Rylski (Ścibor-Rylski) Tadeusz (1871–1943), krajowy inspektor mleczarstwa, dyrektor Wyższej Szkoły Rolniczej w Cieszynie. Ur. (brak bliższej daty) w Dublanach pod Lwowem, był synem Tomasza (zob.) i Heleny z Zabłockich.
Po ukończeniu III Gimnazjum we Lwowie rozpoczął R. w r. 1890 studia rolnicze w Dublanach, ale w r. 1891 przeniósł się do Krakowa na Studium Rolnicze UJ. Ukończył je w r. 1893 i na wniosek Leopolda Adametza został tam asystentem przy Katedrze Hodowli Zwierząt. W r. 1894 zrezygnował z posady i wyjechał na dalsze studia specjalistyczne z mleczarstwa do Lipska i Getyngi. Po powrocie do kraju uzyskał 26 III 1897 na UJ tytuł doktora filozofii na podstawie wydanej w r. 1894 (Kr.) pracy Wpływ Oidium lactis i dwu odmian toruli na mleko i jego produkty napisanej pod kierunkiem L. Adametza.
R. został wtedy mianowany krajowym inspektorem mleczarstwa we Lwowie i funkcję tę pełnił do r. 1924. Od r. 1901 należał do Galicyjskiego Tow. Gospodarczego we Lwowie. W r. 1903 z jego inicjatywy Wydz. Krajowy postanowił otworzyć w Rzeszowie pierwszą polską szkołę zawodową mleczarską, która miała na celu kształcenie przyszłych kierowników mleczarń i serowni; do odzyskania niepodległości przez Polskę była ona jedyną szkołą zawodową tego typu na naszych ziemiach. R. był jej organizatorem i pierwszym kierownikiem do r. 1909. W t.r. został wykładowcą technologii nabiału jako docent w Akademii Rolniczej w Dublanach oraz opiekunem skromnych wtedy zbiorów mleczarskich tej uczelni i pełnił tę funkcję do r. 1919. W tym czasie w l. 1915–17 wykładał mleczarstwo i gospodarstwo w oborze na Wyższych Kursach dla Kobiet im. A. Baranieckiego w Krakowie. W r. 1924 R. objął stanowisko dyrektora wyższej, nieakademickiej Państwowej Szkoły Gospodarstwa Wiejskiego w Cieszynie i funkcję tę sprawował do przejścia na emeryturę w r. 1937. Dzięki niemu szkoła ta stanęła na wysokim poziomie dydaktycznym i naukowym oraz uzyskała drugi, obok Wydz. Rolniczego, Wydz. Instruktorsko-Nauczycielski przygotowujący przede wszystkim absolwentów uczelni do pracy dydaktycznej w zakresie rolnictwa.
R. opublikował kilkanaście prac i artykułów, m. in. Organizacja stałych ocen masła i serów („Mleczarstwo” 1927 nr 1), Nasz wywóz i przywóz produktów nabiałowych i jaj w roku 1926 (tamże 1927 nr 2), Ocena polskiego masła zagranicą (tamże 1927 nr 2), Z dziejów Krajowej Szkoły Mleczarskiej w Rzeszowie („Mleko” 1928 nr 6–7), Państwowa Wyższa Szkoła Gospodarstwa Wiejskiego w Cieszynie (w: „Księga pamiątkowa na 75-lecie „Gazety Rolniczej” 1861–1935”, W. 1938 I). Prowadził również ożywioną działalność redaktorsko-wydawniczą. Przed pierwszą wojną światową należał od początku do komitetu redakcyjnego „Mleczarstwa”, miesięcznego dodatku do „Gazety Rolniczej”, ukazującego się od r. 1911. Po wojnie był współredaktorem, obok Zygmunta Ihnatowicza, wznowionego „Mleczarstwa”, jako organu Polskiego Związku Organizacji i Kółek Rolniczych oraz Zjednoczonego Związku Spółdzielni Rolniczych. W r. 1928 stanął na czele „Tygodnika Mleczarskiego”, bieżącego informatora o stanie rynku mleczarskiego wydawanego przez Związek Spółdzielni Zarobkowych i Gospodarczych w Poznaniu. Nadal jednak pozostał członkiem redakcji „Mleczarstwa”, które od czerwca 1928 pn. „Mleko” ponownie wychodziło jako dodatek do „Gazety Rolniczej”. R. zmarł podczas wojny w r. 1943 w Warszawie.
O stosunkach rodzinnych R-ego brak informacji.
Olszewicz, Lista strat kultury pol.; – Dzieje studiów rolniczych w Krakowie, Kr. 1965 s. 20, 202, 218, 481; Fierich J., Studium Rolnicze. Wydz. Rolniczy UJ, Kr. 1934; Kras J., Wyższe Kursy dla Kobiet im. A. Baranieckiego w Krakowie 1868–1924, Kr. 1972; Licznerski J., Dwudziestopięciolecie szkoły mleczarskiej w Rzeszowie, „Mleko” 1928 nr 6–7 s. 257–64; Pamiętnik półwiecznego jubileuszu gimnazjum lwowskiego im. Franciszka Józefa, Lw. 1904 (aneks); Pawlikowski J. G., Pawlik S., Dublany, Lw. 1897; Pijanowski E., „Mleczarstwo”, w: Księga pamiątkowa na 75-lecie Gazety Rolniczej 1861–1935, W. 1938 II 627 (fot.); – Sprawozdania Akademii Rolniczej w Dublanach i zakładów naukowych z nią połączonych za lata 1910–1914; Szematyzmy Król. Galicji; – Arch. UJ: sygn. WF II 478, SR 24, SR 45, SR 47, S II 520.
Stanisław Sroka