Minor Tobiasz z Przybysławic h. Półkozic (zm. po 1653), pułkownik, cześnik chełmski. Wywodził się z cząstkowej szlachty krakowskiej, był synem Aleksandra i Zofii Biegańskiej. Data urodzin nie jest znana; na schyłek wieku XVI wskazuje wiadomość podana przez Niesieckiego, że walczył pod Oryninem (1618),uzupełniona przez instrukcję sejmiku zatorskiego (23 XII 1653): «z młodości lat swoich aż po te czasy w ustawicznych usługach Rzeczypospolitej» zostawał. Brakuje wzmianek, by walczył pod Cecorą lub Chocimiem (1621). Niesiecki pisze, że długo pozostawał pod rozkazami A. Wallensteina. W r. 1629 (7 X) uczestniczył w bitwie pod Uściem, zakończonej zwycięstwem Stanisława Lanckorońskiego nad Tatarami. W bitwie M. miał zdobyć 6 dział, co wydaje się wątpliwe, oraz «rydwan chański», zapewne wóz jednego z trzech walczących sołtanów. Począwszy od lipca 1632, za wiedzą Władysława Wazy, prowadził w imieniu Ferdynanda III zaciągi. Do kraju wrócił w chwili bliżej nie określonej, w wojnie smoleńskiej udziału nie brał, pojawił się w dobie rokowań polsko-szwedzkich (1635) już nazywany pułkownikiem.
Okres aktywnej działalności M-a przypada na lata powstania Bohdana Chmielnickiego. Podpisał akt konfederacji województwa krakowskiego, wśród zaciągów uchwalonych przez sejmik przedkonwokacyjny województwa (25 VI 1648) znalazła się chorągiew arkabuzerów (100) M-a, na której zaciągnięcie przeznaczono kwotę 3 000 zł. Być może, uczestniczył M. w bitwie pod Piławcami (20–23 IX 1648). W r.n. dowodził chorągwią husarską. Wraz z synami służył w dywizji kasztelana kamienieckiego Stanisława Lanckorońskiego. Wraz z synem Aleksandrem wyróżnił się w starciu z Kozakami pod Ostropolem, kiedy to zdobył 3 działka regimentowe. Gdy Lanckoroński ruszył do Zbaraża, synowie M-a towarzyszyli kasztelanowi, natomiast on sam otrzymał zadanie gromadzenia ściągających na Ukrainę oddziałów. Dn. 12 VII Lanckoroński, w imieniu wszystkich regimentarzy, zlecił M-owi dowództwo. W końcu lipca M., który znajdował się w Busku, miał pod rozkazami 800 ludzi. Do obozu królewskiego przybył w początkach sierpnia, przed bitwą pod Zborowem (15–19 VIII 1649). Po zawarciu ugody, mianowany komisarzem, jeździł wraz z pisarzem lwowskim Ożgą do Zbaraża dla weryfikacji i potwierdzenia układów oraz dopilnowania, aby oblężenie zostało zwinięte. W r. 1651 M. brał udział w bitwie pod Beresteczkiem (28–30 VI).
Począwszy od trzeciego kwartału 1649 r. M. miał w wojsku kor. chorągiew husarską, która po drugim kwartale 1652 r. znika z regestrów. Druga chorągiew M-a, kozacka, istnieje w okresie od pierwszego kwartału 1651 r. do czwartego 1652 r. W wyprawie beresteckiej obie wchodziły w skład pułku Stanisława Lanckorońskiego. Spadek liczebności chorągwi kozackiej w trzecim kwartale 1652 r. i zniknięcie z regestrów chorągwi husarskiej wskazuje, że uczestniczyły w tragicznej dla wojska kor. bitwie pod Batohem (1–2 VI 1652). Sam M., o ile brał udział w walce, wyszedł z niej z życiem.
W okresie pomiędzy 11 VI 1652 a 8 III 1653 M. został cześnikiem chełmskim. O wynagrodzenie jego zasług wojennych prosił króla w instrukcji sejmowej sejmik proszowicki (15 XII 1651, 11 VI 1652), o nadanie mu w dziedziczne władanie wsi Kleszczowy – sejmik proszowicki (8 III 1653) i zatorski (23 XII 1653), przy czym ten ostatni w chwili, gdy decyzja już zapadła; Jan Kazimierz wyraził swą zgodę przez posła na sejmik proszowicki 22 XII 1653. W życiu politycznym M. nie brał udziału. Ożenił się z Anną z Warszówka (Warszówną), zapewne w latach dwudziestych XVII w., skoro w dobie powstania Chmielnickiego miał już dorosłych synów. Byli to: Aleksander i Jan. M. miał również córkę Ludwikę, zamężną za Janem Soleckim.
Niesiecki; Górski K., O działaniach wojska koronnego Rzpltej Polskiej w wojnie z Kozakami, „Bibl. Warsz.” 1887 t. 2 i 3 s. 523; Kersten A., Stefan Czarniecki 1599–1665, W. 1963; Kubala L., Szkice historyczne, S. I–II, Wyd. 5., W. 1923 s. 105–8; Wimmer J., Wojsko polskie w drugiej połowie XVII wieku, W. 1965; – Akta sejmikowe woj. krak., II; Michałowski J., Księga pamiętnicza, Kr. 1864; Oświęcim, Diariusz 1643–51 s. 288, 311; Temberski, Roczniki; Wimmer, Materiały do zagadnienia organizacji armii, Studia i Mater. do Hist. Wojsk., W. 1960 V 490, 498; – WAP w Kr.: Inscr. Castr. Crac. 270 s. 109, 1032, 277 s. 962, Terr. Crac. 119 s. 860, 1246, 120 s. 218–20, 136 s. 285–88.
Henryk Wisner