Kamiński Władysław (1897–1944), działacz sanacyjny na Wileńszczyźnie, poseł i senator BBWR. Ur. 17 III w rodzinie drobnego rolnika na Podlasiu. Uczęszczał do gimnazjum w Siedlcach. Należał do Organizacji Młodzieży Narodowej (OMN) Szkół Średnich. W r. 1912 został przyjęty do trójzaborowej organizacji konspiracyjnej «Przyszłość» (PET), związanej z OMN. W r. 1915 zdał w czerwcu maturę, a jesienią dotarł do Legionów. Przebył całą wojnę w 5 p. piechoty Legionów Polskich, m. in. walczył pod Kostiuchnówką. W r. 1917 został uwięziony w obozie w Szczypiornie. W listopadzie 1918 r. uczestniczył w rozbrajaniu Niemców i zgłosił się do wojska polskiego, do 22 p. piechoty ziemi siedleckiej. Po wojnie studiował na Wydziale Prawa Uniw. im. Stefana Batorego w Wilnie; w r. 1924 uzyskał dyplom. Podczas studiów został przyjęty do Związku Młodzieży Polskiej (ZET). Od r. 1921 pracował na terenie woj. wileńskiego jako sekretarz Rady Wojewódzkiej Centralnego Związku Osadników, wiceprezes Związku Kółek Rolniczych i Związku Młodzieży Wiejskiej w Wilnie, członek zarządu Związku Legionistów i członek Okręgowej Komisji Ziemskiej. Później, w latach trzydziestych, został prezesem Związku Osadników i Związku Młodzieży Wiejskiej w Wilnie. Ponadto został wiceprezesem wileńskiej Izby Rolniczej. Na swym terenie był inicjatorem powołania do pracy uniwersytetu ludowego i wielu kursów oświatowych. W l. 1928–35 był wybierany do kolejnych sejmów z listy Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem (BBWR) z terenu woj. wileńskiego i nowogródzkiego. W IV kadencji Sejmu (1935–8) był zastępcą przewodniczącego Sejmowej Komisji Budżetowej. W wyborach 1938 r. wszedł do Senatu z pow. wilejskiego, oszmiańskiego i Mołodeczna. Pracował w komisjach: budżetowej, prawniczej i rolnej, był członkiem Komitetu Techniki Ustawodawczej.
Jako oficer rezerwy brał udział w kampanii wrześniowej 1939 r. W związku z działalnością podziemną uwięziony w kwietniu 1941 r. Po zwolnieniu wstąpił w 1942 r. do Armii Polskiej na Bliskim Wschodzie. W czasie bitwy pod Monte Casino dowodził w stopniu podpułkownika 13 batalionem 5 Kresowej Dywizji Piechoty. Poległ 17 V, prowadząc atak na Cole S. Angelo. K. był odznaczony Krzyżem Virtuti Militari IV kl., Krzyżem Walecznych, Krzyżem Niepodległości i in. Ożeniony z Sabiną z Sawickich, miał z tego małżeństwa syna Zdzisława (ur. 3 I 1922), inżyniera, i córkę Alinę (ur. 12 V 1927), zamężną Kłosowską.
Rzepeccy, Sejm i Senat 1928–33, s. 126–7, 247 (fot.); Sejm i Senat 1935–1940, IV kadencja, Oprac. Scriptor, W. 1936 s. 189 (fot.); Sejm i Senat 1938–1943, V kadencja, Oprac. Scriptor, W. 1939; – Działania II Korpusu we Włoszech, Londyn 1963 I; Wańkowicz M., Bitwa o Monte Casino, Rzym– Mediolan 1945 I–III; – Mrowiec A., Przez Monte Casino do Polski, 1944–1946, Kr. 1959 s. 87, 90; Wańkowicz M., Było to pod Monte Casino, Londyn 1954 s. 46–9; – Roczn. Polit. i Gosp. na r. 1937 (W.) [b. r.] s. 38–9; toż na r. 1939 (W.) [b. r.] s. 106; – IH PAN: Kuczaba, Faza inicjatyw początkowych konspiracyjnych wrzesień, październik, listopad 1939 (mszp.); – Relacje W. Czermińskiego, J. Ostrowskiego i Stefana Szwedowskiego.
Zofia Dłużewska-Kańska