Bartochowski Wojciech (1648–1708), h. Rola z Łęczyckiego, jezuita. Do zakonu wstąpił w r. 1664, studja teolog. odbył w Rzymie, w kraju wykładał retorykę w Gdańsku i Lublinie, był przełożonym w Piotrkowie i Bydgoszczy, 12 lat kaznodzieją na dworze bisk. Andrzeja Załuskiego, wreszcie kaznodzieją u Św. Piotra w Krakowie, gdzie um. 26 IX 1708 r., zaraziwszy się na posłudze zapowietrzonym. Słynął w Polsce jako świetny mówca; najsławniejszym był jego w rzeczy samej wspaniały panegiryk na cześć zwycięzcy pod Wiedniem: Fulmen Orientis (Kalisz 1684), ofiarowany Janowi III przez jezuitów polskich, zawierający opis odsieczy. Łacina klasyczna, styl jędrny, plastyczny, pełen ekspresji, lekko barokowy w najlepszem tego słowa znaczeniu – te zalety sprawiają, że można zaliczyć Fulmen do najlepszych utworów polskiej prozy łacińskiej.
Archiwum Centralne T. J. Pol., 69, Necrologi Poloniae, fol. 134; Korbut, I 551; Górski K. M., Król Jan III w poezji polskiej XVII w. (Pisma literackie, 141).
Stanisław Bednarski T. J.