Kazimirski (Kazimierski) Tomasz h. Bibersztein (zm. 1667), działacz sejmikowy, poseł sejmowy, arianin. Syn Mikołaja i jego drugiej żony Elżbiety Firlejówny. Po śmierci ojca (1598) opiekę nad K-m sprawował stryj Krzysztof, biskup kijowski, który usiłował go wychować w wierze katolickiej. K., wraz z bratem Andrzejem, studiował filozofię w szkołach jezuickich; najpierw w Braniewie, a w l. 1612–3 w Ingolsztadzie. W r. 1629 K. został dworzaninem królewskim. Był posłem z woj. lubelskiego na sejmy: 1623, 1629, 1632 (elekcyjny), 1633, 1637 (styczniowy), 1638, 1643, 1648 (elekcyjny), 1652 i 1659, i brał udział w różnych komisjach sejmowych. Zajmował się głównie sprawami skarbowymi i wojskowymi. W l. 1631, 1637 1638 i 1651 był marszałkiem sejmiku lubelskiego. Podczas bezkrólewia 1632 r. był K. deputatem do sądów kapturowych woj. lubelskiego. Dn. 27 VI 1651 r. był w Krakowie na zjeździe szlachty tego województwa, wezwanej, aby stawić się przeciw Kostce Napierskiemu. Sejmik lubelski kilkakrotnie prosił o nagrodzenie K-ego za zasługi oddane królowi i Rzpltej. Podczas najazdu Szwedów ujawnił swą przynależność do braci polskich (był członkiem zboru w Czarkowie) i razem ze szlachtą ariańską 14 X 1655 r. podpisał w Krakowie akt poddania Małopolski Szwedom. Potem wyrzekł się sympatii proszwedzkich i jawnego arianizmu. W r. 1659 został chorążym owruckim.
W l. 1617–22 był właścicielem Lubartowa (Lewartowa), który sprzedał bratu Mikołajowi. Przed r. 1626 sprzedał Januszowi Zasławskiemu, woj. wołyńskiemu, wieś Łuckę (Łucko) w woj. lubelskim, a w r. 1643 Grzybowskiemu Czajków i Rudę. Posiadał także dobra w woj. kijowskim, dwór w Lublinie i kamienicę w Warszawie, którą podarował królowi, a przez pewien czas posiadał także królewszczyznę Kopyłów (Kopylów). W r. 1650 otrzymał prawo magdeburskie dla nowo założonego miasteczka Kazimierza w pow. żytomierskim. W r. 1621 ożenił się z Katarzyną Krasińską, wojewodzianką płocką, wdową po Andrzeju Rusieckim, chorążym sandomierskim. Po jej śmierci poślubił (po 1650) Zofię Niemiryczównę, wdowę po Stanisławie Tyszkiewiczu, cześniku kijowskim. Wydaje się, że zmarł bezpotomnie.
Estreicher; Boniecki; Dworzaczek, Genealogia; Niesiecki; Uruski; – Tazbir J., Stanisław Lubieniecki, W. 1961; – Akta sejmikowe woj. krak., II 413; Diariusz Stanisława Lubienieckiego (młodszego), Wyd. J. Tazbir, „Odr. i Reform. w Pol.” T. 5: 1960 s. 213; Lustracje woj. lubelskiego 1661, Wyd. H. Oprawko i K Schuster, W. 1962 s. 124; Polacy na studiach w Ingolsztacie…, Wyd. P. Czaplewski, P. 1914 s. 43, 76; Rejestr poborowy woj. lubelskiego z r. 1626, Oprac. J. Kolasa i K. Schuster pod red. S. Inglota, Wr. 1957 s. 141; Vol. leg., III– IV; – B. Czart.: rkp. 395, 2468; Zbiory Zakł. Dok. IH PAN w Kr.: Lauda lubelskie.
Zofia Trawicka