Langie Adam Marian (1864–1907), lekarz-okulista krakowski, publicysta. Ur. 4 IV w Tenczynku w pow. chrzanowskim, syn Antoniego, kapitana legii polskiej w czasie rewolucji węgierskiej. Od 1875 r. uczęszczał do Gimnazjum Św. Anny w Krakowie, w l. 1883–8 studiował na Wydziale Lekarskim UJ. Stopień doktora wszech nauk medycznych uzyskał w r. 1888. Początkowo pracował w klinice chirurgicznej prof. Ludwika Rydygiera, następnie w klinice okulistycznej UJ, kierowanej przez prof. Lucjana Rydla, gdzie należał do jego bliskich współpracowników. Asystentem kliniki okulistycznej UJ był również w okresie prowadzenia jej przez Wiktora Bolesława Wicherkiewicza (od 1895 r.). L. zajmował się praktyką prywatną. W l. 1902–3 był asystentem Ksawerego Gałęzowskiego, profesora okulistyki w Paryżu.
Po powrocie do kraju należał do Polskiego Stronnictwa Demokratycznego, z którego przeszedł w maju 1907 r. (tzn. niedługo przed śmiercią) do Polskiej Partii Socjalno-Demokratycznej (PPSD) Galicji i Śląska Cieszyńskiego. Brał czynny udział w ruchu zawodowym lekarzy w Krakowie, był jednym z założycieli i sekretarzem Samopomocy Lekarzy oraz członkiem wydziału zachodniego galicyjskiej Izby Lekarskiej i od r. 1898 lekarzem Miejskiej Kasy Chorych dla robotników w Krakowie. Od r. 1901 aż do śmierci był lekarzem w Szpitalu Braci Miłosierdzia (Bonifratrów) na Kazimierzu w Krakowie. Autor licznych artykułów dotyczących tematyki ruchu zawodowego lekarzy i ruchu politycznego PPSD, jak również drobnych utworów literackich, noweli i poezji ogłaszanych w „Głosie Lekarzy” i „Naprzodzie”. W r. 1905 opublikował w „Naprzodzie” fragmenty pamiętnika swego ojca, Antoniego, odnoszące się do r. 1849 (pamiętnik ten został wydany w całości w r. 1896 w Krakowie).
L. był również autorem prac o tematyce okulistycznej, drukowanych w „Przeglądzie Lekarskim” w Krakowie (1894–1907) i w „Recueil d’ophtalmologie” (1899). Ważniejsze spośród nich to: Un nouvel appareil pour mesurer l’astigmatisme régulier de l’oeil, Kilka uwag o wartości protargolu w okulistyce („Przegl. Lek.” 1899 nr 12), Uwagi i spostrzeżenia nad wstrzykiwaniem sublimatu pod spojówkę gałki ocznej („Przegl. Lek.” 1895 nr 8), Przyczynek do etiologii miąższowego zapalenia rogówki („Przegl. Lek.” 1899 nr 24). Na temat higieny oczu ogłaszał felietony w „Nowej Reformie”. Odrębną grupę publikacji L-go stanowiły opracowania z historii medycyny (Szlakami cholery, „Przegl. Lek.” 1907 nr 20, Z powodu jubileuszowego wydania „Teorii jestestw organicznych”, „Przegl. Lek.” 1905 nr 23, Z dziejów medycyny w państwie Mikada, „Przegl. Lek.” 1904 nr 8 i in.). L. ogłosił też książkę Popularna higiena wzroku (Kr. 1903) oraz zbiór mniejszych artykułów pt. Z doświadczeń i spostrzeżeń lekarza (Kr. 1904).
L. zmarł 10 VII 1907 r. w Ponicach pod Rabką. Był żonaty z Heleną z Rydlów, siostrą poety Lucjana; miał syna Antoniego i córki: Marię i Annę.
Maliszewski, Bibliografia pamiętników; W. Enc. Ilustr.; – Leniek J., Książka pamiątkowa ku uczczeniu jubileuszu trzechsetletniej rocznicy założenia Gimnazjum Św. Anny, Kr. 1888 s. 234; Melanowski W. H., Zarys dziejów pracy Polaków w okulistyce, „Arch. Hist. i Filoz. Med.” T. 19: 1948 s. 323; Wilczek M., Zarys historii katedry i kliniki okulistycznej w Krakowie, w: Sześćsetlecie medycyny krakowskiej, T. II: Historia Katedr, Kr. 1964 s. 440–1; Żygulska-Machowa H., Rozwój okulistyki polskiej w świetle publikacji zamieszczonych w „Przeglądzie Lekarskim” w latach 1862–1962, „Przegl. Lek.” 1964 nr 4–5 s. 283–91; – Kalendarz Krak. J. Czecha, 1892–1908 (w roczniku 1908 krótki nekrolog); – Nekrologi z r. 1907: „Naprzód” nr 195 s. 2, „Nowa Ref.” nr 313, „Przegl. Lek.” nr 28 s. 358; – Arch. Państw. w Kr.: Arch. M. Kr., Księga adresowa; Arch. UJ: Liber promotionum, Księga Rygorozów, nr 471.
Jerzy Lisiewicz