Kosydarski Władysław (1884–1954), działacz ludowy, poseł na sejm, inżynier. Ur. 27 XII w Rzeszowie, był synem Jana i Teresy z Jordanów. Po ukończeniu seminarium nauczycielskiego w Tarnowie pracował początkowo jako nauczyciel. W r. 1909 rozpoczął studia na Politechnice Lwowskiej, gdzie uzyskał w r. 1915 stopień inżyniera dróg i mostów. Po pierwszej wojnie światowej mieszkał początkowo w Sądowej Wiszni, następnie we Lwowie i oprócz pracy zawodowej działał czynnie w ruchu ludowym. W l. 1922–7 był posłem na sejm z listy Polskiego Stronnictwa Ludowego (PSL) – Piast z okręgu tarnopolskiego. Był członkiem komisji budżetowej, komunikacyjnej, robót publicznych, skarbowej, przemysłowo-handlowej i odbudowy kraju, a także członkiem Unii Międzyparlamentarnej i brał udział w jej posiedzeniach: w r. 1924 w Bernie i Genewie, w r. 1925 Waszyngtonie i Ottawie. Z końcem października 1927 r. wraz z kilku posłami ludowymi przeszedł do Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem (BBWR). W l. 1928–30 był posłem na sejm z woj. tarnopolskiego z listy BBWR i uczestniczył w komisji robót publicznych i morskiej. W późniejszym okresie mieszkał w Gdyni, gdzie był kierownikiem Zarządu Robót Czerpalnych (budownictwo wodne i morskie). W czasie okupacji hitlerowskiej K. przebywał na Podkarpaciu. Po drugiej wojnie światowej początkowo mieszkał w Katowicach, a następnie w l. 1945–51 w Szczecinie, gdzie był wicedyrektorem Szczecińskiej Dyrekcji Odbudowy, pracował w Urzędzie Morskim i wszedł do Wojewódzkiej Rady Narodowej w Szczecinie. Działał także czynnie w ruchu ludowym od października 1946 r. jako członek Rady Naczelnej PSL– Nowe Wyzwolenie, a od września 1948 r. członek Rady Naczelnej Stronnictwa Ludowego. W l. 1947–51 posłował na sejm z listy PSL –Nowe Wyzwolenie z okręgu Łobez. Był członkiem komisji sejmowej morskiej, odbudowy i planu gospodarczego. W r. 1951 przeniósł się na stałe do Warszawy, gdzie zmarł 30 I 1954 r. Był żonaty z Heleną z domu Gowiewską. Pozostawił troje dzieci: syna Jerzego, i córki: Marię i Krystynę.
Mościcki H., Dzwonkowski W., Parlament Rzeczypospolitej Polskiej 1919–1927, W. 1928; Rzepeccy, Sejm i senat 1922–7, s. 320 (fot.), 321; Rzepeccy, Sejm i senat 1928–33, s. 112 (fot.), 114;–Dziesięciolecie Polski Odrodzonej, s. 913 (fot.); Giza S., Władze naczelne stronnictw ludowych (1861–1965), „Roczniki Dziej. Ruchu Lud.” T. 7: 1965; Próchnik A., Pierwsze piętnastolecie Polski niepodległej, W. 1957; – Naczelny Komitet ZSL w W.: Acta personalne; – Informacje Józefa Klimka ze Szczecina i Heleny Kosydarskiej z Warszawy.
Krzysztof Dunin-Wąsowicz