Brochocki Władysław, h. Prawdzic (1810–1896), wybitny obywatel i więzień stanu w r. 1863. Syn Rocha i Aleksandry z Olendzkich, ur. 24 I. Nauki pobierał w Uniwersytecie Wileńskim. W powstaniu listopadowem bił się w szeregach swego stryja Walentego i razem z wojskiem polskiem złożył broń w Prusach. Po trzyletnim pobycie zagranicą wrócił do kraju, został uznany za niepełnoletniego w czasie udziału w powstaniu i ukarany przymusową służbą rządową w charakterze urzędnika do szczególnych zleceń przy gen.-gub. wileń. Dołgorukowie. Po trzech latach urzędowania zamieszkał w majątku dziedzicznym Gawja w pow. nowogródzkim, oddając się całkowicie rolnictwu i służbie publicznej. Dn. 1 I 1856 Eustachy Tyszkiewicz powołał go na członka rzeczywistego Komisji Archeologicznej Wileńskiej, której nie szczędził pomocy materjalnej. Od 1858–1863 był ostatnim marszałkiem szlachty pow. nowogródzkiego z wyborów współobywateli. Na tem stanowisku świecił przykładem pracy społeczno-patrjotycznej. Jeden z pierwszych ziemian litewskich skasował wszystkie szynki w obszernych dobrach swoich. Zainicjował sprowadzenie z Wilna szarytek do posług w szpitalu nowogródzkim. W r. 1860 należał do założycieli Bibljoteki Obywatelskiej w Nowogródku, której był od początku do jej zamknięcia przez Murawjewa kuratorem honorowym i dobroczyńcą. Za udział w organizacji powstańczej 1863 został w trybie administracyjnym zesłany do Permu, zaś jego majątek Gawja uległ przymusowej sprzedaży w ręce obce. Z czasem uzyskał pozwolenie zamieszkania kolejno w Niżnim Nowgorodzie, Rydze, wreszcie w r. 1874 w majątku Wereskowie, pow. nowogródzkim, należącym do jego żony, gdzie 10 XII 1896 życie zakończył.
Żona jego Helena z Dybowskich (ok. 1823–1878), córka Tomasza, prezydenta sądu grodz. nowogródzkiego i Antoniny z Markiewiczów. Po wybuchu powstania 1863 r. B-a przy udziale ziemianek z sąsiedztwa stworzyła w dworze wereskowskim schronienie dla powstańców i magazyny odzieżowe i żywności. Towarzyszyła mężowi dobrowolnie na wygnaniu. Zmarła 20 V 1878.
Rodzony brat Władysława, Antoni B-cki, (1824–1885), właśc. majątku Moryń nad Niemnem, marszałek pow. oszmańskiego, za udział w powstaniu styczniowem również był zesłany do gub. ufimskiej.
Arch. Komisji Archeol. Wil.; Arch. B. Nowogródzkiej; »Kurjer Wil.« nr 6 z d. 3 I 1861, koresp. z Nowogródka; Pawłowicz Edw., Wspomnienia, Lw. 1887, 66, 117 i 346; tenże, Wspomnienia z nad Wilji i Niemna, Lw. 1901, I 72; Dybowski B., Ostatni marszałek nowogródzki z wyboru w »Życiu Ilustrowanem« 1908, nr 9, dod. do »Kurj. Litew.«; Mickiewicz Wł., Pamiętniki, II 55–7; informacje rodziny.
Michał Brensztejn