Mieczyński (Dunin-Mieczyński) Władysław h. Łabędź (ur. ok. 1730), poseł na sejmy, chorąży i starosta sochaczewski. Był synem Wojciecha, cześnika sochaczewskiego (1740), a następnie czernihowskiego, i Kunegundy Jadwigi Grzegorzewskiej, stolnikówny bracławskiej. Był właścicielem Grzegorzewie i Kaczkowa w ziemi sochaczewskiej, które otrzymał od dziada wujecznego Władysława Grzegorzewskiego (ok. 1665–1758), generała w. kor. i kasztelana ciechanowskiego. M. pełnił kolejno urzędy: burgrabiego grodzkiego sochaczewskiego (1756), komornika (1759) oraz pisarza grodzkiego tej ziemi. W r. 1764, jako poseł z Sochaczewskiego na sejm elekcyjny, z woj. rawskim podpisał wybór Stanisława Poniatowskiego. W pierwszym okresie panowania był jego stronnikiem. W r. 1766 posłował na sejm ze swej ziemi. Został wówczas pisarzem Komisji Wojskowej Kor. z roczną pensją 12 000 złp. Funkcję tę pełnił do r. 1776. Nic nie wiadomo, by uczestniczył w konfederacji radomskiej. Z ramienia sejmu 1767–8 r. wszedł w skład komisji do rozsądzenia głośnej sprawy o dobra Rokitno w woj. kijowskim. Na pewno nie brał udziału w konfederacji barskiej, uczestnicząc przez cały czas jej trwania w pracach Komisji Wojskowej. Wbrew pogróżkom barzan, dn. 26 IX 1768 dał się wybrać na sejmiku w Sochaczewie posłem na sejm warszawski, który jednak z braku quorum nie odbył się. Za swój lojalny stosunek do króla otrzymał wówczas urząd podstarosty sochaczewskiego. Na sejmie rozbiorowym 1773–5 r. został sędzią sądów marszałkowskich kor. Z ramienia tego sejmu wchodził do kilkudziesięciu (ok. 50) komisji dla załatwienia spornych spraw majątkowych obywateli na terenie całej Rzpltej, a m. in. komisji do ustalenia praw własności rozległych dóbr Stanisława Lubomirskiego, woj. kijowskiego. M., związany z marszałkiem w kor. S. Lubomirskim, jako chorąży mszczonowski wybrany posłem z ziemi sochaczewskiej na sejm 1776 r., należał do opozycji. Na sesji 23 IX przemawiał przeciw powierzeniu Radzie Nieustającej prawa zawierania traktatów handlowych i przeciw uprawnianiu jej Departamentu Policji do zawierania na terenie Warszawy kontraktów z «kompaniami» (tzn. z przedsiębiorcami) działającymi w zakresie usługowo-przemysłowym. Wypowiedział się też w obronie prerogatyw ministrów, przeciw uszczuplaniu ich na rzecz Rady Nieustającej i jej departamentów. Z ramienia tego sejmu został deputatem do skontrolowania działalności kilku komisji: Edukacji Narodowej, Komisji Rozdawniczych oraz Komisji Sądowych pojezuickich. Po raz czwarty był posłem ze swej ziemi na sejm w r. 1782. W r. 1785 wszedł w skład komisji Sądów Referendarii Kor. dla rozsądzenia skarg gromady wsi Kozłowice przeciwko Andrzejowi Ogińskiemu. W maju 1789 Sejm Czteroletni powołał M-ego do komisji dla oznaczenia ofiary 10 grosza z dóbr ziemskich na terenie ziemi sochaczewskiej i pow. mszczonowskiego. Był już wówczas chorążym sochaczewskim. Dn. 28 VI 1791 na sesji prowincji koronnych Sejmu Wielkiego został powołany na członka deputacji do ułożenia zbioru praw cywilnych i kryminalnych, ale z powodu choroby funkcji tej nie objął. Przebywał w tym czasie w Grzegorzewicach i tam zapewne wkrótce zmarł.
Boniecki, VII 160; Uruski; – Korzon, Wewnętrzne dzieje; Smoleński W., Ostatni rok Sejmu Wielkiego, Kr. 1896; – Ciąg dalszy kalendarzyka narodowego i obcego na rok pański 1792, W. II 501; Diariusz sejmu… 1776, W. 1776 s. 89, 193–5; Diariusz sejmu… 1782, W. 1782 s. 329, 390; Elektorów poczet; Kalendarz polityczny dla Królestwa Polskiego i W. Ks. Litewskiego na r. p. 1786 (W.) s. 160; Kodeks Stanisława Augusta. Zbiór dokumentów, W. 1938; Księgi Referendarii Koronnej z drugiej połowy XVIII wieku, W. 1957 II; Mémoires du roi Stanislas-Auguste Poniatowski, Leningrad 1924 II; Vol. leg., VII 129, 204, 358, VIII 132, 145, 174, 211–12, 221, 240, 243, 251–3, 257, 260, 265, 267, 272, 278, 317, 319, 321–4, 327, 329, 332, 335, 347, 351, 355–6, 358, 360, 363, 495, 529, 536, IX 88; – B. Czart.: rkp. 940/2 s. 528–529.
Wacław Szczygielski