Po dwóch latach dowodzenia I Korpusem Polskim na Zachodzie, podpisał  po zakończeniu wojny odezwę wzywającą żołnierzy polskich do powrotu do kraju. Gen. Władysław Anders oskarżył go wtedy, że podczas śledztwa NKWD w Moskwie załamał się, ale on odwołał się do sądu generalskiego, który stwierdził, że jego zachowanie w sowieckim więzieniu było nienaganne. W końcu 1945 roku powrócił z Wielkiej Brytanii do Polski, gdy jego dawny dowódca Michał Rola-Żymierski został ministrem obrony narodowej i powierzył mu stanowisko zastępcy szefa Departamentu  Piechoty MON.  Już po kilku miesiącach przeniesiono go jednak do rezerwy. Otrzymał wtedy – jako osadnik wojskowy – małe gospodarstwo rolne pod Szczecinem. Pracując wraz z żoną prowadził je przez 18 lat. Potem przeniósł się do Zakopanego, gdzie wybudował mały dom w stylu góralskim. Poświęcił się działalności kombatanckiej: zabiegał o sprawy bytowe swoich byłych podkomendnych, otaczał opieką groby żołnierskie i pomniki ku czci poległych, brał udział w zebraniach u prymasa Stefana Wyszyńskiego i spotykał się z metropolitą krakowskim Karolem Wojtyłą. Wraz z gen. Romanem Abrahamem podjął starania o konserwację cmentarza Orląt we Lwowie i obaj doprowadzili do odsłonięcia tablicy ku czci lwowskich Orląt w Kaplicy Matki Boskiej Częstochowskiej na Jasnej Górze. W 1976 roku ofiarował tam, jako wotum, swe insygnia Orderu Virtuti Militari oraz inne najwyższe odznaczenia, na znak protestu przeciw nadaniu  przez władze PRL Leonidowi Breżniewowi Krzyża Wielkiego Orderu Virtuti Militari.

Więcej informacji, ciekawostek i materiałów dotyczących Mieczysława Ludwika Spiechowicza znajdziesz w jego biogramie oraz na dalszych stronach naszego serwisu.