Butowicz Wincenty (1827–1872), kapelan powstańców. Syn szlachcica żmudzkiego, ur. 21 IV w pow. telszewskim. Po skończeniu seminarium duchown. diecezjalnego w Worniach i wyświęceniu w r. 1854 na kapłana diec. żmudzkiej został wikariuszem w Gożdach, następnie w Kiejdanach, Troupiach, Płotelach, Betygole i Tyrkszlach, gdzie go zastał wybuch powstania styczniowego. Natychmiast też w r. 1863 wstąpił do oddziału, jak się zdaje Grossa, w charakterze kapelana i uczestniczył w walkach z wojsk. ros. pod Pikielami w pobl. Kurlandii. Uniknął prześladowania, emigrując po upadku powstania do Francji. W Paryżu był wikariuszem w kośc. św. Wawrzyńca i Notre Dame de Bonne Nouvelle. Zmarł 4 IV 1872 tamże w zakładzie dla obłąkanych.
Rubrycele diec. żmudzk.; Lietuviskoji Enciklopedija IV szp. 1200–1; zapiski własne autora.
Michał Brensztejn