Smulski (właściwe nazwisko Jakiński) Władysław Teodor (1836–1897), działacz polonijny w USA, wydawca, redaktor. Ur. 1 VI w Gniewkowie (koło Inowrocławia), był synem Teodora Jakińskiego i Ewy ze Smolskich.
S. ukończył gimnazjum w Trzemesznie i pracował jako urzędnik. Przed wyjazdem do USA ożenił się z Eufemią z Balcerów. W r. 1868 przybył do Chicago, zmienił nazwisko na Smulski i zajął się dziennikarstwem. W r. 1874 przez pięć miesięcy redagował popularną wśród Polonii „Gazetę Polską” wydawaną przez Władysława Dyniewicza. Pismo początkowo broniło Gminy Polskiej, potem Związku Narodowego Polskiego, a zdecydowanie zwalczało obóz zmartwychwstańców. W r. 1874 S. przez ok. trzy miesiące wydawał u Dyniewicza także czasopismo „Ziemianin”. Po nieudanej próbie z „Ziemianinem” przerwał redagowanie „Gazety Polskiej” i przez jakiś czas pracował poza Chicago na farmie. W r. 1875 związał się z tygodnikiem „Gazeta Polska Katolicka”, wydawanym od r. 1874 w Chicago przez Jana Barzyńskiego. W t.r. S. i J. Barzyński wspólnie założyli drukarnię, w której tłoczono „Gazetę”. Z dn. 1 I 1875 „Gazeta Polska Katolicka” przeszła na własność Polskiego Tow. Literackiego, którym kierowali ks. Teodor Gieryk, J. Barzyński i kilku księży. Na łamach tego tygodnika toczyły się ostre polemiki z różnymi ugrupowaniami polonijnymi, zwłaszcza ze Związkiem Narodowym Polskim. W r. 1880 Barzyński oddał redakcję „Gazety Polskiej Katolickiej” S-emu, nazwa tygodnika została wówczas zmieniona na „Gazeta Katolicka”. W r. 1884 Polskie Tow. Literackie przestało istnieć i 3 I t.r. pismo przeszło na własność S-ego i jego syna Jana (Johna) F. Smulskiego.
W gronie wydawców chicagowskich S. uznawany był za jednego z lepszych dziennikarzy; jego stała rubryka w „Gazecie” pt. Listy z księżyca była pierwszą próbą felietonistyki w dziennikarstwie polonijnym. Jego współpracownikami byli: Józef Olbiński i Leon Szopiński – od r. 1888 faktyczny kierownik „Gazety Katolickiej”. Dodatkiem do niej był „Pamiętaj abyś dzień święty święcił – tygodnik ilustrowany dla ludu katolickiego w Ameryce”, wychodzący w l. 1883–1912 i redagowany przez L. Szopińskiego. Dn. 1 I 1887 S. zaczął wydawać dziennik „Kurier Chicagowski”, powierzając jego redakcję Michałowi Józefowi Sadowskiemu, ale pismo upadło po trzech miesiącach. W r. 1886 S. i Barzyński utworzyli księgarnię nakładową i w ten sposób powstała w Chicago firma «W. Smulski Publishing Co.» przy 565 Noble Street, zajmująca się wydawaniem popularnych książek, najczęściej przedruków oraz podręczników i czytanek dla szkół parafialnych. Należała ona do najbardziej zasłużonych w rozpowszechnianiu słowa polskiego. S. zmarł w październiku 1897 w Chicago. Wg autora nekrologu w „Kraju” (1897 nr 44), S. «z niczego dorobił się fortuny, nigdy brutalem, ani opryszkiem słowa nie był».
Po śmierci S-ego drukarnię i księgarnię prowadzili syn Jan (zob.) i wdowa po S-m – Eufemia.
Chojnacki W., Bibliografia wydawnictw zwartych Polonii Amerykańskiej 1867–1900, Zesz. Nauk. UJ Nr 188, Prace Polonijne, Z. 14, W.–Kr. 1991; Polskie czasopisma religijno-społeczne w XIX wieku, W.–L. 1988; Wepsiec J., Polish American Serial Publications 1842–1966. An Annotated Bibliography, Chicago 1968; Bolek, Who is Who in Polish America; Słownik dziennikarzy polskich 1661–1945, „Prasa Pol.” 1981 nr 7–9, 1983 nr 2–12, 1984 nr 1–12 s. 86; Słown. Pracowników Książki Pol.; – Brożek A., Polonia amerykańska 1854–1939, W. 1977; Nagiel H., Dziennikarstwo polskie w Ameryce i jego 30-letnie dzieje, Chicago 1894 s. 5, 57–9, 76, 91; Osada S., Prasa i publicystyka polska w Ameryce, Pittsburgh 1930 s. 10, 14, 19–20; Prasa polska w latach 1864–1918, W. 1976; Wachtl K., Polonia w Ameryce. Dzieje i dorobek, Filadelfia 1944 s. 23, 213, 225, 274; – Arch. Archidiec. w Gnieźnie: AP 9, sygn. 3, poz. 24/1836 (metryka chrztu).
Jerzy Myszor