Hedinger Władysław (1886–1931), bankowiec. Ur. 14 II w Poznaniu, syn Henryka, dyrektora banku, i Walentyny z Manów. Ukończył Gimnazjum im. Marii Magdaleny w Poznaniu, gdzie był członkiem tajnej organizacji młodzieżowej Tow. Tomasza Zana (T. T. Z.), zaprzysiężonym w r. 1900. W r. 1907 rozpoczął studia uniwersyteckie w Genewie i kontynuował je w Berlinie oraz Monachium. W r. 1907/8 był prezesem Bratniej Pomocy Studentów i brał udział w życiu polskiej kolonii w Berlinie. W Monachium studiował pod kierunkiem prof. Brentano i Lipsa, w maju 1911 r. uzyskał doktorat nauk ekonomiczno-politycznych na podstawie rozprawy Der Getreidehandel in der Provinz Posen. Pracował zawodowo w r. 1907 w Centrall Commerz-und Disconto Bank w Berlinie, a od r. 1911 do sierpnia 1914 w Banku «Kwilecki» w Poznaniu, jako prokurent, następnie kierownik działu finansowego. W tym czasie był redaktorem organu Organizacji Młodzieży Narodowej „Brzask”, który zasilał swymi artykułami. 1 VIII 1914 r. został powołany do armii niemieckiej. W r. 1917 prezes Głównej Rady Gospodarczej, A. Drucki Lubecki, wyreklamował H-a z wojska celem założenia w Lublinie Banku Ziemi Polskiej. W wyniku działalności H-a w ciągu l. 1917–27 zostały utworzone oddziały Banku w Warszawie, Łodzi, Lwowie, Wilnie, a na terenie woj. lubelskiego, kieleckiego i wołyńskiego otwarto 22 filie.
H. prowadził długofalową politykę kredytową przy parcelacji większych majątków i upełnorolnianiu drobnych gospodarstw. Wypróbowany system obrony ziemi, stosowany za czasów pruskich przez społeczeństwo Wielkopolski, przeszczepił H. na teren Lubelszczyzny: Bank wykupywał ziemię od kolonistów Niemców (m. in. wieś Krobonosz) i odstępował polskim chłopom. W l. 1919–27 H. koordynował działalność Banku z pracami organizacyjnymi w Związku Kółek Rolniczych. Popierał rozwój gospodarczy większych i mniejszych warsztatów rolnych. Było to typowe przekształcanie stosunków rolnych w Lubelszczyźnie w duchu kapitalistycznym. W r. 1920 był dowódcą baterii artyl. W r. 1923 prowadził z ramienia Zgromadzenia Kupców kursy dla kierowników spółdzielni. W l. 1926–7 wykładał na Katolickim Uniwersytecie w Lublinie organizację handlu i bankowości. W l. 1927–31 pełnił obowiązki dyrektora oddziału Państwowego Banku Rolnego w Poznaniu, a w r. 1931 przeszedł na takież stanowisko do Lublina. Zmarł 3 XI.I 1931 r. w Poznaniu. Był odznaczony Krzyżem Niepodległości, Polonia Restituta, Złotym Krzyżem Zasługi. Bratem jego był dr med. Mieczysław H., major W. P., służył w Legionach, zginął w grudniu 1918 r. Dwaj inni bracia – Stanisław i Witold.
„Brzask” 1911–4; „Dzien. Pozn.” 1931; „Przełom” 1931 grudzień; – Informacje córki Janiny Jordanowej, senatora Felicjana Lechnickiego i dr Ignacego Nowaka.
Zofia Dłużewska-Kańska