Niemczycki Stanisław Tadeusz (1872–1943), chemik, rektor Akademii Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie. Ur. 19 IX w Jarosławiu, był synem Jana, inżyniera miernika, i Anny z Kossowskich, miał brata Władysława, zmarłego w młodości. Wcześnie osierocony studiował w ciężkich warunkach, utrzymując siebie i matkę z zajęć dodatkowych. Gimnazjum ukończył we Lwowie, tam też studiował chemię na Uniw. Lwow. u Bronisława Radziszewskiego i z niej się doktoryzował w r. 1896. W l. 1896–1904 był asystentem chemii u Juliana Schramma, w l. 1904–8 kierownikiem fabryki konserw warzywnych i owocowych w Lubyczy Królewskiej (nagrodzony za wytwory na wystawie rolniczej w Buczaczu), w l. 1908–10 nauczycielem gimnazjalnym chemii, fizyki i matematyki we Lwowie. W okresie 1910–19 był docentem chemii i matematyki Wyższej Szkoły Lasowej we Lwowie i równocześnie w l. 1910–12 także demonstratorem zakładu higieny na Wydziale Lekarskim Uniw. Lwow. W r. 1912 habilitował się z higieny mleka i nauki o środkach spożywczych w Akademii Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie, gdzie wykładał te przedmioty w l. 1912–19 jako docent; od r. 1914 do r. 1918 pracował dodatkowo jako epidemiolog m. Lwowa. W r. 1919 powołany na katedrę wykładanych przez siebie przedmiotów jako profesor nadzwycz., od r. 1921 jako profesor zwycz., po reorganizacji uczelni objął w r. 1929 w niej zakład chemii ogólnej i nauki o mleku, kierując tymże zakładem do r. 1941. W l. 1923–7 był rektorem uczelni i w tym czasie doprowadził do wybudowania domu akademickiego, którym się potem opiekował jako kurator. W l. 1929–41 kierował także biblioteką uczelni. W okresie 1919–29 należał do redakcji „Przeglądu Weterynaryjnego”, w l. 1921–4 jako współredaktor z Zygmuntem Markowskim. W r. 1922 powołano go w skład Państwowej Rady Weterynaryjnej przy Min. Rolnictwa, w r. 1928 – do centralnej komisji egzaminacyjnej przy tym ministerstwie. Usunięty po wkroczeniu Niemców do Lwowa z uczelni i mieszkania, pracował przejściowo w zawodowej szkole chemicznej.
Twórczość N-ego (pełnej bibliografii brak) dotyczyła różnych problemów chemii organicznej oraz mleczarstwa, choć publikował także podręczniki z chemii ogólnej, jak Analiza miareczkowa (Lw. 1901), Chemia organiczna i nieorganiczna dla studentów medycyny weterynaryjnej (Lw. b. r.). Z chemii organicznej opublikował kilkanaście prac w języku polskim i niemieckim w wydawnictwach AU (m. in. Przyczynek do syntezy za pomocą chlorku cynkowego, 1905, O trzech normalnych butylotoluolach, 1900) oraz z badań nad kwasem azotowym czy badań nad tłuszczami nierogacizny w „Archiv für Chemie und Mikroskopie der Untersuchungsanstalt für Lebensmitteln in Wien” w l. 1905–12. Potem poświęcił się całkowicie mlekoznawstwu i nauce o żywieniu, wydając znane prace: Higiena mleka (Lw. 1925), Witaminy w świetle obecnego stanu nauki i ich znaczenie dla mleka (Lw. 1929), Zagadnienie mleka w Polsce (Lw. 1933), L’ammoniaque du lait et son dosage (Paris 1936). Poza tym wydrukował przeszło 20 artykułów w „Przeglądzie Weterynaryjnym”, wiele w „Rozprawach Biologicznych z zakresu medycyny weterynaryjnej, rolnictwa i hodowli”, „Rolniku”, paryskim „Le Lait”. Urządził też we Lwowie kilka kursów mleczarskich oraz z zakresu higieny mięsa. W latach międzywojennych brał żywy udział w pracach społecznych: w radzie szkolnej m. Lwowa, komisji dyscyplinarnej dla nauczycieli przy kuratorium lwowskim, w Małopolskiej Kasie Oszczędności, Związku Harcerstwa Polskiego jako harcmistrz Rzeczypospolitej i bliski współpracownik Michała Grażyńskiego, prezes Ligi Przyjaźni Polsko-Jugosłowiańskiej i in. Zmarł 12 V 1943 we Lwowie. Odznaczony był m. in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Niepodległości i in.
W małżeństwie z Marią z Langów, lekarką, miał córki Marię Wandę Bablową i Annę Lubieniecką.
Millak, Słown. lekarzy wet. (częściowa bibliogr. prac); Olszewicz, Lista strat kultury pol.; – Perenc A., Historia lecznictwa zwierząt w Polsce, W. 1956 (fot.); „Gaz. Lwow.” 1943 nr 114; – „Przegl. Wet.” 1925 s. 30, 1936 s. 61, 80, 756, 1936 t. jubileuszowy s. 16–17, 51–3, XL; – Gł. B. Lek.: Materiały W. Ziembiekiego; – Informacje rodziny.
Stanisław M. Brzozowski