Russocki Włodzimierz Józef (1818–1890), ziemianin, poseł na sejm galicyjski, prezes Galicyjskiego Tow. Kredytowego Ziemskiego. Ur. 7 III, był wnukiem Mikołaja, cześnika krakowskiego (zob.), synem Józefa Tomasza (1785 lub 1788 – zm. 1862), szambelana austriackiego, właściciela Brzezia, oraz Justyny z Kalinowskich (1790 – 21 II 1876), córki Seweryna.
R. był właścicielem dóbr: Duliby w pow. Bóbrka, Lipica Dolna w pow. rohatyńskim oraz realności we Lwowie. Od 24 I 1845 zasiadał w galicyjskim sejmie stanowym z grona magnatów. Szerszą działalność publiczną podjął po r. 1848, przede wszystkim w instytucjach gospodarczych. Od 31 I 1848 był członkiem Galicyjskiego Tow. Gospodarskiego we Lwowie, a od 17 II 1857 do 6 II 1858 członkiem Komitetu Towarzystwa. Działał także w Tow. Kredytowym Ziemskim we Lwowie: 1 VII 1861 wybrany został do Komisji przygotowującej reorganizację Towarzystwa, w l. 1865–9 był dyrektorem Towarzystwa, a następnie w l. 1870–83 zastępcą prezesa, od lutego 1883 do kwietnia 1889 prezesem. Równolegle pełnił funkcje członka Wydziału (1866?), wiceprezesa (od r. 1877) oraz prezesa (7 IV 1883–90) Galicyjskiej Kasy Oszczędności we Lwowie. Zasiadał w Radzie Zawiadowczej Galicyjskiego Banku Krajowego (1870–3), w r. 1873 jako wiceprezes. Był prezesem (od r. 1866) oraz kuratorem (1881–90) Tow. Ogrodniczo-Sadowniczego we Lwowie oraz członkiem honorowym rzemieślniczego stowarzyszenia «Skała» we Lwowie (1887).
W r. 1863 odrzucił R. sugestie austriackiego namiestnika Mensdorffa-Pouilliego, by wraz z in. przedstawicielami arystokracji wystąpić do władz wiedeńskich o wprowadzenie stanu oblężenia w Galicji. W r. 1866 płk K. Starzeński wciągał R-ego do akcji na rzecz tworzenia pułku «Krakusów».
W l. 1865–89 był R. wybierany do galicyjskiego Sejmu Krajowego początkowo z obwodu czortkowskiego, a następnie z kurii wielkiej własności obwodu lwowskiego. Politycznie związany był z sejmowymi ugrupowaniami prawicowymi. Pracował w komisji finansowej, referował sprawy ustawy gminnej dla Brodów (1867), kwaterunków, rekrutacji, utworzenia Banku Krajowego (1881), funduszy propinacyjnych (1884), nowelizacji ustaw celnych dla Galicji (1885–6). W l. 1867–70 był prezesem rohatyńskiej Rady Powiatowej, w okresie od 6 VI 1876 do r. 1880 zasiadał w Radzie Miejskiej Lwowa, w l. 1871–90 był członkiem Lwowskiej Rady Powiatowej. R. wspomagał finansowo bibliotekę Zakładu im. Ossolińskich we Lwowie (1857), pełnił obowiązki komisarza rządowego szkoły gospodarstwa wiejskiego w Dublanach (od r. 1865), był członkiem Wydz. Tow. Muzycznego we Lwowie, działał w instytucjach opiekuńczych i charytatywnych. W r. 1858 wybrano go na członka honorowego Tow. Naukowego Krakowskiego. R. miał tytuł szambelana (1853) i tajnego radcy (1881). Zmarł na zapalenie płuc 16 V 1890 we Lwowie, pochowany został 19 V na cmentarzu Łyczakowskim w grobowcu wspólnym Russockich i Borkowskich. Był odznaczony Orderem Leopolda (1851) i Żelaznej Korony II kl. (1860).
R. ożenił się 26 IX 1841 (lub 22 VIII 1840) we Lwowie z Izabelą Apolonią Dunin-Borkowską (ur. 9 II 1822 lub 1821 w Gródku, zm. 11 II 1908 we Lwowie), damą pałacową (1854) i damą Krzyża Gwiaździstego (29 V 1855), członkinią Wydz. Stow. Czerwonego Krzyża w Galicji (1881), miał z nią dzieci: Władysława Apolinarego (ur. 12 VIII 1841 lub 9 II 1842 – zm. 6 XII 1908 w Brodach), radcę namiestnictwa i starostę w Brodach, kawalera Orderu Żelaznej Korony III kl., ożenionego z Teodorą Szeptycką (1843 – 23 VI 1897 w Brodach), która pod nazwiskiem Wenclówny występowała z dużym powodzeniem w teatrze lwowskim w l. 1860–6, Artura Marię Ludwika Justyna (ur. 15 I 1860) oraz Jadwigę Izabelę (ur. 10 II 1847), damę pałacową (24 X 1889).
Portrety Justyny, matki R-ego, i jego syna Władysława u Stanisława Russockiego z W.; – Słown. Teatru Pol. (dotyczy synowej R-ego Teodory Wencel); Borkowski, Almanach, II 820–2; tenże, Genealogie, s. 531–3; tenże, Panie polskie przy dworze rakuskim, Lw. 1891; tenże, Polacy dygnitarzami austriackimi, Lw. 1890; tenże, Rocznik szlachty, s. 346; Uruski; – Estreicher K., Gwiazda spadająca. Teodora Szeptycka-Wenclówna, Kr. 1897; Łopuszański T., Pamiętnik Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego 1845–1894, Lw. 1894 s. 84, 92; Łoziński B., Galicyjski sejm stanowy (1817–1845), Lw. 1905; Nicieja S. S., Cmentarz Łyczakowski we Lwowie w latach 1786–1986, Wr. 1988; Ostrożyński W., Galicyjskie Towarzystwo Kredytowe Ziemskie, jego powstanie i półwiekowy rozwój, Lw. 1892 s. 97, 100, 202, 363; – Bogdański H., Pamiętnik 1832–1848, Kr. 1971; Chłędowski K., Pamiętniki, Kr. 1957 I; Jabłonowski L., Pamiętniki, Kr. 1863; Koziebrodzki W., Repertorium czynności galicyjskiego sejmu krajowego, Lw. 1885–9 I–II; Prek K., Czasy i ludzie, Wr. 1959; Spraw. stenogr. Sejmu Krajowego, 1865–89; Szematyzmy Król. Galicji, 1844–90; – „Czas” 1890 nr 111, 113, 115; „Gaz. Lwow.” 1890 nr 112, 113, 114; „Gaz. Narod.” 1890 nr 113, 114, 115; „Nowa Reforma” 1890 nr 113; – Arch. PAN w Kr.: sygn. TNK-4, TNK-44; B. Ossol.: rkp. 4393, 12320, 14615; B. PAN w Kr.: rkp. 2164 t. 10; – Materiały i informacje S. Russockiego z W.
Jerzy Zdrada