Stanisław z Boniewa h. Ogon (zm. 1433/4), kasztelan kowalski.
Był prawnukiem woj. łęczyckiego Pawła Ogona (zob.), wnukiem jego młodszego syna Trojana. Ojcem S-a był Bolesta z Boniewa, wzmiankowany w źródłach tylko pośmiertnie, matką nieznana z imienia dziedziczka Latkowa h. Nałęcz. S. miał starszego brata Pawła, archidiakona kruszwickiego i włocławskiego, oraz młodszych: łowczego brzeskiego kujawskiego Mikołaja z Siewierska, kanonika kruszwickiego (procesującego się o tamtejszą scholasterię) i plebana w Chodczu, Dobiesława, Andrzeja, a także siostrę Annę, zamężną za Bernardem z Lubrańca h. Godzięba.
W źródłach S. występuje od r. 1397, tj. od początku zachowanych ksiąg ziemskich woj. brzeskiego. Wraz ze wszystkimi braćmi i stryjem Ubysławem ze Szczkowa wiódł on przed sądem przedeckim długotrwały (1398–1403) spór o jezioro Chotelskie z dziedzicami Izbicy. Wspólnie z braćmi (do ok. r. 1411 niedzielnymi), właścicielami wsi Boniewo, Kromiszewice, Zbijewo i Latkowo, toczył długoletnie spory graniczne z sąsiadami. Po podziale ojcowizny występował jako właściciel części Boniewa i Zbijewa. W końcu r. 1412 przeprowadził wstępną umowę kupna wsi Siewiersk w pobliżu Boniewa, którą ostatecznie nabył Mikołaj, brat S-a. Między 8 XI a 20 XII t.r. został S. stolnikiem brzeskim kujawskim. Z tym tytułem pojawiał się bardzo często jako asesor sądu ziemskiego w Brześciu, z reguły obok brata Mikołaja, od r. 1413 łowczego brzeskiego. Obydwaj bywali też rozjemcami w szlacheckich sporach.
S. ożenił się z Ofką, córką Zbrosława z Otmianowa h. Rola. Z jej ręką przejął po teściu część sąsiadującego z Boniewem Otmianowa, resztę kupił (1424) od owdowiałej bratowej Zbrosława, Agnieszki z Bodzanowa i jej córek (jedna z nich, Dorota, wyszła za brata S-a, Andrzeja z Boniewa). Po raz ostatni jako stolnik wystąpił na sądzie królewskim w Brześciu 13 V 1430. Jakiś czas przed 5 III r.n. awansował na kaszt. kowalskiego, bowiem tak został określony w pochodzącej z tego dnia relacji plebana z Boniewa w konsystorzu włocławskim o napaści na pewnego inkwizytora, któremu pomocy udzielił brat S-a, Andrzej. Z tytułem tym wystąpił S. ponownie 14 IV 1433 na sejmiku woj. brzeskiego, na którym wyrażono zgodę na sukcesję jednego z synów Władysława Jagiełły. Do odpowiedniego dokumentu przywiesił on swoją pieczęć. Zmarł przed 16 III 1434, kiedy jego następcą na urzędzie był już Mikołaj z Lubstowa; dn. 13 IV t.r. Ofkę z Otmianowa zapisano w źródłach jako wdowę. Potomstwa S. nie zostawił, ponieważ w całym Boniewie i Otmianowie dziedziczyły potem jego bratanice, córki Andrzeja i Doroty.
Bieniak J., Elita kujawska w średniowieczu, w: Człowiek w społeczeństwie średniowiecznym, W. 1997 s. 313; – Acta capitulorum, III; Cod. Pol., II; Kod. Wpol., VII; Teki Pawińskiego, VII; – AGAD: Księgi ziemskie brzeskie, nr 1–4, 5 k. 8–8v, 19, 26–6v, Księgi ziemskie przedeckie, nr 2, 3 k. 26.
Janusz Bieniak