Stanisław ze Skrzyńska h. Łabędź (zm. 1372), kanonik krakowski i pisarz króla Kazimierza Wielkiego.
Być może ojcem S-a był Wszebór, który wraz z bratem Borzywojem wystąpił w r. 1338 jako dziedzic Woli pod Klwowem. Braćmi byli: wojski sandomierski Borzuj z Ninkowa, Donin i skarbnik ciechanowski Lutogniew. Dn. 20 IV 1350, wraz z braćmi zamienił dział w Konecku na Kujawach z tamtejszymi dziedzicami Wszeborem i Andrzejem na ich części w Miączynie, Goławinie i Karnkowie na Mazowszu (ziemia zakroczymska). W dokumencie ks. płockiego Bolesława III potwierdzającym tę umowę bracia pisali się z Miączyna, a S., widocznie najmłodszy, został wymieniony na końcu.
W r. 1368 był już S. kanonikiem w kolegiatach łęczyckiej i kruszwickiej, a także pisarzem w kancelarii króla Kazimierza Wielkiego. Na prośbę króla papież Urban V nadał mu (22 IV t.r.) kanonię krakowską po promowanym na bp. płockiego Stanisławie zwanym Sówką ze Szczawina, pod warunkiem jednak opuszczenia obu dotychczas posiadanych kanonii. Warunek ten został spełniony. Następca Urbana, Grzegorz XI, nadał wakujące po S-ie kanonie łęczycką i kruszwicką innym osobom, sam zaś S. występował (1369–72) jako kanonik krakowski w testacjach dokumentów bp. lubuskiego Piotra i krakowskiego Floriana Mokrskiego. W 2. poł. września 1370 podkanclerzy Kazimierza Wielkiego Jan z Czarnkowa wysłał S-a z Koprzywnicy (gdzie przebywał wtedy chory król) do Płocka, aby na miejscu sprawdził stan zrujnowanej romańskiej katedry, którą król ślubował odnowić, oraz liczbę wikariuszy. Wydarzenie to zostało opisane przez Jana z Czarnkowa w „Kronice”, gdzie S. występuje jako kapelan królewski pod błędnym imieniem – Jan ze Skrzyńska. S. zmarł w młodym wieku 5 XI 1372.
Bieniak J., Polska elita polityczna XII wieku, cz. III A, w: Społeczeństwo Polski średniowiecznej, Red. S. K. Kuczyński, W. 1990 IV 15–16; tenże, Przywilej Siemowita III dla Miecława z Miączyna, w: Kościół – kultura – społeczeństwo, Red. S. Bylina i in., W. 2000 s. 204–5; Friedberg M., Ród Łabędziów w wiekach średnich, „Roczn. Tow. Herald.” R. 7: 1925 s. 62; Kaczmarczyk Z., Polska czasów Kazimierza Wielkiego, Kr. 1964 s. 174–5; – Bull. Pol., II; Kod. katedry krak., II; Kod. Wpol., III; Mon. Pol. Hist., II; Mon. Pol. Hist., S. Nowa, V; Mon. Pol. Vat., IX; – B. Narod.: rkp. IV 8376 nr 17.
Janusz Bieniak