Piotrowski Wacław Wieńczysław (używał zwykle imienia drugiego, rzadziej – obu), pseud. i krypt.: Wacław Łazęga, -P.-ski, W. P. (1880 po 1938), podróżnik, dziennikarz, literat, działacz polonijny. Ur. 28 X w Czernihowie nad Desną (o rodzicach brak wiadomości). W czternastym roku życia wybrał się do Turcji, zatrzymany w Chocimiu, wrócił do domu. Po ukończeniu nie znanej nam bliżej szkoły przedostał się nielegalnie do Galicji na studia w Szkole Rolniczej w Dublanach. W r. 1899 wybrał się do Ameryki, aresztowany jednakże na Śląsku, został odstawiony do granic Rosji. Wziął udział w akcjach rewolucyjnych l. 1904–5; w związku z tym aresztowany, przesiedział jakiś czas na Pawiaku, następnie deportowano go w głąb Rosji. W r. 1906 wyemigrował do Brazylii i osiadł w stanie Parana w Affonso Penna, założonej w stepie parkowym, pierwszej kolonii próbnej, której większość mieszkańców stanowili Polacy. Wprowadzał tu uprawę prosa, arbuzów, grochu oraz pszenicy polskiej i stepowego ryżu, przedsiębrał także wycieczki w głąb stanu, zajmując się handlem wymiennym oraz kupnem i tresowaniem półdzikich koni. Brał także żywy udział w akcjach społecznych o charakterze kulturalno-oświatowym. W r. 1908 powrócił do Europy, jakiś czas przebywał we Francji, Holandii i Szwajcarii, a następnie osiadł w Polsce. W r. 1913 ponownie wyjechał do Affonso Penna i w r. n. zorganizował z kilku innymi Polakami pieszą podróż naokoło świata; zdołali przejść ok. 3000 km przez puszcze, góry i pampasy stanów: Parana, St. Catarina, Rio Grande do Sul i Urugwaju. Po wybuchu pierwszej wojny światowej wyjechał do Francji i, zaciągnąwszy się (1914) do bajończyków, brał udział w walkach z Niemcami. W r. 1916 przez Skandynawię i Ocean Lodowaty udał się do Murmańska, później dotarł na Wołyń. Współpracował, z wychodzącym w r. 1918 w Żytomierzu „Tygodnikiem Kresowym”. Wziął udział w bitwie pod Kaniowem (maj 1918), po czym wyruszył przez Ural i Kubań na Syberię, docierając do Minusińska. Pewien czas przebywał w Górach Sajańskich w okolicach Tabat na pograniczu Mongolii, następnie Jenisejem przez Krasnojarsk dostał się (sierpień 1918) do Irkucka. Mieszkał tu kilka miesięcy, później przez Bajkał i wschodnią Syberię dotarł do Charbina w Mandżurii, gdzie rozwinął działalność wśród tamtejszej Polonii. Redagował w r. 1919 tygodniowy dodatek do „Polskiego Kuriera Wieczornego” pt. „Harcerz Polski w Azji” oraz wydawany przez Delegaturę Polskiego Komitetu Wojskowego tygodnik „Opieka Społeczna”, współpracował także z „Przeglądem”. Był współorganizatorem i członkiem charbińskiego Tow. Polsko-Chińskiej Kooperatywy. W t. r. 1919 zwiedził także część Mandżurii, pobrzeże Ajanu, ujście Amuru, Sachalin i Kraj Usuryjski, w r. n. dotarł jako delegat Polskiego Czerwonego Krzyża przez północną Mandżurię do Błagowieszczeńska i Chabarowska. Chcąc zdobyć środki na powrót do kraju, poszukiwał nad brzegami Ajanu złota i handlował skórkami dzikich zwierząt.

P. został następnie sekretarzem powstałego jesienią 1919 we Władywostoku Polskiego Komitetu Ratunkowego i wraz z nim przeniósł się z początkiem r. 1921 do Tokio, gdzie objął redakcję wydawanego przez tę instytucję dwutygodnika „Echo Dalekiego Wschodu” (nr 1 z 15 IX 1921). Pismo to, wychodzące do r. 1922, było przeznaczone dla dalekowschodniej Polonii i służyło w dużej mierze akcji repatriacji polskich dzieci z Syberii i Chin poprzez Japonię; ponadto wydawane również w językach angielskim i japońskim miało za zadanie informować Japończyków o sprawach polskich. P. zamieścił w „Echu” wiele własnych wierszy i opowiadań o tematyce syberyjskiej, japońskiej i patriotycznej, pisał też artykuły okolicznościowe. Latem 1922 P. wrócił przez Szanghaj, Hongkong, Cejlon i Kanał Suezki do Polski. Przez jakiś czas mieszkał w Maniewiczach (pow. łucki) i w Warszawie, w r. 1924 przebywał na Polesiu i Wołyniu, skąd nadsyłał korespondencje do „Dnia Polskiego” i „Dziennika Poznańskiego”. Później osiadł w miasteczku Skidel (koło Grodna), był jego burmistrzem. «W czasie swych podróży – jak informuje opierający się na własnej relacji P-ego „Mały słownik pionierów polskich…” Stanisława Zielińskiego – ogłaszał w czasopismach różnych krajów korespondencje z podróży, utwory podróżnicze beletrystyczne, opisy przygód, szkice z zakresu folkloru oraz wyjątki z dziennika podróży». Takież prace zamieszczał w prasie polskiej, przeważnie już po ostatecznym powrocie do kraju; drukowały je: „Czyn Młodzieży”, „Dziennik Płocki”, „Dziennik Poznański”, „Dzień Polski”, „Morze”, „Tygodnik Ilustrowany”, „Wychodźca” i in. pisma. Osobno ogłosił dwa tomiki: Z cudownych powieści dalekiej Japonii (Płock 1923) i Opowiadania parańskie (Grodno 1928).

Data i miejsce śmierci P-ego oraz jego stosunki rodzinne nie są znane. Jako żyjący figuruje w wydanym w r. 1938 leksykonie Stanisława Łozy.

Łoza, Czy wiesz, kto to jest?: Zieliński, Mały słownik pionierów; – Grochowski K., Prasa polska w Azji, w: Polacy na Dalekim Wschodzie, Charbin 1928 s. 78–81; Karta z dziejów kolonii polskiej na Dalekim Wschodzie Azji, „Pam. Harbiński” [!] Cz. 2: 1924 s. 7–14; Paradowska M., Polacy w Ameryce Południowej, Wr. 1977; – Piotrowski W., W redakcji dziennika chińskiego, „Czyn Młodzieży” 1926 nr 8; – IBL PAN: Kartoteka bibliograficzna.

Rościsław Skręt