Bilinkiewicz Stefan Symeon, h. Bilikowicz († 1831), bazyljanin, syn Ignacego, wnuk Jana, rodem z województwa kijowskiego, urodził się w drugiej połowie XVIII w. Wstąpił do bazyljanów i kształcił się we Lwowie i w szkołach zakonnych, a po ich ukończeniu poświęcił się pracy pedagogicznej. 18 lat był nauczycielem różnych przedmiotów, celując przedewszystkiem w fizyce. Czas jakiś prefektował w Lubarze, następnie przez 4 lata sprawował urząd rektora szkół lubarskich ku wielkiemu zadowoleniu T. Czackiego. Dla szkół w Lubarze uczynił (w r. 1802) osobny legat fundacyjny i sam był później kuratorem tych szkół i funduszu. W r. 1805 biskup łucki S. Lewiński, a w r. 1808 biskup G. Kochanowicz zaprezentował B-a metr. H. Lisowskiemu na archimandrję kaniowską, na którą zatwierdzono go dopiero 11 IV 1809. Był też B. dwukrotnie prowincjałem prowincji ruskiej (dawniejszej polskiej) zakonu św. Bazylego W., rezydował w Krzemieńcu, z zamiłowaniem wizytował szkoły i gorliwie bronił praw swego zakonu, opierając się planom Błudowa, zamierzającego znieść godność i urząd prowincjalski bazyljanów unickich. I w rzeczy samej był B. ostatnim rzeczywistym rządcą prowincji ruskiej i ostatnim opatem kaniowskim. Wśród walki zakończył życie w początkach r. 1831. Współcześni podkreślają dużą energję B-a, jego cnoty zakonne, naukę i wszechstronną działalność pedagogiczną, połączoną z wielką ofiarnością.

Niesiecki; Boniecki, Poczet rodów, W. 1887; Podręczna Enc. Kośc.; Wołyniak, O Bazyljanach w Humaniu, »Przew. nauk. i liter.« 1899, XXVII 1139; tenże, Bazyljańskie klasztory unickie w obrębie prowincji białoruskiej, tamże, 1907, XXXV 77; Likowski E., Dzieje Kościoła unickiego, W. 1906, II 72, 74; Opisanije dokumentów archiwa zap. russkich unij. mitrop., Pet. 1907, II.

Ks. Józefat Skruteń ZSBW