Strogomir ze Zdziar h. Gozdawa (zm. po 1469), kanclerz i prepozyt płocki.
Pisał się ze Zdziar, wsi położonej w ziemi płockiej, w pow. bielskim, w paraf. Góra Kościelna. Był synem Klemensa, a jego bliskimi krewnymi, zapewne braćmi stryjecznymi, byli: kanonik płocki Ścibor, syn Jana ze Zdziar, oraz kanclerz kapit. płockiej i archidiakon dobrzyński Jan, syn Mikołaja ze Zdziar.
Od r. 1427 studiował S. na Uniw. Krak. Dn. 30 I 1432 zwrócił się z supliką do papieża Eugeniusza IV o prowizję na kanonię i prebendę gnieźnieńską, wakującą po śmierci Wojciecha Jastrzębca. Przed 2 II 1442 został kanonikiem płockim. Wystąpił wówczas na przywileju bp. płockiego Pawła Giżyckiego, swojego współrodowca, dla Pieryszewa (ziemia gostynińska). Dn. 3 II t.r. biskup zobowiązał Mikołaja Dołęgę, prepozyta kolegiaty św. Michała w Płocku, do wzięcia S-a na swoje utrzymanie ze wsi Gawrony (ziemia płocka). Między 7 II a 6 IV 1443 został S. kanclerzem w kapit. płockiej po Tomaszu z Książa. W l. 1443–5 jako kanclerz brał regularnie udział w posiedzeniach kapituły, a po raz ostatni na tym stanowisku został poświadczony 4 II 1446. Na podstawie prowizji bp. Giżyckiego, udzielonej 23 IV t.r., został S. prepozytem płockim. Nadanie mu tej prałatury spotkało się początkowo ze sprzeciwem czterech kanoników płockich: Tomasza z Książa, Piotra z Radzimina, Aleksego z Łubek i Stanisława z Główczyna, ale ostatecznie zaakceptowali oni tę kandydaturę. Jednak między 30 IV a 2 VII utracił S. prepozyturę płocką na rzecz doktora dekretów Zygmunta z Giżyc, brata bp. Giżyckiego. Zapewne jako rekompensatę za to beneficjum objął, przed 11 VI, prepozyturę wieluńską, którą piastował najpewniej do śmierci. W związku ze śmiercią 13-letniego chłopca, który bez zgody S-a dosiadł jego konia i zabił się, spadając podczas pokonywania parkanu, S. uzyskał w kwietniu 1450 od papieża Mikołaja V specjalną dyspensę. S. był plebanem w Gozdowie (ziemia płocka) i w r. 1453 prowadził spór o kaplicę w tym kościele ze Stanisławem Nieździńskim oraz chorążym sochaczewskim Janem Mzurką. Przed 24 XI 1457 zamienił kanonię płocką na należącą do Zygmunta z Giżyc prepozyturę płocką. W celu uzyskania potwierdzenia jej objęcia podejmował od początku r. 1458 stosowne działania w Kurii, a w sierpniu t.r. pożyczył na ten cel od bp. Giżyckiego 1240 fl. węgierskich. Z tytułem prepozyta płockiego wystąpił 26 XII. W r. 1459 toczył jednak z Piotrem z Kuchar spór o tę prałaturę, w efekcie którego, z polecenia papieża Piusa II, dobra zostały oddane w zarząd prepozytowi św. Michała w Płocku Mikołajowi Dołędze. Jeszcze na dokumencie kapelana papieskiego Antoniego de Forlino z 29 IV 1460, w którym tenże wzywał S-a do uregulowania zobowiązań finansowych na rzecz Stolicy Apostolskiej, został S. nazwany prepozytem płockim; już jednak dokument papieża Piusa II z 1 III 1463 godnością tą określił Piotra z Kuchar. Kilkuletni spór o prepozyturę płocką zakończył się porażką S-a, bowiem również na dokumencie bp. płockiego Ścibora z Radzimina z 12 IX 1469 prepozytem płockim był Piotr z Kuchar, natomiast S. kanonikiem płockim oraz prepozytem wieluńskim.
W skład uposażenia prebendy kanonickiej S-a wchodziła wieś Gocław koło Warszawy. Dn. 3 II 1445 bp Giżycki nadał mu dożywotnio wieś Biskupice koło Drobina (ziemia płocka). Jako kanonik płocki oraz prepozyt wieluński S. wydzierżawił 5 II 1449 od archidiakona pułtuskiego i kanonika płockiego Tomasza z Książa wieś prestymonialną Góry Małe (ziemia gostynińska) za sześć kop gr, z których dwie miały być przekazywane kapitule. W r. 1458 wydzierżawił podskarbiemu i star. płockiemu Dadźbogowi z Ponięcina wieś Proboszczewice (ziemia płocka) na jeden rok za 60 fl. Zmarł wkrótce po 12 IX 1469.
Słown. Hist.-Geogr. Ziem Pol., III (Biskupice, Gozdowo, Gawrony, Proboszczewice, Ułtowo); Radzimiński, Prałaci i kanonicy, I 141–2; – Chojnacki P., Biskup płocki Paweł Giżycki (1439–1463) i jego działalność, w: Z biografistyki Polski późnego średniowiecza, Fasciculi Historici Novi, W. 2001 IV 104–5; – Acta capitulorum, III; Acta capitulorum Crac., nr 366–367; Bull. Pol., VI; Kod. Maz. (Lubomirskiego), nr 189, 222; Mazowieckie przywileje rodowe XIV–XV w., Wyd. W. Semkowicz, Arch. Kom. Hist. AU, Kr. 1902 IX nr 1, 9; Metryka Uniw. Krak., I; Mon. Pol. Hist., V (Calendarium Plocense) VI (Varia ex actis capituli); Zbiór dok. m. Płocka, I; – AGAD: Metryka Kor., t. 335 k. 150, t. 337 k. 88v, dok. perg. nr 2042, 2548; Arch. Diec. w Płocku: Acta Episcopalia, t. I k. 21, 92v, dok. perg. nr 253, 307, 334, Wypisy W. Mąkowskiego z akt kapit. płockiej z l. 1437–45, nr 95, 164, 190, 217, 232, 258, 263, 280.
Andrzej Radzimiński