Pierzchliński (Pierzchleński, Pierśnicki) Wojciech h. Leszczyc (zm. 1576), żupnik bydgoski, starosta kiszporski. Pochodził z rodziny osiadłej w województwie kaliskim, w pow. pyzdrskim, z Pierzchna w parafii Nietrzanowo. Był synem Bogusza, starosty pyzdrskiego, i Apolonii z Baranowskich. Dziedziczył na wsiach Szlachcin i Wojszewo (Olszewo) w pow. pyzdrskim, trzymał nadto z prawem dożywocia królewską wieś i folwark Rumiejki, należące do starostwa pyzdrskiego. Posłował z województwa kaliskiego na sejm lubelski 1566 r., piotrkowski 1567 r., warszawski w l. 1570 i 1572. Żupnikiem bydgoskim był już w r. 1568. Kiedy wskutek egzekucji dóbr odebrano Achacemu Czemie, woj. pomorskiemu, starostwo kiszporskie, dając je P-emu, wojewoda oparł się temu i dopiero w r. 1570 P. siłą zajął Kiszpork. Na sejmie warszawskim 20 V 1570 dano Kiszpork P-emu w dożywocie, a 6 III 1571 król specjalnym rozporządzeniem regulował sprawę dochodów z tego starostwa, z których to dochodów na odszkodowanie dla Czemy miało pójść 7440 zł. Sprawa starostwa kiszporskiego, jak też innych królewszczyzn, trzymanych dawniej przez Konopackich, a ostatnio oddanych również Wielkopolaninowi Stanisławowi Przyjemskiemu, wywołała ogromne poruszenie w Prusach Królewskich. Korzystając z bezkrólewia, Czema w grudniu 1572 przy pomocy swych braci zbrojnie opanował Kiszpork, jako swe rzekome «dziedzictwo». Jednocześnie odebrane zostały siłą królewszczyzny dane Przyjemskiemu. W całej Koronie dawały się słyszeć głosy oburzenia, nic jednak nie pomógł dekret, jaki w tej sprawie wydany został przez sejm konwokacyjny w styczniu 1573, nakazujący restytucję starostw pod karą przewidzianą dla gwałcicieli pokoju. Termin owej restytucji wyznaczono jednak na czas po elekcji, by jej tą sprawą nie zakłócać. Sejmik średzki z 2 III t.r. poszedł dalej i zagroził interwencją zbrojną, nakazując tymczasem staroście nakielskiemu, by na podległym sobie terenie obłożył sekwestrem dobra okupatorów pruskich królewszczyzn aż do ich zwrotu. Na zjeździe elekcyjnym P. i Przyjemski przedstawili swoje krzywdy jako sprawę całej Rzpltej. Powołany wówczas sąd rozjemczy zadecydował 30 IV, iż Czema ma oddać zajęte starostwo w terminie do 14 V. P. należał w czasie elekcji do zwolenników Henryka Walezego; wypowiedział się za jego obiorem na tron polski 4 V, a 8 V został jednym z dwóch deputatów szlachty wielkopolskiej dla obrony kandydatury Henryka wobec zwolenników «Piasta». Ponieważ decyzja sądu komisarskiego w sprawie Kiszporka natrafiła na opór szlachty Prus Królewskich, wspieranej silnie zabiegami posłów Gdańska, P. zdecydował się szukać porozumienia z wojewodą pomorskim. Zawarł z nim w końcu ugodę 9 III 1574, zadowalając się sumą 24 000 zł odstępnego. Kiedy więc wreszcie po koronacji Henryk Walezy zajął się zaborem królewszczyzn pruskich, pretensje P-ego okazały się już nieaktualne. P. wyraził zgodę, by Czema pozostał przy posesji Kiszporka, a poszedł za tym i sejm.

Podczas drugiego bezkrólewia, na pokonwokacyjnym sejmiku w Środzie 29 X 1574, został P. wybrany na jednego z deputatów do sądu wiecowego województwa kaliskiego. W jesieni 1575 uczestniczył w elekcji, 23 XI oddał głos na cesarza Maksymiliana II, podpisał również dekret o wyborze Maksymiliana na króla (18 XII). Jednakże podczas zjazdu «batorian» w Środzie 5 I 1576 oświadczył, że się «chyba cesarczykom przesłyszało, jakoby pod Warszawą głosował imiennie na cesarza». W marcu 1576 został wysłany przez marszałka w. kor. Andrzeja Opalińskiego do kaszt. bieckiego Stanisława Szafrańca, aby go powiadomić poufnie, iż marszałek przyłączy się do zwolenników Stefana Batorego. W czerwcu t.r. towarzyszył Opalińskiemu i innym panom wielkopolskim, którzy stawili się przed przebywającym w Rawie królem. Zmarł jeszcze w r. 1576.

Z małżeństwa z Anną, córką Andrzeja Działyńskiego, podkomorzego dobrzyńskiego, która wniosła mu 8 700 zł posagu, P. nie pozostawił potomstwa. Szlachcin dziedziczyli po nim synowie brata Łukasza: Marcin i Andrzej (zob.).

PSB, (Czema Achacy, zm. 1576); Niesiecki; Uruski; Czaplewski, Senatorowie Prus Król.; – Kolankowski L., Posłowie sejmów Zygmunta Augusta, „Ref. w Pol.” R. 5: 1928 indeks i s. 135; – Acta Historica, XI; Akta sejmikowe woj. krak., I; Akta sejmikowe woj. pozn., I cz. 1; Heidenstein R., Dzieje Polski, Pet. 1857 I 42, 43, 139; Lengnich, Gesch. d. preuss. Lande, III 40, 53, 96; Lustracja województw wielkopolskich i kujawskich, Bydgoszcz 1961 I; Matricularum summ., V 4171, 4363, 9129; Orzelski, Bezkrólewia ksiąg ośmioro; Uchańsciana, II; – AGAD: Metryka Kor., t. 111 k. 11; Arch. Państw. w P.: Kościan Ziem. 24 k. 23, Pyzdry Grodz. 11 k. 628, 13 k. 186v., 248v., 259, 24 k. 127, 345, 30 k. 130v., 45 k. 174v., 367v.

Włodzimierz Dworzaczek