Gutowski Wojciech (1753–1812), krakowski malarz cechowy. Ur. w Krakowie, w rodzinie średniozamożnych kupców, tutaj też spędził życie. Uczył się u Walentego Janowskiego (nie znajduje natomiast potwierdzenia wielekroć powtarzana wiadomość o nauce u J. P. Molitora, z którym łączyła G-ego później przyjaźń i którego w latach 90-tych zastępował przed urzędami i sądami). 16 X 1774 r. wyzwolony na towarzysza, 16 XII 1777 r. uzyskał tytuł magistra. W l. 1786, 1787, 1788, 1794 i 1796 obierany był starszym cechu. Należał obok Michała Stachowicza do ostatnich artystów cechowych w Polsce. Podczas insurekcji kościuszkowskiej rozwinął działalność publiczną, należał do komisji porządkowej krakowskiej, a 4 V 1794 r. wybrany został kapitanem (dowódcą kompanii) pospolitego ruszenia. Zmarł w Krakowie 4 XII 1812 r.
Nieliczne zachowane lub znane z literatury dzieła wskazują, że G. uprawiał najróżnorodniejszą tematykę, nie wykazując jednak ani wybitniejszego talentu, ani wyraźniejszej samodzielności. W zasadzie był malarzem późnobarokowym, próbował jednak sił i w klasycyzujących kompozycjach mitologicznych. Ze znanych dzieł G-ego to podpisana i datowana 1778 (nie zachowana) iluzjonistyczna polichromia sklepienia i ścian krużganków klasztoru OO. Franciszkanów w Krakowie. Z tego czasu pochodzą też obrazy w zakrystii kościoła Franciszkanów, z których co najmniej wizerunki Ojców i Doktorów Kościoła, św. Bazylego, Augustyna, Grzegorza i Ambrożego, wyszły spod jego pędzla. W r. 1786 powstały obrazy z zakrystii kościoła Bożego Ciała na Kazimierzu, w r. 1799 – dwa wielkie płótna w kościele w Niepołomicach: Erekcja kościoła (z licznymi ujęciami portretowymi) i Męczeństwo dziesięciu tysięcy. Z dzieł religijnych przypisuje mu się ponadto obraz św. Szczepana w ołtarzu głównym kościoła Karmelitów w Krakowie. Po r. 1800 odnawiał G. polichromię A. Radwańskiego w kościele Cystersów w Jędrzejowie. Z portretów posiadamy wiadomość o wizerunkach rodziny Konopków z r. 1784 (dawniej w Modlnicy); jako pejzażysta znany jest z widoku ogólnego Kazimierza Dolnego z r. 1806 i akwarelowego widoku kościoła Franciszkanów w Krakowie z r. 1800. W Bibliotece im. Ossolińskich we Wrocławiu zachowane jest 11 rysunków tuszem (w zbiorach Pawlikowskich i A. Grabowskiego) zawierających sceny religijne, postacie świętych, kompozycje mitologiczne.
Rastawiecki, Słownik malarzów, I 191–2; Thieme-Becker, Lexikon d. Künstler; Katalog wystawy Kazimierz Dolny w malarstwie, W. 1933 nr 146; Katalog zabytków sztuki w Polsce, T. 1: Woj. krakowskie, W. 1953 s. 52; toż, T. 3: Woj. kieleckie, W. 1957 z. 3 s. 10; Chmiel A., Szkice krakowskie, Kr. 1939–47 s. 128–9; Gąsiorowski W., Cechy krakowskie, Kr. 1860 s. 10–11, 42; Kupczyński T., Kraków w powstaniu kościuszkowskim, Kr. 1912; Muczkowski J., Kościół Św. Franciszka w Krakowie, Kr. 1901 s. 25; Opis Krakowa i jego okolic, Kr. 1862 s. 86; Rosenbaiger K. S., Dzieje kościoła OO. Franciszkanów w Krakowie w wiekach średnich, Kr. 1933 ilustr. 9; [Sienkiewicz J.], Realistyczny rysunek polski XIX w., P. 1954 s. 39; Sinko-Popielowa K., Kościół w Niepołomicach, „Rocz. Krak.” T. 30: 1938 s. 105; Solski T. i Zembatówna M., A. Grabowskiego „Rękorysy Polaków”, „Ze Skarbca Kultury” 1953 z. 1 s. 145; „Spraw. Kom. Hist. Sztuki AU” T. 5: 1896 s. LVII (Chmiel A.); – Kalendarz krakowski J. Czecha, 1909 s. 73 (Tomkowicz S.); – Materiały dotyczące udziału G-ego w powstaniu Kościuszki, znajdują się w posiadaniu doc. J. Pachońskiego; – Katalog zabytków sztuki w Polsce, Miasto Kraków (rkp.).
Andrzej Ryszkiewicz