Starkiewicz Władysław Mikołaj Franciszek (używane imię Władysław otrzymał w r. 1891 na bierzmowaniu) (1876–1958), lekarz internista, ordynator Szpitala Dzieciątka Jezus w Warszawie.
Ur. 2 XII w Piotrkowie, był synem Jana, nauczyciela gimnazjalnego w Piotrkowie i Kielcach, oraz Ludwiki z Legieckich, bratem Szczęsnego Konstantego (zob.).
W r. 1895 ukończył S. gimnazjum w Łodzi, następnie studiował na Wydz. Medycznym Cesarskiego Uniw. Warsz., gdzie w r. 1901 otrzymał dyplom lekarza z wyróżnieniem. Od stycznia r.n. pracował jako asystent na oddziale chorób wewnętrznych Szpitala Dzieciątka Jezus w Warszawie; w r. 1914 został ordynatorem tego oddziału i pełnił odtąd tę funkcję przez 33 lata. Od r. 1910 do września 1920 był wraz z Arkadiuszem Puławskim współwłaścicielem i redaktorem „Gazety Lekarskiej”; opublikował tu artykuł wstępny z okazji 50-lecia istnienia tego czasopisma (1916 nr 1) oraz życiorysy lekarzy (m.in. Kazimierza Chełchowskiego, 1917 nr 7). Wchodził w skład komitetu redakcyjnego czasopisma „Zdrowie”; ogłosił tu m.in. charakterystykę działalności Chełchowskiego w zakresie higieny ludowej (1917 nr 3). Prace z medycyny i higieny społecznej publikował głównie w „Pamiętniku Klinicznym Szpitala Dzieciątka Jezus”, m.in. Przypadek tętnic nadliczbowych (1917), Przypadek zapalenia międzypłatowego opłucnej (1918), Krzywa elektrokardiograficzna w przebiegu zawału mięśnia sercowego i w leczeniu naparstnicą (1933). W „Medycynie” (1931 nr 24) zamieścił sylwetkę Puławskiego. Dn. 19 VI 1923 otrzymał na Uniw. Pozn. doktorat medycyny na podstawie rozprawy Geneza żółtaczki hemolitycznej wrodzonej. Działał w organizacjach i stowarzyszeniach lekarskich, m.in. w l. 1917–21 był prezesem Stow. Lekarzy Polskich (wydał wtedy Pamiętnik Stowarzyszenia Lekarzy Polskich w Warszawie za rok 1917, W. 1918), wiceprezesem Tow. Lekarskiego Warszawskiego oraz członkiem zarządu Warszawskiego Tow. Higienicznego (członek honorowy od r. 1951), Tow. Internistów Polskich i Wydz. Higieny Ludowej; w l. dwudziestych wchodził w skład Rady Nadzorczej Zakładu Leczniczego «Pod Piastem» w Inowrocławiu. Prowadził praktykę prywatną, m.in. leczył swego przyjaciela Romana Dmowskiego, otaczając go opieką lekarską i wizytując prawie codziennie w ostatnich tygodniach życia; w okresie drugiej wojny światowej leczył m.in. prof. Franciszka Dowmonta Giedroycia i krytyka literackiego Władysława Jabłonowskiego.
W r. 1947 przeszedł S. na emeryturę; otrzymał wtedy tytuł honorowego konsultanta Szpitala Dzieciątka Jezus. Pracował odtąd w Wydz. Zdrowia Prezydium Dzielnicowej Rady Narodowej Warszawa-Śródmieście, został też konsultantem warszawskich przychodni obwodowych przy ul. Marszałkowskiej 45 i ul. Pięknej 24. Był współzałożycielem i lekarzem Spółdzielni Lekarzy Specjalistów «Zdrowie» przy ul. Żórawiej 24 a. W l. 1948–53 wykładał na Wydz. Teologicznym Uniw. Warsz. oraz prowadził zajęcia z klerykami Seminarium Duchownego przy Krakowskim Przedmieściu 52/54 z wybranych zagadnień genetyki, teorii psychoanalizy, seksuologii, a przede wszystkim medycyny społecznej (walka z gruźlicą, choroby weneryczne, zwalczanie alkoholizmu i narkomanii). W ostatnich latach życia prawie całkowicie stracił wzrok. Zmarł 28 VII 1958 w Warszawie w wyniku potrącenia przez samochód; został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kw. 212, rząd 6). Był odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
S. był żonaty z Czesławą z Gromskich (ur. 1879); bezdzietne małżeństwo przyjęło na wychowanie Czesława Łuszczyńskiego, który ukończył Wyższą Szkołę Handlową w Warszawie.
Bibliogr. Warszawy, V; – Słown. pol. tow. nauk., II cz. 3; – Demel M., Mogiły lekarskie na cmentarzach warszawskich, „Arch. Hist. Med.” T. 29: 1966 z. 4 s. 453 (błędna data śmierci S-a); Micewski A., Roman Dmowski, W. 1971; Uniwersytet Poznański w pierwszych latach swego istnienia za rektoratu Heliodora Święcickiego. Księga pamiątkowa, P. 1924; – Almanach lekarski na rok 1932, Lw. 1932 s. 416; Rocznik lekarski RP, W. 1933/4, 1936, 1938, 1948; Skład Uniwersytetu Warszawskiego i spis wykładów 1948/9–1952/3, W. 1948–52; Spisok studentov Imperatorskogo Varšavskogo Universiteta 1897/8–1900/1; Urzędowy spis lekarzy uprawnionych do wykonywania praktyki lekarskiej oraz aptek w Rzeczypospolitej Polskiej, W. 1924/5, 1931; – Jabłonowski W., Z biegiem lat (wspomnienia o Romanie Dmowskim), Częstochowa 1939 s. 52; Knollowa z Giedroyciów M., Wspomnienia o moim ojcu Prof. dr Franciszku Giedroyciu, „Arch. Hist. Med.” T. 32: 1969 nr 2 s. 180; – „Roczn. Inform. o Spółkach Akc. w Polsce” 1930 nr 124; „Życie Warszawy” 1958 nr 184, 185 (nekrologi); – Arch. PAN: sygn. I–8 (Zespół Minerwa); B. Nauk. PAU i PAN w Kr.: sygn. 6600 (koresp. Zofii z Jabłonowskich Pstrokońskiej z r. 1962); Gł. B. Lek.: rkp. nr 1/1073; – Informacje Jerzego Gromskiego, bratanka żony S-a, z W.
Stanisław Konarski