Mimo, że uczył się i studiował w wielu miastach, to w pewnym sensie był samoukiem. Więcej zawdzięczał swym osobistym kontaktom i wieloletnim podróżom niż uniwersytetom. Dzieciństwo spędził na Podlasiu, gdzie ukończył szkołę w Drohiczynie i gimnazjum w Białymstoku. Potem studiował w Kijowie slawistykę, a w Dorpacie filologię klasyczną i germańską oraz historię. Pogłębiał też  wiedzę na uniwersytecie w Berlinie i w British Museum w Londynie, potem na Sorbonie, w Pradze i Wiedniu. Potem odbył podróż do Serbii i Chorwacji oraz na Bałkany. Gdy w 1861 roku osiadł jako nauczyciel  domowy  w Kijowie, zaangażował się w działalność konspiracyjną z młodzieżą akademicką, wśród której był uważany za człowieka „przekonań szczerze demokratycznych i postępowych”.  Wybrano  go nawet do prowincjonalnego Komitetu Centralnego Narodowego „Czerwonych”. Za udział w tej organizacji został zesłany  do Kiereńska na Syberię, gdzie od razu rozpoczął badania etnograficzne nad plemieniem Mordwinów. Po roku uzyskał jednak zezwolenie na osiedlenie się w Warszawie, skąd wyjechał wkrótce na Bliski Wschód i do Afryki.  Potem stale podróżował, a ze  swych wyjazdów i badań pisał artykuły i rozprawy do wielu pism.  Jego dorobek naukowy, chociaż  różnie oceniany,  budzi  szacunek  rozmiarem i szerokością spojrzenia. Praca naukowa przyniosła mu szereg godności i zaszczytów. Był członkiem towarzystw naukowych nie tylko w Warszawie i Kijowie, ale   też w Moskwie i Londynie.  Więcej informacji, ciekawostek i materiałów dotyczących Aleksandra Waleriana Jabłonowskiego szukaj w jego biogramie, a także na dalszych stronach naszego serwisu.