Siciński Adam, pseud. Prometeusz (1875–1955), działacz socjalistyczny. Ur. 22 XI (spotyka się też daty: 21 XI i 20 II) w Działoszynie, w pow. wieluńskim, był synem Wojciecha, rzemieślnika, i Katarzyny (we własnoręcznie wypełnionej ankiecie z r. 1948 podał imię matki Salomea).
Z zawodu stolarz, od r. 1900 S. pracował w różnych prywatnych warsztatach w Łodzi. W tym czasie wstąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS) i zaczął działać jako propagator i kolporter bibuły partyjnej na robotniczych przedmieściach Łodzi. W r. 1903 został aresztowany w gronie kilkudziesięciu aktywistów PPS i skazany na rok jawnego dozoru policyjnego w miejscu urodzenia (informacja o drugim aresztowaniu S-ego nie występuje poza życiorysem własnym). Po rozłamie w PPS w listopadzie 1906, S. opowiedział się za Frakcją Rewolucyjną i brał udział w jej organizowaniu na terenie Łodzi. Wobec aresztowania prawie wszystkich członków Okręgowego Komitetu Robotniczego (OKR) w r. 1908, zaprzestał działalności. Dopiero wraz z reaktywowaniem PPS w Łodzi w czasie wojny (pod okupacją niemiecką) wznowił działalność. Organizował manifestacje robotnicze, został członkiem Komitetu Politycznego dzielnicy «Lewa» PPS. Przyczynił się do zalegalizowania powiązanego z PPS Związku Zawodowego Robotników Przemysłu Drzewnego i od r. 1917 był członkiem jego Zarządu. W wyborach do Rady Miejskiej w Łodzi w r. 1916 kandydował z listy Robotniczego Komitetu Wyborczego Socjalistów Polskich, od r. 1917 wchodził w skład tegoż komitetu. Po odzyskaniu niepodległości S. należał do kierowników PPS w Łodzi: był wiceprzewodniczącym Komitetu Dzielnicy «Lewa» i od grudnia 1918 członkiem Łódzkiego OKR. Reprezentował Łódź na XVIII Kongresie PPS (23–27 VII 1921 w Łodzi).
Podczas okupacji niemieckiej S. podjął działalność w PPS-Wolność-Równość-Niepodległość (WRN). W r. 1940 współorganizował Wydz. Wojskowy w okręgu łódzkim i został komendantem plutonu łączności i dywersyjno-sabotażowego. W powojennych życiorysach podawał, że w r. 1941 przeszedł do powstałej z rozłamu organizacji Polskich Socjalistów, a potem działał w Robotniczej PPS. Nie znane są okoliczności, w których został inwalidą. Po wojnie Wojewódzki Komitet PPS zgłosił wniosek o odznaczenie S-ego Krzyżem Walecznych i Medalem «Zasłużony na polu chwały». Zaraz po zakończeniu wojny S. wstąpił do tworzonej wówczas w kraju PPS i od r. 1946 był wiceprzewodniczącym Komitetu Dzielnicy «Śródmieście-Lewa». Był delegatem PPS na Kongresie Zjednoczeniowym (grudzień 1948) i został członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W r. 1948 należał do oddziału łódzkiego Związku Weteranów Walk Rewolucyjnych 1905–1918. Zmarł 30 III 1955 w Łodzi. Był odznaczony Krzyżem Niepodległości (1932).
Żonaty z Anną z domu Kaletka, miał S. synów: Józefa, członka PPS, za działalność dywersyjną zamordowanego przez Gestapo, i Zygmunta (1918–1990), również od r. 1940 uczestnika działań sabotażowo-dywersyjnych PPS–WRN, od r. 1941 dowódcę drużyny wydziału wojskowego.
Fot. w: CAW, Akta Krzyża Niepodległości t. 80; – Karwacki W. L., Łódzka organizacja PPS-Lewicy 1906–1918, Ł. 1964; tenże, Walka o władzę w Łodzi 1918–1919, Ł. 1962 s. 86; Mroczka L., Łódzka organizacja Polskiej Partii Socjalistycznej w latach 1918–1926, Ł. 1971; – „Głos Robotn.” 1916 nr 2 (dod. s. 1), 1917 nr 1 s. 7, 1955 nr 78 s. 4 (nekrolog); „Jedność Robotn.” 1917 nr 75 s. 2; Kalendarz Robotniczy na r. 1918 („Głosu Robotn.”), Ł. 1918 s. 235; – AAN: PPS 235/VII–26 k. 4, 235/VII 160 k. 21, 235/IX–134 k. 39, 235/XII–8 k. 61 (dot. Józefa), 235/XII–21 k. 18–23, 24–29 (dot. Zygmunta), 237/I–10 k. 18; CAW: Akta Krzyża Niepodległości, t. 80; – Mater. Red. Słown. Biogr. Działaczy Pol. Ruchu Robotn. w W.: Odpis aktu zgonu S-ego, informacja Centralnego Biura Adresowego o synu Zygmuncie.
Alicja Pacholczykowa