Podziawo Tomasz (1906–1975), ksiądz, publicysta. Ur. 6 II w Pierchulewie koło Drui na Wileńszczyźnie, w rodzinie chłopskiej, był synem Gabriela i Marcjanny z Treszczyńskich. W l. 1923–9 uczył się w Gimnazjum im. Stefana Batorego w Drui. Dn. 6 X 1926 wstąpił do Zgromadzenia Księży Marianów w białoruskim domu zakonnym w Drui. Wyższe studia odbywał w l. 1929–35 w Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie, gdzie uzyskał doktorat z filozofii i licencjat z teologii. W czasie studiów należał do grona wychowanków Papieskiego Kolegium dla Rosjan «Russicum». Święcenia kapłańskie przyjął 23 XII 1934 w obrządku bizantyjsko-słowiańskim. W r. 1935 wyjechał do Harbinu, gdzie marianie mieli misyjny dom zakonny oraz kierowali ordynariatem dla Rosjan katolików obrządku bizantyńsko-słowiańskiego w Chinach. Księża prowadzili w języku rosyjskim męskie Liceum im. Św. Mikołaja oraz współpracowali z siostrami Urszulankami, prowadzącymi analogiczny zakład dla dziewcząt, i siostrami Franciszkankami Misjonarkami Marii, które utrzymywały sierociniec wraz ze szkolą podstawową. P. we wszystkich tych zakładach był duszpasterzem, nauczał religii, a w liceach, w zależności od potrzeby, uczył ponadto języka łacińskiego, starocerkiewnego, logiki, psychologii, geografii, socjologii, biologii, historii Kościoła. Brał też udział w szerszych pracach ordynariatu wygłaszając odczyty, pisząc broszury religijne oraz współpracując z czasopismem „Katoličeskij Vestnik” (1931–45), w którym umieścił 70 artykułów. Stale prowadził w piśmie dział pt. „Notatki z socjologii chrześcijańskiej”. Pracował też wewnątrz wspólnoty zakonnej, prowadząc w r. 1937/8 nowicjat zakonny.

Po drugiej wojnie światowej, gdy Harbin został przyłączony do Chin, marianie znaleźli się w bardzo ciężkiej sytuacji. Dn. 22 XII 1948 P. został aresztowany wraz z innymi księżmi, a w dn. 25 XII t.r. został przekazany władzom radzieckim. Zwolniony 31 VII 1955, wkrótce przyjechał do Polski.

W l. 1956–62 P. nauczał filozofii w Instytucie Filozoficzno-Teologicznym Księży Marianów w Gietrzwałdzie, a następnie w Warszawie. Wykorzystując głęboką znajomość prawosławia i kultury rosyjskiej, prowadził na terenie całej Polski działalność ekumeniczną szerząc znajomość chrześcijaństwa wschodniego wśród rzymskokatolików oraz prowadząc dialog z prawosławnymi. Na łamach „Znaku” zamieścił wiele artykułów, m. in.: Człowiek, który nie zgrzeszył przeciw Duchowi Świętemu (1958 nr 52), Dostojewski (1959 nr 66), Wschód chrześcijański i Rosja (1961 nr 88 i 89), Charakterystyka duchowości wschodniej (1964 nr 121–2), Rozłam między Wschodem a Zachodem (1965 nr 128–9). W r. 1962 na międzynarodowym spotkaniu na KUL-u wygłosił referat.: Eastern Christianity and its influences on western culture („The Old Palace” 1962 nr 27). W r. 1968 wyjechał na Zachód i po pewnym czasie osiadł na stałe w Londynie pracując w Białoruskiej Misji Katolickiej. Na łamach białoruskiego czasopisma „Božym Šljacham” zamieścił kilkadziesiąt artykułów na tematy religijne i kultury chrześcijańskiej, w tym rozważania katechizmowe, stanowiące zamkniętą całość, pt. Dobraja Navina. W tym samym czasie pisywał też do wychodzącego w Rzymie białoruskiego czasopisma „Žnič”. Zmarł w Londynie 2 X 1975 na zawał serca. Pozostawił w rękopisie dwie większe prace, przechowywane w Archiwum Marianum Prowincji Polskiej w Warszawie, zawierające informacje osobiste: Ojciec Andrzej Cikoto i Dom Przenajświętszej Bogarodzicy. Dzieje misji mariańskiej w Harbinie.

Górski T., Ś. p. ks. Tomasz Podziawo (1906–1975), Marianin, „Biul. Ekumeniczny” 1976 nr 2 s. 46–7 (wykaz prac P-y w języku polskim); Hermanowicz J., Chiny – Sybir – Moskwa, Londyn, 1966 passim; Marianie 1673–1973, Rzym 1975 (po s. 256 fot. – ostatni siedzący po prawej stronie); S[ipovič] C., Ajcec Tomas Podziava, „Božym Šljacham” (Londyn) 1975 nr 3–4 s. 8–10; Arch. Białoruskiej Misji Katolickiej w Londynie: Marian House, Holden Ave (papiery osobiste, niewykorzystane); Arch. Marianów Prowincji Polskiej: VI C, Podziawo T., Kosmowski J., Mariańska misja obrządku bizantyńsko-słowiańskiego w Harbinie 1928–1939, L. 1979 (mszp.); –List bpa C. Sipowicza z Londynu, apostolskiego wizytatora dla Białorusinów, z 12 XI 1980.

Tadeusz Górski