Bieczyński Wojciech, h. Łodzia, dworzanin, później sekretarz królewski, chorąży kaliski. Pochodził prawdopodobnie z woj. poznańskiego, powiatu kościańskiego. Zamłodu wiele podróżował. Zapewne podczas swoich podróży na Wschód posiadł doskonałą znajomość języka tureckiego zarówno w słowie jak i w piśmie. Dzięki tej okoliczności był zatrudniany często przez Rzeczpospolitą w charakterze gońca i posła do Turcji i Krymu. W Konstantynopolu na dworze sułtańskim widzimy go po raz pierwszy w r. 1644. Później w r. 1649 jeździł jako »młody człek, ale języka tureckiego dobrze wiadomy« z listami do sułtana Mahometa IV. W następnym roku dwukrotnie podróżował w sprawach publicznych do chana tatarskiego Islam Gireja. Z końcem marca zawoził listy, dotyczące spraw ugody zborowskiej, pośredniczył w uwolnieniu z niewoli tatarskiej jeńców korsuńskich, a przedewszystkiem obu hetmanów kor., wreszcie załatwiał misję sekretnego wywiadu, czy Tatarzy nie byliby skłonni, na wypadek dojścia do skutku projektowanej wojny polsko-tureckiej, zwrócić się przeciwko Turcji. W czerwcu został wysłany powtórnie do chana tatarskiego, tym razem celem uzgodnienia linji postępowania przeciw Moskwie. Kiedy jednak Moskwa złagodziła żądania poselstwa Puszkinów, zawrócono B-go z drogi. Z końcem tegoż roku posłował znowu na Krym, gdyż w przededniu nowej wojny polsko-kozackiej chodziło o rozbicie przymierza kozacko-tatarskiego. W r. 1651 brał udział w kampanji beresteckiej jako sekretarz Jana Kazimierza i tłómacz wojskowy. Ważną również rolę odegrał B. w r. 1653. W układach polsko-tatarskich pod Żwańcem był tłómaczem i zakładnikiem podczas trwania pertraktacyj. Następnego roku przesłuchiwał na zamku warszawskim w obecności króla posła tatarskiego Sulima Agę, który przybył celem ostatecznego sprecyzowania warunków sojuszu polsko-tatarskiego, zwróconego przeciw Moskwie i Kozakom. W rok potem posłował do obu hospodarów wołoskich oraz do Konstantynopola. W tym czasie tracimy go jednak zupełnie z oczu, giną bowiem w źródłach wszelkie o nim ślady.
Boniecki; Uruski; Hruszewski, Ist. Uk. Rusi, IX indeks: Gawroński, B. Chmielnicki, II 99; Oświęcim, Diarjusz; Michałowski, Ks. Pam.; Rudawski, II 362; Grabowski, Ojczyste Wspom. 70; Temberski, Annales; Arch. Główne, Liber Legationum, nr. 35 k. 79–80; Ossolineum, rkp. 225, 373, i 357; Arch. Akt. Daw. m. Krakowa, Rusieckich nr. 31, k. 121–2; Czart. rkp. 147 i 148. Poszukiwania w Arch. Państw. w Poznaniu i w Arch. Głów. nie dały żadnych rezultatów.
Eugenjusz Latacz