Sienkiewicz Władysław Artur (1834–1896), bankowiec, działacz społeczny we Francji. Ur. w Sieniawie koło Jarosławia, kilka miesięcy przed przeniesieniem się rodziny do Paryża; był synem Karola (zob.) i Świętosławy z Borzęckich, bratem Roberta (zob.) i Adama (zob.). Matką chrzestną S-a była Anna z Zamoyskich Sapieżyna (zob.).
S. uczęszczał do gimnazjum w Paryżu, następnie był studentem Wyższej Szkoły Handlowej w Paryżu i w r. 1854 otrzymał drugą nagrodę za dobre wyniki w nauce – srebrny medal ufundowany przez ks. Hieronima Bonapartego. S. był pomocny ojcu w operacjach na giełdzie (od r. 1852), pomagał mu też w pracach wydawniczych, często bywał na spotkaniach towarzyskich w Hotelu Lambert, współdziałając z Hipolitem Błotnickim. Ok. r. 1854/55 rozpoczął pracę w Crédit Foncier de France, założonym przez Ludwika Wołowskiego w r. 1852, odbywał praktykę m. in. w Londynie (1857–9), równocześnie intensywnie kopiując polonica z XVI w. i robiąc wypisy z gazet z początków XIX w. w British Museum. W maju 1864 uzyskał naturalizację francuską (był wtedy zastępcą kierownika biura Crédit Foncier), a karierę zawodową kończył jako wicedyrektor (od r. 1880) i dyrektor (od r. 1886) Banku Dyskontowego w Paryżu.
S. uczestniczył w wielu inicjatywach kulturalnych i społecznych emigracji polskiej. Po śmierci ojca porządkował (wraz z bratem Adamem) jego archiwum i przekazał do Biblioteki Polskiej w Paryżu wiele książek, materiałów i dokumentów związanych z Hotelem Lambert (m.in. notatki dotyczące działalności ks. Adama Jerzego Czartoryskiego w powstaniu listopadowym). Organizował zbiórkę na pomnik nagrobny swego ojca i edycję jego „Pism”; współdziałał, wraz z braćmi, w przygotowaniu ich do wydania (Paryż 1862–4 I–II). Zbierał materiały i informacje (m.in. od H. Błotnickiego) o ojcu – z myślą o napisaniu jego życiorysu. Przyjaźnił się z rodziną Adama Mickiewicza, utrzymywał kontakty z Michałem Czajkowskim (Sadykiem Paszą) i Ludwiką Śniadecką. Interesował się żywo wydarzeniami w kraju przed wybuchem powstania styczniowego: uczestniczył w kolportowaniu fotografii pięciu poległych i w zbiórce pieniędzy na potrzeby powstańców. Przeżył oblężenie Paryża w r. 1871. Pozostawił z tego okresu interesujące relacje w listach do żony (25 IX 1870 – 6 III 1871, wraz z egzemplarzami ówczesnej prasy i drukami gwardii narodowej).
S. był współzałożycielem społeczno-charytatywnego Stowarzyszenia Podatkowego zwanego Instytucją Czci i Chleba (1862) i wieloletnim wiceprezesem Rady Szkoły Polskiej w Batignolles. Pomagał emigrantom, fundował pensje dożywotnie i stypendia dla Instytucji Czci i Chleba i Zakładu Św. Kazimierza. S. zmarł 29 V 1896 w Paryżu, pochowany został w grobie rodzinnym (który ufundował) na cmentarzu w Montmorency.
Z małżeństwa (ślub 30 VII 1868) z Karoliną Rakowską (zm. 1885) S. miał dwie córki: Charlotte (1869–1959), żonę ziemianina z Łotwy Filipa Bohomolca (zm. 1926), która po śmierci męża wróciła do Paryża i w czasie drugiej wojny światowej działała na rzecz pomocy rodzinom polskim, Marię (ur. 1871) i syna Aleksandra Józefa (1874–1943), współzałożyciela Tow. Polskiego Literacko-Artystycznego w Paryżu oraz Bureau de Travail du Comité Franco-Polonais.
Fot. w: Arch. rodziny Sienkiewiczów i w zbiorze fot. w Arch. Gałęzowskich w B. Pol. w Paryżu; – Cmentarz Polski w Montmorency, Pod red. J. Skowronka, W. 1986; – Borejsza J. W., Emigracja polska po powstaniu styczniowym, W. 1966; Potrykowski A. J., Tułactwo Polaków we Francji, Kr. 1974 II; Skowronek J., Między Hotelem Lambert a karierami rodziny. Papiery rodziny Sienkiewiczów w Bibliotece Polskiej w Paryżu, „Miscellanea Historico-Archivistica” T. 4: 1994 s. 79–88 i n.; – „Kur. Pol. w Paryżu” R. 5: 1885 nr 43 s. 8, R. 6: 1886 nr 61 s. 8; „Roczn. Tow. Pol. Liter.-Artyst. w Paryżu” R. 1: 1911–12 s. 77, 86, 242, 262; – B. Pol. w Paryżu: rkp. 531 t. VI (Archiwum S-a i jego żony); – Informacje wnuczki S-a Adelajdy z Bohomolców Żeleńskiej, córki Charlotty i Filipa Bohomolca.
Jerzy Skowronek