Badeni Władysław (1819–1888), h. Bończa, ur. 19 V w Boryniczach w b. Galicji, był synem Kazimierza, krajczego kor. Galicji (od 1845 tytuł hrabiowski) i Felicyty Ufniarskiej. Po ukończeniu z odznaczeniem studjów prawnopolitycznych był w l. 1839–1844 w służbie administracyjnej w Przemyślu i Lwowie. W dn. 6 VII 1844 zaślubił Cecylję z hr. Mierów. W tymże roku jako współwłaściciel dóbr Borynicz i Drohowycz (koło Bobrki) został przyjęty do stanów galicyjskich, gdzie należał do zwolenników reformy włościańskiej i jako taki w r. 1847 podpisał wraz z 44 obywatelami ziemskimi petycję z 23 I 1847, wniesioną na ręce br. Kriega w sprawie uwłaszczenia włościan. Odziedziczywszy po śmierci ojca wsie Surochów i Koniaczów (koło Jarosławia), został w r. 1866 wybrany posłem do sejmu krajowego z m. Jarosławia, a w rok potem i z wielkiej własności, z okręgu wyborczego stryjskiego. W znanej uchwale z 2 III 1867, w której większość sejmowa oświadczyła się za wysłaniem delegacji do Rady Państwa bez adresu, stanął B. po stronie mniejszości, głosującej przeciw. W tymże roku został wybrany zast. członka Wydziału krajowego, złożył jednak ten urząd w r. 1869. Wybrany powtórnie na członka Wydziału w r. 1873, pozostał odtąd na tem stanowisku aż do śmierci wr. 1888. Ponadto był B. od r. 1870–1873 delegatem do Rady Państwa z miast Drohobycza, Jarosławia, Przemyśla i Sambora; brał też udział we wspólnych delegacjach. Największe zasługi dla kraju położył jako członek galicyjskiej komisji drogowej, przyczyniając się do zakładania nowych dróg, zarówno wiodących do nowozbudowanej galicyjskiej kolei żelaznej, jak nowych dróg powiatowych. Zmarł 10 VI 1888 w Gleichenbergu. Pochowany został w Busku (pow. Kamionka Strumiłowa). Pozostawił synów: Kazimierza, namiestnika krajowego oraz Stanisława, marszałka Galicji.
Dunin-Borkowski J., Genealogje żyjących utytułowanych rodów polskich, Lw. 1895, 132; Boniecki Ad., Herbarz polski; Żychliński, Złota księga szlachty polskiej, XVII; W. Enc. Il.; »Szkoła« 1888, 213–14; »Czas« 1888, nr 133; Łoziński Br., Agenor hr. Gołuchowski, Lw. 1901, 29; Akta personalne w Arch. Państw. we Lwowie.
Feliks Pohorecki