Ledóchowski (Leduchowski) Stefan h. Szaława (zm. 1676), poseł sejmowy i dyplomata, kasztelan wołyński. Pochodził z rodziny wywodzącej się z Ledóchowa w pow. krzemienieckim. Był drugim synem Samuela, sędziego ziemskiego krzemienieckiego (zm. przed 1 XII 1644), i Elżbiety Staniszewskiej. Odziedziczył po ojcu część Ledóchowa i Krasnopola, w r. 1667 był właścicielem Korytna, Chocimia, Lędkowa i części Podzamcza Krzemienieckiego na Wołyniu. W r. 1638 wpisał się na Akad. Krak. wraz z bratem Marcinem, później służył w wojsku kwarcianym na Ukrainie, w 1648, w bitwie pod Korsuniem dostał się do niewoli tatarskiej i pozostawał w niej dwa lata. Dn. 5 IV 1658 r. otrzymał urząd podkomorzego krzemienieckiego. W r. 1661 został posłem pow. krzemienieckiego i komisarzem z sejmu do zapłaty wojsku. Na sejmie protestował przeciwko elekcji vivente rege, powołując się na swe instrukcje poselskie. Na sejmie 1661 r. i ponownie w r. 1662 wyznaczony został komisarzem do traktatów z Moskwą; brał udział w rokowaniach prowadzonych w marcu 1663 r. we Lwowie z G. B. Naszczokinem i G. K. Bogdanowem, przybyłymi tam na czele wielkiego poselstwa moskiewskiego. Dn. 26 IV 1664 r. podpisał, wspólnie z Cyprianem Brzostowskim, wstępne porozumienie rozejmowe polsko-moskiewskie we wsi Szejnowie między Zwirowiczami i Krasnem, dalsze rozmowy prowadził w Durowiczach aż do 20 IX 1664 r. Po przeszło rocznej przerwie król wezwał go do wznowienia rozmów w Krasnem listem z 18 XII 1665 r. Prowadził powtórnie rokowania w Andruszowie od 1 III 1666 r. do 30 I 1667 r. Za misję swą dyplomatyczną pobierał na mocy uchwał sejmowych wysokie wynagrodzenie. Jako poseł woj. wołyńskiego został w grudniu 1668 r. z ramienia sejmu rewizorem żupy wielickiej i bocheńskiej, w l. 1670 i 1673 zostawał na sejmach deputatem z Małopolski do spisywania konstytucji sejmowych. Był także członkiem komisji sejmowej powołanej dla opracowania instrukcji dla wielkiego poselstwa polskiego udającego się w r. 1670 do Moskwy. Po upadku Kamieńca Podolskiego wszedł w skład sądu nad Marcinem Łozińskim oskarżającym marszałka Jana Sobieskiego, prymasa Mikołaja Prażmowskiego i generała podolskiego Mikołaja Potockiego o wydanie za pieniądze Kamieńca Turkom.
W r. 1673 (przed 20 II) L. otrzymał godność kasztelana brasławskiego, został deputatem do Radomskiego Trybunału Skarbowego i do Rady Wojennej przy królu. Podpisał elekcję Jana Sobieskiego; 6 II 1675 r. otrzymał od niego na sejmie koronacyjnym kasztelanię wołyńską. Dn. 3 III t. r. prosiła go królowa wdowa Eleonora Austriaczka o poparcie jej starań o wyjazd na Śląsk. Należał do zaufanych doradców króla Jana Sobieskiego w sprawach ukrainnych; w r. 1676 został wyznaczony na sejmie koronacyjnym deputatem przy hetmanach na czas wojny, funkcji tej nie objął jednak, gdyż zmarł wkrótce w r. 1676 (po 26 VI). U schyłku życia zgromadził znaczną fortunę, posiadał królewszczyzny Płaszów i Ceceniowiec w pow. krzemienieckim; dn. 20 II 1673 r. otrzymał część własnych dóbr Michała Korybuta Wiśniowieckiego Biały Kamień, a następnie także jego dobra Pieczychwosty w woj. wołyńskim. Był opiekunem klasztoru dominikańskiego w Podkamieniu.
Ok. r. 1656 poślubił L. Annę ze Srzedzińskich, podczaszankę halicką (zm. po 13 IX 1688 r.), z którą miał córki: Teresę, żonę Aleksandra Malińskiego, cześnika wołyńskiego, Barbarę, żonę zapewne Ordy, i czterech synów: Kazimierza, rotmistrza i chorążego czernihowskiego, Felicjana, poległego pod Wiedniem w r. 1683, Franciszka (zob.) i Stanisława, marszałka konfederacji tarnogrodzkiej (zob.).
Boniecki; Kossakowski S., Monografie historyczno-genealogiczne niektórych rodzin polskich, W. 1860 II 5–6; Niesiecki; Żychliński, I 131; – Barącz S., Pamiętnik szlachetnego Ledóchowskich domu, Lw. 1879 s. 24–35, 88, 192–4; Darowski A., 30 lat traktatów pokojowych, w: Szkice hist., S. 2, Pet. 1895; Wójcik Z., Traktat andruszowski i jego geneza, W. 1959; – Akta grodz. i ziem., XXI; Album stud. Univ. Crac., IV 184; [Kochowski W.], Historia panowania Jana Kazimierza…, Wyd. E. Raczyński, P. 1859 II 120, 269; Niemcewicz J., Zbiór pamiętników historycznych o dawnej Polszcze, Lipsk 1839 IV 244; Pisma do wieku i spraw Jana III, Wyd. F. Kluczycki, Kr. 1880–1 I cz. 1 s. 565, 582, cz. 2 s. 1253; Vol. leg., IV s. 490 fol. 1042, s. 499 fol. 1063, V s. 30 fol. 54, s. 45 fol. 86, s. 57 fol. 86, s. 63 fol. 99, s. 95 fol. 166, s. 175 fol. 352; – AGAD: Metryka Kor. ks. 209 fol. 710, Sigillata ks. 12 fol. 42, ks. 13 fol. 42, Arch. Skarbu Kor. dz. I, Księga Poborowa nr 65 fol. 685v., dz. VI ks. 5 fol. 719, 720, 722, 770–2, ks. 10 fol. 155, ks. 12 fol. 152, 171, 190, 554, ks. 13, fol. 207, 403, ks. 14 fol. 40, 340, 390, ks. 15 fol. 354, ks. 16 fol. 516.
Tadeusz Wasilewski