Bocheński Tadeusz h. Rawicz odm. (1791–1849), ziemianin, z przydomkiem Lannsdorf. Pochodził z zamożnej rodziny ziemiańskiej, ur. 8 XI jako syn Franciszka, skarbnika sanockiego, i Katarzyny z Watta-Kosickich, we wsi Frankówka na Podolu. Wychowywany w konwikcie bazyljanów w Barze, uciekł stamtąd do armji napoleońskiej jako młody chłopiec. Brał udział w kampanjach 1809, 12 i 13. Mianowany 20 I 1912 r. porucznikiem artylerji, odznaczył się w bitwie nad Berezyną. Wzięty do niewoli po kapitulacji Modlina, gdzie znajdował się w załodze, wstąpił do administracji Król. Kongr. jako członek Rady adm. powiatu rawskiego. W r. 1824 osiadł w dobrach malenieckich w pow. koneckim i rozwinął wybitną działalność gospodarczą. Założył kopalnie i walcownie żelaza oraz huty w Miedzieży, Maleńcu i Rudzie Malenieckiej i wybudował w tych miejscowościach szosy. W r. 1844 zwolnił włościan w swoich majątkach z pańszczyzny, zamieniając ją na wykup furmankami. Obdarzony wielkiemi zdolnościami organizacyjnemi i energją, przyczynił się bardzo do rozwoju ekonomicznego pow. koneckiego, stopnickiego i miechowskiego, gdzie miał majątki. Za pracę społeczną został odznaczony orderem św. Stanisława. Założył »Bibljotekę Bocheńskich« w Rudzie Malenieckiej. Powstanie 1831 zastało go w podróży do Rumunji, wskutek czego nie brał w niem udziału, czego do końca życia nie mógł przeboleć. Zmarł w Rudzie 8 IV 1849. Syn jego Franciszek Izydor (1823–1897), ur. 5 IV w Szańcu, jeszcze za życia ojca wraz z bratem Józefem prowadził część majątków i zakładów przemysłowych. Brał czynny udział w założeniu Tow. Rolniczego. Był przeciwnikiem powstania 1863, mimo to wspomagał powstańców, za co aresztowany, został wywieziony do Kiereńska, gdzie przebywał cztery lata. Po powrocie zamienił część swej ojcowizny na dobra czuszowskie i nadzowskie w pow. miechowskim. Zmarł w Czuszowie 5 V 1897.

Portrety B-go znajdują się w Nadzowie i w Ponikwie. Źródła: Archiwum Akt Dawnych, Warszawa Kom. Rządowa Wojny, vol. 2672; Akta Heroldji Król. Pol. (inf. Al. Włodarskiego); Akta rodzinne B. w Ponikwie; Boniecki; Majerczak ks., Mowy żałobne, »Szaniec« 1839.                   

Red.