Skulina Tadeusz (1929–1992), slawista, polonista, profesor Uniw. im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Ur. 25 XI w Katowicach, był jednym z czworga dzieci Wiktora, referendarza w Urzędzie Wojewódzkim w Katowicach, i Jadwigi z domu Kłak.
Szkołę powszechną ukończył S. w Katowicach. Podczas okupacji niemieckiej od początku r. 1941 do lutego 1945 pracował przymusowo w niemieckim gospodarstwie rolnym we wsi Łęg w pow. śremskim. Po wojnie rozpoczął naukę w Gimnazjum im. Józefa Wybickiego w Śremie i tu w r. 1950 uzyskał świadectwo dojrzałości. W t.r. podjął studia na Uniw. im. Adama Mickiewicza w Poznaniu w zakresie filologii polskiej, ukończył je w r. 1955, uzyskując stopień magistra już jako pracownik tego Uniwersytetu (zastępca asystenta), którym został rok wcześniej. Pisaną pod kierunkiem Władysława Kuraszkiewicza pracę magisterską pt. O aspekcie czasowników w słowniku Mączyńskiego opublikował w „Zeszytach Naukowych Uniw. im. A. Mickiewicza. Filologia Polska 3” (P. 1959). Doktorat uzyskał w r. 1961 na podstawie pracy Rozwój grup spółgłosek zwarto-szczelinowych w języku polskim (P. 1964, promotorem był Kuraszkiewicz). Ponadto opublikował jeszcze kilka artykułów z tego zakresu.
Zainteresowania naukowe S-y rozszerzyły się później na slawistykę i przesunęły się w dziedzinę onomastyki, głównie antroponimii. Do ugruntowania tych kierunków badań przyczynił się półroczny staż naukowy S-y w Moskwie i Leningradzie. Głównym ich wynikiem była rozprawa pt. Staroruskie imiennictwo osobowe, która stała się podstawą habilitacji w r. 1973. Opublikowana została w „Pracach Onomastycznych Komitetu Językoznawstwa PAN” (Wr. 1973, 1974 nr 20 i 21). Po habilitacji otrzymał S. w r. 1974 etat docenta. T.r. zaczął pełnić w Instytucie Filologii Polskiej Uniw. im. A. Mickiewicza funkcję kierownika Studium Zaocznego Filologii Polskiej. W l. 1975–81 był zastępcą dyrektora Instytutu. W r. 1991 został powołany na stanowisko profesora w tymże Instytucie. Poza rozprawą habilitacyjną i kilku artykułami dorobek S-y w zakresie rutenistyki obejmuje również opracowanie edytorskie i językowe z kolbergowskich rękopisów trzech obszernych tomów serii „Dzieł wszystkich” Oskara Kolberga dotyczących ziemi sanockiej i krośnieńskiej, a więc terenów językowo mieszanych polsko-ruskich (t. 49–51, Wr.-P. 1974, 1972, 1973) oraz opracowanie kilkudziesięciu ruskich haseł nazewniczych dla „Słownika starożytności słowiańskich” (Wr. 1977 VI cz. 1).
Po habilitacji S. przeniósł badania onomastyczne na teren polonistyczny i prowadził je w trzech kierunkach. Na pierwszy składają się artykuły o charakterze teoretycznym, dotyczące słabo dotąd pod tym względem opracowanych klas nazw własnych: Funkcje przezwiska w systemie antroponimicznym („Studia z filologii polskiej i słowiańskiej” T. 13: 1974), Funkcje i antroponimiczny status pseudonimów („Studia Polon.” T. 3: 1976), Onomastyczny status kryptonimów (tamże T. 10: 1983). Drugi kierunek to badania nad dziejami polskiego nazewnictwa kobiecego. S. napisał cykl artykułów (ogłaszanych od r. 1987) i przygotowywał monografię z tego zakresu (pozostawiona redakcja bliska jest wersji ostatecznej). Trzeci kierunek dotyczył procesów ustalania się nazwisk w dobie średniopolskiej; tu należą artykuły: Antroponimiczne funkcje nazw zawodowych w XVII i XVIII wieku („Studia Polon.” T. 16/17: 1991), O ustalaniu się nazwisk mieszczańskich i chłopskich w Wielkopolsce XVII wieku („Onomastica” R. 33: 1989) i in.
S. był członkiem Komisji Językoznawczej Poznańskiego Tow. Przyjaciół Nauk, Polskiego Tow. Językoznawczego i Tow. Miłośników Języka Polskiego. Kilkakrotnie był też wyróżniany nagrodami Ministra Szkolnictwa Wyższego i Rektora Uniw. im. A. Mickiewicza. Zmarł 23 XI 1992 w Poznaniu i został pochowany na tamtejszym cmentarzu przy ul. Wojciechowskiego. Był odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Żonaty (od 28 I 1967) z Danutą z Żabińskich, nauczycielką, polonistką, S. pozostawił córkę Agnieszkę, zamężną Czyżak, polonistkę.
Pihan-Kijasowa A., Bibliografia prac prof. Tadeusza Skuliny za lata 1958–1993, „Studia Polon.” T. 20: 1994 s. 13–17: – Rzepka W. R., Walczak B., Życie i działalność prof. Tadeusza Skuliny, tamże T. 20: 1994 s. 5–11 (fot.); Zierhoffer K., Śp. Tadeusz Skulina (1929–1992), „Język Pol.” R. 73: 1993 s. 114–16; – „Głos Wpol.” 1992 nr 278–9.
Karol Zierhoffer