Bartniak Władysław (1883–1911), ur. w Łodzi, krawiec z zawodu, czynny działacz socjalistyczny, kilkakrotnie aresztowany. Od sierpnia 1907 do września 1908 działał jako nielegalny funkcjonarjusz P. P. S. (Frakcji Rewolucyjnej) w Zagłębiu Dąbrowskiem. Od listopada do końca grudnia 1908 był nielegalnym okręgowcem kielecko-radomskim, od stycznia 1909 również i lubelskim tejże partji. W połowie 1909 r., stwierdziwszy, że jest chory na gruźlicę, przeszedł do Organizacji Bojowej, pragnąc znaleźć śmierć w zbrojnej walce rewolucyjnej. Używał pseudonimów: Gołąb, Bolek, Henryk i Aleksy. Odznaczał się wyjątkową odwagą. Zaskoczony w Zagłębiu Dąbrowskiem przez kilku strażników, usiłujących go aresztować, wymknął się im, kładąc trzech strażników trupem. 16 V 1909 r. brał udział w udanym zamachu na policmajstra lubelskiego Ulicha. Jako wykonawca zamachu na kapitana Aleksandrowa, jednego z najokrutniejszych funkcjonarjuszy ochrany rosyjskiej w Kongresówce, został zraniony 17 VI 1910 odłamkami rzuconej przez siebie bomby. Ujęty na miejscu zamachu w Grodzisku, osadzony w X pawilonie, został stracony w r. 1911 na stokach cytadeli warszawskiej.

Kalendarz Robotniczy P. P.S. na rok 1920; Radek St. Andrzej, Rewolucja w Zagł. Dąbr., Sosnowiec 1929, 102–3; Zapiski autobiograficzne w Archiwum P. P. S.; Archiwum Akt Dawnych w Warsz., Kanc. Warsz. Gen. Gub., vol. nr 110244/50.

Leon Wasilewski