Barczewski (vel Barszczewski) Wojciech († 1769), h. Samson, konfederat barski. Choć regalista (trzymał królewszczyzny Łopatyńce i Korostowce w pow. latyczowskim), podpisał z 300 innymi związek wojskowy Józefa Pułaskiego 4 III 1768 r. jako porucznik chorągwi pancernej starosty rzeczyckiego; pozatem był wówczas miecznikiem dźwinogrodzkim. Odegrał chwilowo rolę znaczną, bo razem z Kajetanem Giżyckim kasztelanicem zakroczymskim kierował obroną Baru w tragicznym czerwcu 1768 r. On to daje »zuchwałą« odpowiedź na wyzwanie Ksaw. Branickiego, on razem z Adamem Mrozowickim odpędza Branickiego od Baru, on zapewne fortyfikuje ów zameczek, który tak nikłym wydał się Wybickiemu, a który jednak nadspodziewanie silny opór dał szturmującym Rosjanom (200 żołn. straty). Niemniej, gdy szańce zdobyto, B. poddał się wraz z synem (figuruje w spisie jeńców jako Barszczewski por. chorągwi wojewody płockiego) i już do szeregów walczących nie wrócił, chociaż wielu »recessantów« barskich i berdyczowskich zgłaszało się do głównej kwatery na Wołoszczyźnie; a ponieważ najbliższy kolega B-go Giżycki przeszedł zaraz na stronę królewską i zachęcał uchodźców do złożenia broni, więc i o B-im rozpuszczono pogłoskę, jakoby służył u Rosjan w randze chorążego. Pogłoski tej znane nam archiwalja rosyjskie nie potwierdzają. Natomiast dał się wybrać posłem na niedoszły sejm we wrześniu 1768. Umarł w 1769. Miał syna Piotra miecznika bracławskiego.
Gumplowicz L., Korespondencja Stan. Augusta z Branickim, Kr. 1872; Morawski Szcz., Materjały do Konf. Barskiej, Kr. 1851; Załączniki do relacyj Repnina 1768 r. w mosk. Arch. Spr. Zagr.; oryg. związku wojsk. 4 III 1768 dawniej w posiadaniu J. Brandysa. Rkp. Bibl. Czart. 942.
Władysław Konopczyński