Kudasiewicz Adolf (1820–1865), pedagog, językoznawca. Ur. 18 VI w Krakowie, był synem Michała i Kunegundy z Giżyckich. Ukończywszy Gimnazjum Św. Anny w Krakowie wstąpił w r. 1835 na Wydział Filozoficzny UJ, a od r. 1837 uczęszczał na Wydział Prawa. Po ukończeniu studiów w r. 1840 uczył w domach prywatnych, a w r. 1852, otrzymawszy w warszawskim komitecie egzaminacyjnym uprawnienia nauczycielskie, wykładał język polski w szkole realnej w Szczebrzeszynie. W r. n. przeniósł się do Warszawy, gdzie uczył języka polskiego, logiki i pedagogiki w Instytucie Szlacheckim oraz w wyższej żeńskiej szkole rządowej. Po reorganizacji szkół w r. 1862 K. został nauczycielem drugiego gimnazjum w Warszawie oraz członkiem komitetu do oceniania książek elementarnych.
Od r. 1852 był K. stałym współpracownikiem „Biblioteki Warszawskiej”. Do ważniejszych rozpraw opublikowanych w tym czasopiśmie należą: polemika z F. Żochowskim na temat wydanej przez tego ostatniego pracy „Mownia języka polskiego” (1852), Słowo do piszących i czytających po polsku o sprostowaniu niektórych pojęć gramatycznych, jako jedynym środku ustalenia pisowni polskiej (1853), Rzecz o rozmaitych gatunkach pisma (1856), Przeszłość i teraźniejszość ortografii polskiej ocenione ze stanowiska zasad wymowy (1860), Rzecz o nauce języka ojczystego w stosunku do obcych języków i innych przedmiotów (1864). Wydał też pracę Próbki filozofii mowy (W. 1858) oraz gramatykę języka polskiego dla potrzeb szkolnych w trzech częściach (W. 1861–3, 2. wyd. W. 1864–6, 3. wyd. W. 1874). Śmierć K-a przerwała prace nad rozprawą Stylistyka czyli teoria stylu, której ukazał się tom pierwszy pt. Stylistyka ogólna (W. 1865). K. był członkiem korespondentem Tow. Nauk. Krakowskiego. Zmarł 9 IV 1865 r. w Warszawie. Pochowany został na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
Estreicher; Enc. Org.; Enc. Wych.; W. Enc. Ilustr.; – Grochowski W., A. K., „Tyg. Illustr.” 1865 nr 300 s. 233–4; – „Bibl. Warsz.” 1865 t. 2 s. 367–8 (W[ójcicki] K. Wł.); „Kur. Warsz.” 1865 nr 81; „Roczn. Tow. Nauk. Krak.” Poczet III T. 11 (og. zb. T. 34): 1866 s. 24; – Arch. UJ: rkp. S. I 417, S. I 423, W. P. I 23.
Stanisław Konarski