Koziebrodzki Szczęsny Emeryk (1826–1900), poseł na sejm galicyjski, ziemianin. Ur. 5 XI, syn Leopolda i Karoliny Siedliskiej, właściciel Chlebowa (Hlebowa) w pow. skałackim. Podobnie jak jego brat Justyn słynął w okolicy jako znakomity rolnik, był członkiem Galicyjskiego Tow. Gospodarskiego, członkiem Rady Powiatowej oraz prezesem Wydziału Powiatowego w Skałacie, prezesem Wydziału Okręgowego Tow. Kred. Ziemskiego w Skałacie oraz członkiem powiatowej komisji szacunkowej podatku gruntowego w Tarnopolu, posiadał tytuł tajnego radcy. W r. 1863 z ramienia komitetu wschodnio-galicyjskiego był powstańczym naczelnikiem pow. kołomyjskiego; przeciwdziałał jednak wysyłaniu oddziałów powstańczych na Podole i Wołyń.
Od r. 1870 był K. posłem na sejm krajowy, wybrany z okręgu wielkiej własności obwodu tarnopolskiego wspólnie z K. Grocholskim i W. Łosiem. Obdarzano go mandatem jeszcze kilkakrotnie: w l. 1876 i 1883 z kurii wielkiej własności w Tarnopolskiem, a od r. 1889 z kurii gmin wiejskich okręgu skałackiego. W sejmie wybrany do komisji administracyjnej, uczestniczył K. w jej pracach, będąc przez kilkanaście lat zastępcą przewodniczącego, a w r. 1892 i od r. 1896 przewodniczącym. Pracował także w komisjach: propinacyjnej i gminnej. W r. 1881 był przewodniczącym komisji bankowej, która miała m. in. przygotować projekt organizacji banku krajowego w Galicji. Wystąpienia poselskie K-ego koncentrowały się wokół spraw finansowych, administracyjnych (reforma ustawy gminnej) oraz szkolnictwa (wynagrodzenie nauczycieli szkół ludowych). K. początkowo należał do tzw. Podolaków kierowanych przez jego przyjaciela K. Grocholskiego. Tym samym był przeciwnikiem gminy zbiorowej, której zwolennikami byli konserwatyści krakowscy. W czasie sesji sejmowej w r. 1876 był sprawozdawcą większości sejmowej złożonej z przeciwników gminy zbiorowej, ale w trakcie obrad przeszedł na stronę posłów krakowskich. Konsekwencją tego kroku było zerwanie K-ego z Podolakami i wejście do kółka konserwatywnych posłów krakowskich, gdzie zajął dość wybitną pozycję i pod nieobecność J. Dunajewskiego przewodniczył naradom tego klubu. K. różnił się od Podolaków także poglądem na sprawy ukraińskie, przyznając Ukraińcom prawa do samodzielnego rozwoju narodowego. Starał się też zjednać dla swych koncepcji politycznych i współpracy z Polakami niektórych umiarkowanych działaczy ukraińskich.
Od r. 1878 był K. członkiem komisji archeologicznej i komisji antropologicznej Akademii Umiejętności (AU) w Krakowie. Z jej ramienia od r. 1877 przeprowadzał poszukiwania archeologiczne we wschodniej Galicji, a w r. 1885 został konserwatorem zabytków przedhistorycznych w kilku powiatach wschodniej Galicji. Kilkakrotnie ofiarował AU zebrane przez siebie zabytki archeologiczne i etnograficzne. Cieszył się dużym autorytetem wśród okolicznego ziemiaństwa i posłów polskich w sejmie galicyjskim. Zmarł 3 V 1900 r. w Chlebowie na zapalenie płuc, pochowany 6 V. Ożeniony w r. 1855 z Olgą Golejewską, która w r. 1863 uczestniczyła w pracach na rzecz powstania, miał pięcioro dzieci: Marię Różę, Tadeusza, Jana, Antoniego i Ludwika (23 VI 1869–10 XI 1928), działacza społecznego, posła na Sejm Krajowy w r. 1913, członka Wydziału Krajowego we Lwowie, a po 1. wojnie światowej prezesa Okręgu Lwowskiego Polskiego Czerwonego Krzyża.
Encyklopedia Macierzy Polskiej, Lw. 1905; Słow. Geogr.; Boniecki; Uruski; Żychliński, VI 187–8, VII 51; – Tarnowski S., Szczęsny Bolesta Koziebrodzki. Wspomnienie pośmiertne, Kr. 1900 (odb. z „Przegl. Pol.” 1900 t. 3 s. 178–83); Tokarz W., Kraków w początkach powstania styczniowego i wyprawa na Miechów, Kr. 1916 II; – Bogdanowicz M., Wspomnienia, Wyd. J. Gintel, Kr. 1959 I; Korespondencja Karola Szajnochy, Zebrał i Oprac. H. Barycz, Wr. 1959 II; S. i St. Mieroszewscy, Wspomnienia lat ubiegłych. Wyd. M. i H. Baryczowie, Kr. 1964; Stenograficzne sprawozdania sejmu krajowego, 1870–1900; Szematyzmy Król. Galicji, 1866–1900; Ziemiałkowski F., Pamiętniki, Kr. 1904 cz. 3 s. 82, 126, 128; – „Gaz. Lwow.” 1900 nr 102; „Roczn. AU” 1877–1897/8; – Arch. PAN, Oddz. w Kr.: akta PAU, 1877 nr 116; B. Jag.: rkp. 6511, 8084, Akc. 123/56 t. 6; B. Ossol.: rkp. 5877, 12666; – Materiały Red. PSB: Życiorys Ludwika K-ego opracowany przez Stanisławę Korajską.
Jerzy Zdrada