Sławęcki Wacław (zm. 1630), kupiec i ławnik, jeden z przywódców opozycji mieszczańskiej w Krakowie. Pochodził z Ujazdu na Śląsku, miasta należącego do biskupów wrocławskich.
Dn. 13 XII 1613 S. przyjął prawo miejskie krakowskie, przedkładając świadectwo dobrego urodzenia wystawione przez radę miejską Ujazdu 18 II 1586. W Krakowie zajmował się handlem, m. in. winnym, był właścicielem połowy kamienicy «Opoczyńskiej» przy ul. Grodzkiej (1614). W r. 1613 należał do egzekutorów testamentu lekarza i rajcy krakowskiego Grzegorza Skrobkowica. sprawował opiekę nad ruchomościami po zmarłym w r. 1614 rajcy Kasprze Gutteterze. W r. 1623 został wybrany do ławy; nie cieszył się jednak zaufaniem rady miejskiej. Wkrótce po wyborze włączył się do opozycji pospólstwa przeciw radzie, której zarzucano nakładanie na mieszczan dodatkowych obciążeń, żądania składania podwójnego szosu, uchylanie się od przyjętych zobowiązań (np. do utrzymywania straży miejskiej). Wysuwano też oskarżenia w stosunku do poszczególnych rajców o nadużycia prawne i ekonomiczne. S. miał nadto osobiste pretensje do rady, ponieważ wbrew libertacji królewskiej lonerzy pobrali odeń podatek od wina.
Dn. 3 IX 1623 wybrano S-ego na jednego z plenipotentów pospólstwa w toczonym sporze. Spotkały go wówczas szykany ze strony rady; 22 IX t.r. nie chciano uznać jego rozliczenia z opieki nad mieniem Guttetera, mimo iż przedłożył stosowne rachunki. Dn. 1 VI 1624 należał S. do delegacji mieszczan, którzy wkroczyli, nie wzywani, do Izby Pańskiej na ratuszu z protestem przeciw prześladowaniu przywódcy opozycji Jakuba Cieniowica. W wyborach w r. 1625 z powodu przynależności do opozycji nie został ponownie wybrany do ławy, jak było w zwyczaju. Dn. 19 II t.r. znowu wybrano go na plenipotenta pospólstwa w sporze z radą. Dn. 2 VI t.r. wraz z Erazmem Hippolitem oblatował S. w urzędzie grodzkim dokument króla Zygmunta III, biorący w obronę pospólstwo, domagający się przywrócenia odsuniętych od urzędu ławników oraz wydania pospólstwu ksiąg rachunkowych, niezbędnych do prowadzenia procesu z radą miejską. Dn. 29 IV 1626 pospólstwo uzyskało kolejne korzystne dlań pismo królewskie, zakazujące radzie «nakładać niezwyczajne kontrybucje i ciężary» na mieszczan. Jednakże w wyniku energicznie prowadzonej przez rajców akcji i przekupienia komisarzy królewskich pospólstwo ostatecznie spór przegrało; 26 V t.r. zapadł wyrok uniewinniający rajców i skazujący przywódców opozycji, wśród nich S-ego na karę jednego tygodnia wieży. Opozycja próbowała się jeszcze bronić i oskarżyła rajcę Krzysztofa Słowikowskiego o obrazę majestatu. Sąd królewski uwolnił jednak Słowikowskiego od tego zarzutu, a za fałszywe oskarżenie S., wraz z innymi oskarżycielami, został skazany na karę 12 tygodni wieży i zapłatę 100 grzywien. Zmarł w r. 1630.
S. był żonaty co najmniej dwukrotnie; w r. 1605 żoną jego była Katarzyna, pozostała po nim wdowa miała na imię Regina.
PSB (Kłosowicz Sebastian); – Bieniarzówna J., Mieszczaństwo krakowskie XVII w., Kr. 1974; Bieniarzówna J., Małecki J., Dzieje Krakowa, Kr. 1984 II; Chmiel A., Domy krakowskie. Ulica Grodzka, cz. I, Kr. 1934 s. 109; – Księgi przyjęć do prawa miejskiego w Krakowie 1573–1611, Wyd. A. Kiełbicka i Z. Wojas, Kr. 1994; Prawa, przywileje i statuta m. Krakowa, II; – AP w Kr.: Dział miejski, Acta scabin. et advocat. 1629–1634, rkp. 238 s. 1849, 1889, 2324–2325, rkp. 240 s. 379, Consul. Crac. rkp. 456 s. 105, 457, 838, rkp. 1477 s. 36, Oddz. na Wawelu, Castr. Crac. Rel. t. 50 s. 888.
Zdzisław Noga