Podgórska Wanda z Turskich, pseud. Kalina (1859–1911), literatka. Ur. w Płockiem, w rodzinie ziemiańskiej. Otrzymała staranne wykształcenie domowe, następnie ukończyła pensję Z. Jasińskiej w Warszawie. W r. 1878 wyszła za mąż za Ignacego Podgórskiego, notariusza, i zamieszkała w Warszawie. W r. 1879 napisała P. pierwszy swój utwór, komedię Żona cudzoziemca, odznaczoną na konkursie Wydziału Krajowego we Lwowie i wystawioną w r. 1885 na tamtejszej scenie. Nawiązała też współpracę z czasopismami warszawskimi: „Tygodnikiem Mód i Powieści”, „Bluszczem”, „Przyjacielem Dzieci”. W l. 1885–90 ukazywały się na ich łamach jej opowiadania, komedyjki oraz artykuły, in. in. o tematyce społecznej (np. o pracy kobiet), świadczące o dużej wrażliwości i bystrości spojrzenia na skomplikowane kwestie społeczne. W tym też okresie zaprzyjaźniła się z Marią Konopnicką i Marią Ilnicką, redaktorką „Bluszczu”. Zamiłowania historyczne i uzdolnienia literackie P-iej przyniosły spory plon, m. in. opowiadanie historyczne Król Jan III (Lw. 1883), uwieńczone nagrodą Koła Literackiego we Lwowie, oraz powiastkę z czasów Bolesława Krzywoustego Dwie Mazurki (W. 1885). Kontynuowała także twórczość dramatyczną: dwie sztuki ludowe W chacie leśnika (Kr. 1902) i Dziad Obieś (Kr. 1902) grane były na scenach amatorskich; Dziad Obieś jeszcze w r. 1911. Próbowała też tłumaczyć; przekład powieści Berty Behrens pt. „Sieroca dola” opublikowała w Warszawie w r. 1885. Przeróbka „Meira Ezofowicza”, autoryzowana przez Elizę Orzeszkową, nie doczekała się wydania drukiem.
Przymusowy wyjazd z Warszawy do Moskwy (ok. r. 1887, przyczyny nie są nam znane) przerwał pracę literacką P-iej. Ale i w Moskwie, choć głównie zajmowała się wychowaniem dzieci, zdołała stworzyć w swoim domu ośrodek kultury i życia polskiego. Była przewodniczącą Związku Kobiet Polskich, a gdy powstał w Moskwie Dom Polski, organizowała popularne odczyty, niejednokrotnie występując jako prelegentka. Pracowała także w tamtejszym Tow. Dobroczynności. Ogłosiła drukiem w Warszawie (1909–10) Dwa odczyty popularne. Co to jest naród i Historia włościan. Zmarła 29 X 1911 w Moskwie i tam została pochowana.
W małżeństwie z Ignacym Podgórskim P. miała pięciu synów, wśród nich Przemysława (zob.), i dwie córki, z których Janina była pierwszą adwokatką w Polsce.
Estreicher w. XIX; Bibliogr. dramatu pol., II; – Wspomnienia pośmiertne z r. 1911: Śp. Wanda Podgórska, „Kur. Warsz.” nr 309 (R. K.), „Kur. Wil.” nr 246, „Świat” nr 47 (fot., r. k.), „Tyg. Ilustr.” nr 46 (fot., r. k.); – IBL PAN: List L. Méyeta do E. Orzeszkowej rkp. 403 k. 3, 64, Kartoteka bibliograficzna.
Cecylia Gajkowska