Stanisław z Chalna h. Ogon (zm. między 1383 a 1394), miecznik kujawski (brzeski).
Należał do kujawskiej rodziny bliskiej genealogicznie najmożniejszemu domowi Ogończyków, która jednak dochodziła najwyżej do średnich urzędów. Rodziców S-a nie da się ustalić na podstawie źródeł. Wiadomo, że jego stryjecznym bratem był Jan z Kamieńca, współdziedziczący z nim w Czamaninie (pow. nieszawski); bratankami (rodzonymi lub stryjecznymi) byli chorąży dobrzyński Mikołaj z Trutowa i podsędek brzeski Stanisław z Zadusznik, współdziedziczący z nim w Woli Chalińskiej i Wrzosowie; inny bratanek lub raczej brat stryjeczny to Stanisław ze Złotnik i Gałczyc.
S. wystąpił w źródłach tylko dwukrotnie, w obu przypadkach z tytułem miecznika kujawskiego. Znany poprzednik S-a na tym urzędzie Piotr Mikułowic pojawił się po raz ostatni 7 X 1351. Pierwszy raz z urzędem miecznika wystąpił S. w Kwieciszewie 29 I 1377 w dekrecie rozjemczym prepozyta trzemeszeńskiego Jakuba, który ustalił między S-em i Janem z Kamieńca a opatem benedyktynów mogilneńskich Andrzejem, że kmiecie z Czamanina mają płacić tymże benedyktynom tytułem dziesięciny corocznie po 6 gr praskich. Dziesięcina z kujawskiego Czamanina (paraf. Chalno) dla konwentu z Mogilna była pozostałością wcześniejszej (1267) własności tej wsi, widocznie zamienionej następnie przez konwent z dziedzicami Chalna. Po raz drugi S. pojawił się 11 VI 1383 w Brześciu wśród dostojników kujawskich i mazowieckich, towarzyszących ks. mazowieckiemu Siemowitowi IV przy obejmowaniu świeżo pozyskanych Kujaw brzeskich, w testacji dokumentu wierności, wystawionego księciu przez wójta i radę m. Radziejowa. Tytuł kujawski, odróżniony w tym dokumencie od brzeskich: komornika i cześnika, dowodzi że podobnie jak inne, także urząd miecznika podlegał reformie Kazimierza Wielkiego, komasującej wyższe godności ziemskie na Kujawach. S. zmarł po 11 VI 1383, a przed 1 IV 1394, kiedy pojawił się jego następca, Jan z Zakrzewa.
Z nieznanej żony pozostawił S. dwóch synów: Aleksandra z Woli Chalińskiej, podkoniego brzeskiego (1394–1406), i Jana zwanego Jeleń z Chalna, konarskiego brzeskiego (1410). Córka S-a (imię nieznane) była żoną Jana z Wysocina h. Cielepała. W podziale dziedzictwa każdy z synów otrzymał po poł. patronatu kościoła w Chalnie, zatem wcześniej cały patronat należał do S-a.
Supruniuk A., Otoczenie księcia mazowieckiego Siemowita IV (1374–1426), W. 1998; Szybkowski S., Ród Cielepałów, Gd. 1999 s. 22–9 (inne niż w biogramie koligacje Ogończyków Chalińskich i Cielepałów); – Iura Masoviae Terrestria, Wyd. J. Sawicki, W. 1972 I nr 28; Kod. Wpol., II; – AGAD: Księgi brzeskie ziemskie, 2 k. 177–8, 183, 185v; AP w Bydgoszczy: Mogilno Kl. C 12 nr 76 (87).
Janusz Bieniak