił do Sokołowa Podlaskiego. Po zakończeniu działań wojennych w r. 1945 organizował szkołę rolniczą w pobliskiej Bachorzej. Jesienią wrócił do Legionowa. Pracował w Woj. Związku Gminnych Spółdzielni «Samopomoc Chłopska» w Warszawie. Od r. 1950 należał do Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego. W r. 1958 został dyrektorem zakładu produkcji Woj. Związku Gminnych Spółdzielni «Samopomoc Chłopska» w Warszawie. W 2. poł. r. 1966 aresztowano go pod zarzutami braku nadzoru nad zakładami przetwórstwa mięsnego w woj. warszawskim i udziału «w zorganizowanej grupie przestępczej» czerpiącej korzyści z nielegalnego handlu mięsem. Dn. 6 III 1967 został skazany na dożywotnie więzienie, zamienione później na 25 lat; karę odbywał w większości w więzieniu w Barczewie. Ze względu na wiek i zły stan zdrowia zwolniono go w r. 1978. Zmarł 22 III 1988 w Warszawie, został pochowany na cmentarzu Bródnowskim. Był odznaczony Medalem 10-lecia PRL (1955), Srebrnym Krzyżem Zasługi (1957), Odznaką Zasłużonego Działacza Ruchu Spółdzielczego (1957, 1962) oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1965).
Z małżeństwa zawartego w r. 1927 w Łucku z Ireną Słuczanowską S. nie miał dzieci.
Kędziora A., Encyklopedia ludzi Zamościa, Zamość 2007; Kto był kim w Drugiej RP? – Jachymek J., Oblicze społeczno-polityczne wsi lubelskiej 1930–1939, L. 1975; „Siew” i „Racławice”. Ruch młodowiejski w czasie pokoju i wojny, W. 1992; – Klukowski Z., Praktyka w Szczebrzeszynie, „Karta” 2004 [nr] 42 s. 34; Spółdzielczość rolnicza w oczach swoich działaczy, W. 1983 s. 36; Spraw. stenogr. Sejmu RP za l. 1930–5; – „Życie Warszawy” 1966 nr 236, 1967 nr 54; – AP w Kielcach, Oddz. w Sandomierzu: Akta stanu cywilnego paraf. rzymskokatol. w Przybysławicach; – Informacje Andrzeja Syty z W.
Mariusz Ryńca