Stuczeń Stefan (1850–1928), ksiądz rzymskokatolicki, historyk, regionalista.
Ur. 30 VIII w Sadowie (pow. będziński) w rodzinie chłopskiej, był synem Jana i Marianny z Gnatów.
Od r. 1863 uczył się S. w szkole elementarnej w Mierzęcicach (pow. będziński) i Siewierzu (pow. będziński). Od r. 1865 uczęszczał do progimnazjum w Częstochowie. W r. 1868 wstąpił do seminarium duchownego w Kielcach. Dn. 31 VIII 1873 przyjął święcenia kapłańskie z rąk bp. kieleckiego Tomasza Teofila Kulińskiego. Następnie pracował jako wikariusz w Staromieściu (pow. włoszczowski), a od r. 1877 w Małogoszczu (pow. jędrzejowski). Pod wpływem małogoskiego proboszcza, profesora seminarium duchownego w Kielcach Nestora Bierońskiego, zainteresował się badaniami historycznymi. W r. 1881 w warszawskim dwutygodniku „Przegląd Bibliograficzno-Archeologiczny” (R. 1 nr 15/16) zamieścił list W sprawie wyobrażenia stopek ludzkich na kamieniach znajdujących się na polu w Sadowie. Dn. 3 I 1884 został proboszczem we Wrocieryżu (pow. jędrzejowski). Od r. 1892 publikował w tygodniku „Przegląd Katolicki” artykuły, w których analizował inwentarze kościelne z archiwum diec. kieleckiej z XVII i XVIII w. Interesował się głównie terminologią kościelną – porównywał dawne nazwy naczyń liturgicznych, szat kościelnych, wotów, a także obrzędów religijnych. Badał również akta metrykalne z XVII i XVIII w., poszukując w nich informacji o ważniejszych postaciach związanych z regionem kieleckim. Późniejsze jego publikacje dotyczą obrazów Maryjnych (Krótka historia obrazu Matki Boskiej łaskami słynącej we Wrocieryżu, Kielce 1904, Historia o cudownym obrazie Matki Boskiej Bolesnej w Młodzawach Małych, „Przegl. Diec.” R. 2–3: 1912–13), parafii i kościołów diec. kieleckiej (O kościele w Drugini, tamże R. 1: 1911 nr 4–6) oraz tamtejszych klasztorów (Kilka przyczynków do historii klasztoru Ordinis Praemonstratensium w Krzyżanowicach, „Kwart. Teolog.” R. 1: 1902 z. 1–2, 3–4, Gawędy o kościele i byłym klasztorze oo. Reformatów na Mirowie pod Pińczowem, „Przegl. Diec.” R. 1–2: 1911–12). W ok. 30 publikacjach zamieścił S. wzmianki o lokalnych zwyczajach, nabożeństwach parafialnych i obchodach rocznicowych. Dn. 29 VIII 1923 został kanonikiem honorowym kapit. kieleckiej. Zmarł 18 XI 1928 we Wrocieryżu, został pochowany na cmentarzu parafialnym.
Słown. Pol. Teologów Katol. (bibliogr. prac S-a); – Smolińska A., Kulturotwórcza funkcja „Kieleckiego Przeglądu Diecezjalnego” w latach 1911–1939, „Kieleckie Studia Teolog.” T. 5: 2006 s. 492–6; Wiśniewski J., Historyczny opis kościołów, miast, zabytków i pamiątek w Jędrzejowskiem, Marjówka 1930 s. 401–3 (fot.); Wyczawski H. E., O warszawskim „Przeglądzie Katolickim”, „Studia Theologica Varsaviensia” R. 16: 1978 nr 2 s. 270–1; – Elenchus omnium ecclesiarum et universi cleri tam saecularis quam regularis dioecesis kielcensis pro anno Domini 1881 W. [b.r.w.], 1884 [b.m.r.w.], 1888 W. [b.r.w.], 1908 [b.m.r.w.]; Elenchus venerabilis cleri saecularis ac regularis dioecesis Kielcensis pro anno Domini 1920, Kielcis 1920, toż za l. 1925–6, [b.m.r.w.]; – „Przegl. Diec.” 1928 s. 209–11 (wspomnienie pośmiertne J. D.[anilewicz]); – Arch. Diec. w Kielcach: sygn. XS–54 (akta personalne S-a,), sygn. PW–9/1 (akta paraf. Wrocieryż); B. Jag.: rkp. 6953 III k. 277–9 (koresp. ks. Władysława Knapińskiego); B. Nauk. PAU i PAN w Kr.: rkp. 2273 k. 57–8 (koresp. Hieronima Łopacińskiego).
Daniel Olszewski