Rusiecki Stefan h. Rawicz (zm. 1671), rotmistrz królewski, kasztelan miński. Pochodził z rodziny, której gniazdem był Rusiec w ziemi warszawskiej, a której członkowie osiedli w ziemi liwskiej.
Od 21 X 1630 był R. podczaszym, a od r. 1637 łowczym liwskim, 7 I 1650 otrzymał nominację na stolnika liwskiego. W r. 1655 R. dochował wierności Janowi Kazimierzowi i pod koniec t. r. znajdował się wraz z grupą wiernej królowi szlachty w Brześciu Lit. Gdy w marcu 1656 hetman w. lit. Paweł Sapieha opuścił woj. brzeskie lit. i ruszył przeciw Szwedom, R. – będąc już rotmistrzem JKM – pozostał na załodze w Brześciu. W dn. 26–28 IV t. r. w grupie wojsk gubernatora brzeskiego Aleksandra Wojny Jasienieckiego R. wziął udział w błyskawicznie przeprowadzonej ofensywie na Podlasiu, w rezultacie której odzyskano obsadzone przez Szwedów zamki w Nurcu, Mielniku, Niemirowie i Janowie. Dn. 16 V 1657 podpisał akt poddania Brześcia Karolowi X Gustawowi i Jerzemu II Rakoczemu. Z tego powodu hetman Sapieha postawił R-ego i pozostałych dowódców twierdzy na sesji wojskowej w Kamieńcu Lit. przed sądem w grudniu t. r. Nie wiadomo jaki w jego sprawie zapadł wówczas wyrok, zresztą król anulował wszelkie postanowienia podjęte na tej sesji. W r. 1658 został chorążym liwskim, ale chyba nie objął tego urzędu zatrzymując stolnikostwo. Być może R. dowodził oddziałami wolontariuszy, które wiosną 1660 blokowały garnizon rosyjski w Brześciu Lit. Dn. 25 I 1663 został R. mianowany kasztelanem mińskim. Wziął udział w nieudanej konwokacji w Białej (Radziwiłłowskiej) w maju 1665, co wskazywałoby na jego związek ze stronnictwem dworskim. Podpisał z woj. mińskim akt elekcji Michała Korybuta Wiśniowieckiego w r. 1669. R. był właścicielem dóbr Łąka (w ziemi liwskiej) i Kościeniewicze (woj. brzeskie). Zmarł w r. 1671 i być może został pochowany u jezuitów w Brześciu Lit. (w tamtejszym kościele była poświęcona mu tablica nagrobna).
Z małżeństwa z Anną Szujską (zm. po 1697), córką Aleksandra, chorążego brzeskiego, fundatorką kościoła unickiego w Kościeniewiczach (w l. 1673–82), pozostawił synów: Stanisława (zob.), Aleksandra (zm. po 1720), star. miłkowskiego, i Benedykta (zm. 30 XI 1720), proboszcza katedralnego łuckiego i brzeskiego.
Słown. Geogr. (Kościeniewicze); Niesiecki; Uruski; Elektorowie; Wolff, Kniaziowie lit.-rus., s. 526; – Chrapowicki J. A., Diariusz. Cz. 1 (lata 1656–1664), Oprac. T. Wasilewski, W. 1978; – AGAD: Arch. Radziwiłłów Dz. V nr 10 038 (pod 6 V 1656), 13 491, Metryka Kor. t. 178 k. 196–196v., t. 192 k. 64–64v., Sigillata t. 1 s. 106, t. 2 k. 63v.; AP w P.: Akta braci czeskich 61a k. 1138–1139; BAN USRR we Lw.: Fond Sapiehów T. 22/Id nr 2047; B. Czart.: rkp. 2896 nr 73; B. PAN w Kr.: rkp. 8322 nr 34, 42.
Andrzej Rachuba